Շուն բռնող էլ դարձանք. մեր հրապարակումից հետո (լուսանկարներ)

Մեր նախորդ հրապարակումներից մեկում անդրադարձել էինք «Հաղթանակ» զբոսայգու հարակից տարծքների բնակիչների արդարացի բողոքին, որ այգում թափառող շների ոհմակներն իսկական սպառնալիքի են վերածվել: Քաղաքացիները նշում էին, որ մանավանդ ձմռան օրերին քաղցած կենդանիները առավել ագրեսիվ են դարձել և հարձակվում են ամեն ինչի վրա, որ շարժվում է: Այգի մտնել չի լինում, պատահում է` ոհմակով հարձակվում են նաև այգին եզրափակող մայթերով քայլող միայնակ անցորդների ու երեխաների վրա:

Այդ կապակցությամբ մենք զանգահարել էինք թափառող շների հավաքման հարցերով զբաղվող «Յունիգրաֆ Իքս» ՍՊԸ, որտեղից տնօրեն Գագիկ Գևորգյանը մեզ հավատացրել էր, որ իրենց աշխատակիցները պարբերաբար այցելում են այգի և փորձում կարգավորել խնդիրը: Մեր պնդմանը, թե հարցը չի լուծվում, և պակասելու փոխարեն շներն ավել են շատանում, պարոն Գևորգյանը առաջարկեց անձամբ գալ այգի և համոզվել, որ այնքան էլ հեշտ չէ շներին բռնելը: Չհրաժարվեցինք:

Մեր զրույցի հաջորդ օրն իսկ «Յունիգրաֆ Իքս»-ի աշխատակիցները զանգահարեցին և հրավիրեցին «որսատեղ»` շներին բռնելու: Տեղում էր նաև ոչ որսորդական հագուկապով մի երիտասարդ, ով շատ լուրջ ներկայացավ` «ես քաղաքապետարանից եմ»: Լավ է, մտածեցի, քաղաքապետարանում էլ են անհանգստացել մեր հրապարակումից:

«Որսատեղում» (լճի շրջակայք) ամայություն էր: Բարեկամս, որ նաև այդ տարածքի բնակիչ է, կատակեց` շներն էլ են կարդացել հոդվածդ: Որսորդները գործի անցան: Նրանցից մեկը մի քիչ հեռացավ մեր խմբից և, իբր պատրաստվում է կերակրել, ձեռքի տոպրակից մի քանի ոսկոր շաղ տվեց ձյան վրա և սուլոցներով սկսեց հրավիրել շներին: Քիչ անց երևաց ոհմակի սևուկ առաջնորդը, ապա մյուսները` տարբեր գույնի ու չափի մի 10-15 շուն: Ասես հրահանգով` նրանք պտտվում էին մեր շուրջը` պահպանելով պատշաճ հեռավորություն:

Որսորդների արսենալը հարուստ չէր: Նրանք ձեռքներին 1.5-2 մետրանոց ալյումինե խողովակներ ունեին` ծայրին օղապարան, որ պետք է գցեին շան վզին ու այդպես բռնեին: Բայց դրա համար դեռ պետք էր շանը մոտենալ 1.5-2 մետր, ինչն անհնար էր ձյան և Սևուկի առաջնորդության պայմաններում:

- Լրիվ վայրի են,- ասաց որսորդներից մեկը,- մոտ չեն գալիս խայծին:

- Գուցե ձողերից են վախենում,- հարցրեցի նրան:

- Առաջին անգամը չէ, միշտ էլ այդպես ենք բռնում,- ասաց նա,- սրանք շատ լավ կազմավորված կենդանիներ են, քաղցած էլ չեն երևում և զգույշ են: Նայիր այն մեկին, տես` ինչպես է ձյունը ճեղքում: Դա սոված շուն չէ:

Հետապնդելու մի քանի անհաջող փորձից հետո ծառերի մեջ ցրված որսորդները հավաքվեցին «խորհրդի»:

-Միակ ելքը` քնեցնելն է: Գիշերը կգանք,- եղավ որոշումը:

Մոտ մեկ ժամ տևած «որսն» այդքանով ավարտվեց: Հաղթանակած ոհմակը մեր ավտոմեքենաները ուղեկցեց մինչև այգու ելքը: Հենց այգու ելքին, սակայն, առջևից ընթացող ֆուրգոնը կտրուկ արգելակեց: Մեքենայից հապճեպ դուրս թռած երեք որսորդի հաջողվեց շուրջկալել և բռնել շներից մեկին: Այդ հաջողությունը սակայն, չոգևորեց մյուս որսորդներին: Որոշումը մնաց անփոփոխ` գիշերը կգանք, կքնեցնենք:

Հաջորդ օրը կրկին զանգ բնակչից` օգնեք, թե կարող եք: Պատասխանում ենք` խնդրին տեղյակ են նաև քաղաքապետարանում: Եկել, տեսել ենք մեր աչքով: Մեզ խոստացան գիշերը գալ և քնեցնել շներին:  Երևի այս գիշեր կգան: Համբերեք, զգույշ եղեք, երեխաներին փողոց մի թողեք:

Այս ողջ պատմության մեջ մեզ զարմանալի է թվում շների և կատուների բարեկամ կազմակերպությունների քար լռությունը: Նրանք, որ լավ եղանակներին ցույց ու միտինգ են անում քաղաքապետարանի առջև, պահանջում չնեղացնել իրենց բարեկամներին, դժվար թե տեղյակ չլինեն, թե ինչ է կատարվում «Հաղթանակի» զբոսայգում: Հիմա, երբ խնդիրն առկա է, իսկ դրսում ձմեռ, անուշ քուն են մտել: Կենդանիների հարգելի բարեկամներ, գուցե դո՞ւք օգնեք:

Էդիկ Անդրեասյան