Սարգսյանը փողոցը գերադասեց խորհրդարանից

Երեկ հայտնի դարձավ այն, ինչ հայտնի էր դեռեւս երկու ամիս առաջ. Վազգեն Սարգսյանի եղբայր եւ «Հանրապետություն» կուսակցության ղեկավար Արամ Սարգսյանը հայտարարեց, որ հրաժարվում է վերցնել պատգամավորական մանդատը, որը նրան բաժին էր հասնում ՀԱԿ-ի կողմից 7 տոկոսանոց շեմը հաղթահարելու արդյունքում: Ի տարբերություն նախկին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի, Սարգսյանը չասաց, թե իրեն վայել չէ լինել խորհրդարանում, նա ընդամենը իր քայլը բացատրեց նրանով, որ չի ուզում լինել խորհրդարանական ընդդիմություն, այլ գերադասում է լինել փողոցում, քանի որ հասարակության 90 տոկոսը փողոցում է: «Դուք դա դեռ կտեսնեք»,- սպառնացել է Արամ Սարգսյանը:Երեկ տարածած իր հայտարարության մեջ Սարգսյանն ասել է, որ առաջիկայում կուսակցության ակտիվի հետ քննարկելու է ՀԱԿ-ի հետ հնարավոր ձեւաչափը եւ չի բացառել, որ «Հանրապետությունը» դուրս կգա ՀԱԿ-ից: Կարող ենք վստահաբար պնդել, որ դա հենց այդպես էլ կլինի, քանի որ այս կուսակցության ակտիվը ՀԱԿ-ի եւ նրա ակտիվի հետ ավելի մեծ տարաձայնություններ ունի, քան նույնիսկ ՀՀԿ-ականները ԲՀԿ-ականների հետ նախընտրական ժամանակաշրջանում:



Սարգսյանն ասել է, որ անցած ժամանակահատվածում իրենք տարաձայնություններ են ունեցել ՀԱԿ-ի գործունեության վեկտորների, ներքաղաքական զարգացումների, արտաքին քաղաքական դիրքորոշումների շուրջ: Արդեն առիթ ունեցել ենք գրելու, որ ներքաղաքական առումով «Հանրապետությունը» դեմ է եղել ՀԱԿ-ի կողմից ԲՀԿ-ին արվող ռեւերանսներին, որը վերջին շրջանում վերածվել էր անթաքույց քծնանքի, իսկ արտաքին քաղաքականության մեջ Սարգսյանն իրեն համարում է արեւմտամետ, ՀԱԿ-ի ղեկավարությանն էլ մեղադրում ռուսական կողմնորոշում որդեգրելու մեջ:



Մնում է միայն զարմանալ, թե ինչի համար էր այս ամբողջ թատրոնը, երբ Սարգսյանը մտավ ՀԱԿ համամասնական ցուցակ, իսկ հետո հրաժարվեց մանդատը վերցնել: Եթե տարաձայնություններն այդքան խորն ու համակողմանի էին, ավելի ճիշտ չէ՞ր լինի դա անել ընտրություններից առաջ: Սարգսյանն ակնարկել է, որ դա արել է ՀԱԿ-ի «ձայները չպակասեցնելու» համար: Ստացվում է, որ Սարգսյանի մեծահոգության շնորհիվ է միայն, որ ՀԱԿ-ը հաղթահարել է 7 տոկոսանոց արգելքը, եւ ոչ միայն Գագիկ Ջհանգիրյանը, այլեւ ՀԱԿ մյուս մանդատավորները պետք է երախտապարտ լինեն Սարգսյանին:



Ընդհանրապես Սարգսյանը սիրում է, երբ իրեն երախտապարտ են լինում. 2003թ. նախագահական ընտրությունների ժամանակ էլ նա առաջադրվեց, բայց հանեց թեկնածությունը հօգուտ Ստեփան Դեմիրճյանի: Հետո նույնատիպ անհաղթահարելի տարաձայնություններ ունեցավ Դեմիրճյանի հետ եւ նրա հետ միասին պաշտպանեց Լեւոն Տեր-Պետրոսյանին ու մտավ նրա ստեղծած ՀԱԿ:



Այսքանից հետո պարզ է մի բան. ՀԱԿ-ը, որպես միասնական կառույց, այլեւս գոյություն չունի, եւ ճիշտ կլինի, որ դրա մասին հայտարարվի հրապարակայնորեն: Գոյություն չունի ոչ թե այն պատճառով, որ այդ կառույցին անդամակցող 18 կուսակցություններից առնվազն 10-ն արդեն լքել են այդ կառույցը, իսկ մյուսները, ինչպես օրինակ Պետրոս Մակեյանը, ավելի արմատական են քննադատում ՀԱԿ-ին, քան նույնիսկ Հմայակ Հովհաննիսյանը ՀՀԿ-ին, այլ որովհետեւ այդ կառույցը կորցրել է իր հետեւորդների մեծ մասին, այսպես ասած՝ հասարակական հենարանը: ՀԱԿ-ի շուրջ համախմբվել էին մարդիկ, ովքեր ձգտում էին երկրում հասնել արմատական, հեղափոխական փոփոխությունների:



Հիմա արդեն պարզ է, որ ՀԱԿ-ն ի զորու չէ լուծել այդ խնդիրը, եւ այն մարդիկ, հասարակության այն շերտերը, որոնք ՀԱԿ-ից նման ակնկալիք ունեին, այլեւս չունեն: Որպես հետեւանք՝ 18 ուժերից կազմված ՀԱԿ-ից խորհրդարան անցան միայն 2,5 կուսակցության ներկայացուցիչներ: Ինչու կես, որովհետեւ ՍԴՀԿ ատենապետի լիազորությունները պետականորեն չեն ճանաչվում:



ՀԱԿ ներկայիս լիդերներից շատերը 2003թ. նախագահական ընտրություններից հետո ծաղրանքով էին խոսում եւ գրում այն ժամանակվա նախագահի թեկնածու Ստեփան Դեմիրճյանի մասին, ով ասել էր, որ ինքը մերժում է պայքարի հեղափոխական ճանապարհը, գնում է սահմանադրական ճանապարհով: Հիմա Դեմիրճյանն իր կողմից բացված ճանապարհով տանում է ՀԱԿ-ին, հաստատ իմանալով, թե իրենք ուր են հասնելու:



Արամ Սարգսյանը մյուս շաբաթ հաստատապես կհայտարարի, որ դուրս է գալու ՀԱԿ-ից, ինչը կնշանակի, որ չի ցանկանում գնալ նրանց հետ: Բայց թե ուր է գնալու նա, հայտնի չէ: Հնարավոր է նա փնտրում է մեկին, ում պետք է պաշտպանել հերթական երախտագիտության դիմաց:



 Ավետիս ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