Իշխանությունը նոր կուռքեր է ձեւավորում եւ նոր մեղավորներ է փնտրում

Արցախում թեժ մարտերին զուգահեռ, Հայաստանի ներքաղաքական հարթակում նոր ճակատ է բացվել։ Լարվածության սկիզբը դրեց ՊՆ ներկայացուցիչ Արծրուն Հովհաննիսյանը՝ Հանրային հեռուստաընկերության «Հարցազրույց» հաղորդման ժամանակ հայտարարելով, թե վերջին երկու տարում ավելի շատ նորարարական, տեխնոլոգիական, ժամանակակից զենք է մտել բանակ, քան վերջին տասը տարում։

Ի պատասխան՝ ՀՀ երրորդ նախագահի գրասենյակից հայտարարեցին․ «Արծրուն Հովհաննիսյանը կա՛մ չի տիրապետում թվերին, կա՛մ էլ միտումնաբար խեղաթյուրում է իրականությունը: Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ երկիրը պատերազմի մեջ է, եւ հայտարարված է ռազմական դրություն, իսկ հակառակորդը գտնվում է Շուշիի մատույցներում, այս մասին խոսելն անպարկեշտություն է, կարելի է ասել` մեղավորների փնտրտուք: Մենք, անշուշտ, ռազմական դրության ավարտից հետո այս թեմային եւ նմանատիպ այլ անհիմն շահարկումների հանգամանորեն եւ փաստարկված կանդրադառնանք»:

Ի զարմանս շատերի, Արծրուն Հովհաննիսյանը, բնականաբար՝ իշխանությունների համաձայնությամբ, անցավ հակահարվածի եւ հրապարակեց մեր զենքի ամբողջ արսենալը՝ քանակով, տեսակով, հատ-հատ թվարկելով, թե ինչ զենքեր ենք ձեռք բերել 2012-2018 թթ․ եւ 2018-ից հետո։ «Ինձ հակադարձողներից որեւէ մեկը որեւէ կերպ ավելի լավ չի տիրապետում իմ նշած նորագույն զենքերի իրական ծավալներին, որոնք ձեռք են բերվել 2018-2020թթ․ ընթացքում»,- հավելեց նա՝ չբացատրելով, թե ինչու պետք է ռազմական գաղտնիք հանդիսացող ողջ ինֆորմացիան, որն ի պաշտոնե հատուկենտ մարդիկ գիտեն, իրեն հասանելի լիներ։ Այնուհետեւ հակամարտությունը տեղափոխվեց Ֆեյսբուք՝ փոխադարձ մեղադրանքներ, վիրավորանքներ, որտեղ ընդդիմությունը կաշկանդված էր, իսկ իշխանությունը՝ ոչ։ Մենք զրուցեցինք ԱԺ պաշտպանության, անվտանգության հարցերի մշտական հանձնաժողովի անդամ, «Իմ քայլի» պատգամավոր Արմեն Խաչատրյանի հետ։

- Մինչ գնահատելը, թե որքանով է թույլատրելի պատերազմի թեժ պահին նման դիսկուրս ծավալելը, նախ ուզում եմ իմանալ՝ ՊՆ յուրաքանչյուր պաշտոնյա, այդ թվում՝ Արծրուն Հովհաննիսյանը, կարո՞ղ է արդյոք տիրապետել, թե ՊՆ-ն որքան զենք է ձեռք բերել, ինչ տեսակի-քանակի, այդ ինֆորմացիան շատերի՞ն է հասու, թե՞ համարվում է ռազմական, գուցե՝ պետական գաղտնիք։ Եվ, առհասարակ, պատերազմի ժամանակ թույլատրելի՞ է բացեիբաց խոսել զենքի մասին։

- Բնականաբար, ՊՆ ոչ բոլոր ծառայողներին է հասու տիրապետել այդպիսի ինֆորմացիայի, չկա նման իրավունք, շատ նեղ շրջանակի պաշտոնյաներ կարող են տիրապետել այդ ինֆորմացիային։ Բայց եթե անդրադառնանք Արծրուն Հովհաննիսյանին, ապա պետք է ասեմ, որ ինքը լավագույն մասնագետներից է, բավականին խորը փորձագիտական գիտելիքներ ունի, նույնիսկ աշխատություններ ունի։

