Փող, փող, փող՝ ով ճռռա, ով գնա սանատորիա

Պարոն Փաշինյան, մարդուն որքա՞ն փող է հարկավոր երջանիկ լինելու համար… Նկատի ունեմ՝ ամբողջ կյանքում… Ձեր աչքերն իզուր հաշվիչի պես մի պտտեցրեք, հարգելի վարչապետ, չկա այն թիվը, որ կերջանկացնի մարդուն: Շատ փողից ավելի շատը կա, ավելի շատից՝ ավելի շատը, եւ այսպես շարունակ: Մարդ կա՝ 1 միլիոն դոլար ունի, բայց խիստ անհանգիստ է, որովհետեւ հարեւանը 2-ն ունի: Գիշերները չի քնում՝ ո՞նց, ախպեր, սկսում է հաշվել, գցել-բռնել, թե հարեւանն ինչպես է կպցրել երկրորդ միլիոնը: Բախտ ունի, էլի, օդից էլ է փող բռնում…

Իսկ ի՞նչ ասեմ մեր մասին, որ քնեցինք, արթնացանք ու տեսանք շուրջներս փռված թավշյա մարգագետին՝ լիքը նոր միլիոնատերերով: Օրը մեկն աշխատանքի էր գնում նոր մեքենայով, օրը մեկը բնակարանն էր փոխում, օրը մեկը միլիոնավոր դոլարներ արժեցող վոյաժներ է անում… Չէ, եղբայր, ինչպես գիտենք՝ наши люди в булочную на такси не ездили… Այստեղ ուրիշ բան է տեղի ունենում, անբացատրելի բան: Արայիկ Միրզոյանն իր քոսոտ աշխատավարձով ու պարգեւատրումներով հազիվ թե կարողանար նոր բնակարան գնել: Կաստում-շլվար՝ գուցե, գուցե լվացքի մեքենայի, հեռուստացույցի ու փոշեկուլի վարկը կարողանար փակել, բայց բնակարա՞ն, էն էլ մինչեւ աշխատավարձի բարձրացումն ու կանոնավոր պարգեւատրություննե՞րը… Չեմ հավատում: Չլինի՞ բախտ ունի կամ օդից է բռնում: Եվ նրա նման հազարավոր միլիոնատերեր՝ ԱԺ-ում, կառավարությունում, դատախազությունում, նախարարություններում:

Ում պաշտոն են տվել՝ 2 տարում դարձել է միլիոնատեր: Մի այնպիսի օլիգարխ էլ չկա, որ ասեմ՝ նրանից են խլել այդ փողը: Բիզնեսն իրենց խելքի բանը չէ, տնտեսվարելն ընդհանրապես հակացուցված է այս կառավարությանը… Բա որտեղի՞ց են ճարում փողը: Մարդ քիչ է մնում մտածի՝ բյուջեն են լափում: Ասում եք՝ անհնա՞ր է: Իսկ ինչո՞ւ է անհնար: Եկեք մի տեսնենք՝ ո՞վ էին, ինչ են դարձել:

Երբ Նիկոլն ինձ նման ժուռնալչի էր, կարգին մարդ էր: Էսօրվա պես հիշում եմ՝ թերթի դեմ գործեր էին հարուցել եւ տուգանել 2-ական միլիոն դրամով: Հայցվորներն էլ թափով մարդիկ էին՝ օլիգարխներ, Նեմեց Ռուբո, Ալրաղացի Լյով, Լֆիկ: Նիկոլը համաշխարհային աղմուկ էր դրել՝ հասեք, օգնեք, թերթս փակվում է: Բարեբախտաբար, գթասիրտ մարդիկ կային, օգնեցին, փրկեցին թերթը, ու մի բան էլ ահագին փող մնաց տակը: Թեեւ ասում էին՝ օլիգարխներն իրենց փողից հրաժարվել էին։ Բայց ի՞նչ իմանային այդ մարդիկ, որ Նիկոլը դառնալու է վարչապետ եւ արդեն ինքն է սպառնալու լրատվամիջոցներին ու լրագրողներին: Ինչեւէ, ինձ նման ժուռնալչի Նիկոլը Սերժի սխալի արդյունքում դարձավ վարչապետ, բայց այնպիսի վարչապետ, որ կատարելագործել է փող «կպցնելու» նուրբ արվեստը: Մի քիչ ուշադիր հետեւեք վարչապետ Փաշինյանի գործողություններին եւ անմիջապես կտեսնեք, թե ինչով է զբաղված կորոնավիրուսի այս դժնդակ օրերին: Նա փող է հավաքում՝ սփյուռքից, ազգի մեծահարուստներից, խաղում նրանց հայրենասիրական զգացմունքների հետ, SOS է ուղարկում հարուստ երկրներին, ԵՄ-ին, Հայաստանում գործող դեսպանատներին՝ օգտագործելով օրըստօրե վատթարացող համաճարակային դրությունը: Փող, փող, փող… կոտորվում ենք, վարակը գնում է, դեմն առնել չենք կարողանում, մարզահամերգային համալիրը հոսպիտալ ենք դարձրել՝ էս էլ նկարները, մարզերում արդեն սպորտային դահլիճներն ենք նախապատրաստում, հատ-հատ զանգում եմ հպարտ քաղաքացիներիս՝ ուտելու հաց չունեն, փող հասցրեք, փող, փող, փող… Գազը կրկին թանկանում է, էկոնոմիկայի նախարարս սարսափելի բաներ է պատմում սուպերմարկետներից՝ ոսպն ու հնդկաձավարը սկսել են մեզ վերեւից նայել, կոտորվում ենք, հասեք, փրկեք:

Այս պահին, երբ բոլորի պես իմ տեղն էլ է նեղ, որովհետեւ գամվել եմ բազմոցին, չեմ աշխատում ու չգիտեմ, թե երբ կավարտվի այս մղձավանջը, փող ճարելու Փաշինյանի ջանքերը քննադատելն իմ կողմից սխալ կլիներ: Բայց հենց հիշում եմ մուլտիմիլիարդեր դարձած նրա ընտանիքի, բիրդան միլիոնատերերի խմբակի ու այն այլանդակությունների մասին, որ մեր գլխին բերեցին այս երկու տարում, ուզում եմ խախտել ինքնամեկուսացումս ու հարց ուղղել վարչապետին՝ ինչի՞դ է պետք այդքան փողը, որ հիմա էլ նոր ֆոնդ ես բացել ու կորոնավիրուսի դեմ պայքարի անվան տակ ես հավաքում: Ո՞վ է վերահսկում այդ գումարները, ո՞վ է հաշիվ տալիս… Կորոնավիրուսը շուտով կավարտվի՝ հուսանք, իսկ դուք դեռ ապառնի ժամանակով եք խոսում հանրության ամենախոցելի խավերին օգնելու մասին՝ նպաստ ենք տալու, դեղորայք ենք տալու, վճարելու ենք չաշխատած օրերի օրավարձը… ե՞րբ եւ ամենակարեւորը՝ ինչպե՞ս, մեխանիզմ կհուշե՞ք… Եվ պետք էր այսքանից հետո էլ քաղաքացիների հեռախոսների վրա՞ հսկողություն սահմանել, վախեցնել, մատ թափ տալ նրանց վրա՝ տես, հաաաա, ավել-պակաս խոսես՝ իսկույն կտեղորոշենք ու «կինքնամեկուսացնենք»: