Ջուլյա Ռոբերտս. Մարդիկ հաճախ ինձ պոռնիկի տեղ են դնում
hraparak
14 Հունիս 2013 | 06:40
0
Ես ջանում եմ շատ չխոսել, քանի որ հետո շատ արագ ձանձրանում եմ ինքս ինձնից:Հաճախ մարդիկ չեն ընկալում ինձ այնպիսին, ինչպիսին ես կամ: Մարդիկ հաճախ ինձ պոռնիկի տեղ են դնում, երեւի այն պատճառով, որ ես բարձրահասակ եմ եւ կրթված: Իսկ այդպիսիներին քչերն են սիրում:
Որ իմ հայրը քաղցկեղ ուներ, ես իմացա շատ ուշ, ես 10 տարեկան էի, երբ ինձ տարան պապիկիս տուն ու հայտնեցին, որ հայրս այլեւս չկա: Հենց այդ ժամանակ երեւի ես հասկացա, որ կյանքը կարող է փոխվել մեկ վայրկյանում:
Քչերը կհավատան, բայց քոլեջում ես մեր խմբի ամենավերջին աղջիկն էի, ով համբուրվեց տղայի հետ, եւ 20 տարեկանում առաջին անգամ իմացա, թե ովքեր են լեսբուհիները:
Ես հետաքրքիր աշխատանք ունեմ: Ինձ հագցնում են տիկնիկի պես, հետո զվարճալի տղամարդիկ ներկում են շրթունքներս ու հաճելի բաներ ասում ինձ:
Ի տարբերություն շատ աստղերի, ես շատ հասարակ եմ հագնվում, շատերն ասում են. «Այս Ջուլյան հագնվում է այնպես, կարծես մեր հարեւանուհին լինի»:
Պաշտում եմ ստել մամուլի ասուլիսների ժամանակ:
Ինձ հաճախ հարցնում են. արդյոք ճի՞շտ է, որ տղամարդիկ կինոյում ավելի շատ են վարձատրվում, պատասխանում եմ` այո:
Այն պահից սկսած, երբ ես սկսեցի շատ վաստակել, ոչինչ չփոխվեց իմ կյանքում, բացի այն, որ բոլորն սկսեցին հարցնել, թե ինչ է փոխվել իմ կյանքում:
Ես երբեք մերկ չեմ նկարահանվի: Լսարանի առջեւ հագուստով ներկայանալը գեղարվեստական պատկերացում է, մերկ ներկայանալը` վավերագրական:
Ես երբեք իմ երեխաներից փոքրիկ հանճարներ չեմ ուզում սարքել կամ փոքրիկ դերասաններ: Ես ուզում եմ, որ նրանք շրջեն տան մեջ, ու նրանցից քրտինքի, փոշու եւ արեւի հոտ գա:
Մանկության օրերին մենք բոլորս կարողանում ենք խոսել կենդանիների հետ:
Կարծիքներ