- Այսինքն, երբ նա հայտարարում է, որ «ինձ հակադարձողներից որեւէ մեկն ավելի լավ չի տիրապետում իմ նշած նորագույն զենքերի իրական ծավալներին», դա զուտ իր վերլուծությունների՞ վրա է հիմնված, թե՞ տիրապետում է պետական գաղտնիք համարվող ինֆորմացիայի։

- Եթե ինքը գտել է, որ նման հրապարակում պետք է անի․․․ Ճիշտն ասած՝ անձամբ չեմ կարդացել իր գրառումը, բայց կարծում եմ՝ վերացական է ասել՝ այս թվերին այսքան զենք ենք գնել, իսկ դա, չեմ կարծում, թե պետական գաղտնիք է պարունակում։

- Ասում է, որ տիրապետում է զենքերի ծավալներին, կոնկրետ անուններով թվարկում է։

- Պետական գաղտնիք համարվող ինֆորմացիան հստակ սահմանվում է, եւ սահմանված է՝ ինչը կարելի է հրապարակել, ինչը՝ ոչ։ Եթե հրապարակել է նման տեղեկություն, ուրեմն եղել է անհրաժեշտությունը, ես վստահ եմ, որ այդ տեղեկությունը պետական գաղտնիք չի համարվել։ Այսօր ինքը մեր լավագույն մասնագետներից է։ Իրեն ճանաչում եմ շատ վաղուց։ 

- Նախկին իշխանության ժամանակ նա ՊՆ խոսնակն էր։

- Եկեք նախկին-ներկա չասենք։ Ես մոտ 10 տարի է՝ հետեւում եմ իր գործունեությանը, եւ բավականին խորը գիտելիքներ է ձեռք բերել։

- Արծրունի անձը մի կողմ դնենք, դա վիճելի հարց է։ Խոսենք այն մասին, թե ռազմական դրության ժամանակ կարելի՞ է հատ-հատ թվարկել, թե մենք ինչ զենք ունենք եւ որքան։

- Այսինքն՝ եթե ով ինչ ասես հրապարակում է, ոչինչ, եթե Արծրունը հրապարակում է, դա չի՞ կարելի։ Ես վստահ եմ, որ Արծրունը բոլոր խոսքերն ու մտքերը, որ հայտնում է, մտածված կերպով է ասում, որ չվնասի բանակին։ Եթե ասել է, ուրեմն պետք է եղել ասել։

- Ո՞ւմ է պետք եղել եւ ինչի՞ համար։

- Ե՛վ մեր հանրության համար, ե՛ւ թշնամու հանրության համար։

- Մի կողմ թողնենք այն, որ նման հայտարարությամբ էլի ճամբարների են բաժանում հասարակությանը, թիկունքը թուլացնում, բայց ինչո՞վ է սա պետք հաղթանակի հասնելու առումով, ի՞նչ հարց ենք լուծում՝ թվարկելով մեր զենք-զինամթերքը։

- Թիկունքը դրանով չի թուլացել, թիկունքն ուրիշ այլ բաներով է թուլանում, հաստատ՝ Արծրունի ասածով հասարակությունը չի բաժանվել, խի՞ ա բաժանվում հասարակությունը․․․ Ես ցանկություն չունեմ այդ ստատուսների քննարկումներին հետեւել, առավել եւս՝ կաբինետներում նստած ֆեյքերի գրառումներին։ Թշնամին շատ կերազեր Արծրունի 10 տոկոսի չափով խոսնակ ունենար։

- Հա, բայց մեկ ամիս շարունակ ասում էր՝ զգետնում ենք, առաջ ենք գնում, հաղթում ենք, այսօր տեսնում ենք, որ թշնամին Շուշիի մատույցներին է հասել։

- Այո, Արծրուն Հովհաննիսյանը եթե ասում է՝ «Հաղթելու ենք», ուրեմն «Հաղթելու ենք», կարող է մի տարի էլ Շուշիի մատույցներում կռիվ անենք, Ստեփանակերտի մեջ էլ կռիվ անենք, բայց հաղթելու ենք հաստատ։ Ինքը կապի մեջ է բոլոր հրամանատարների հետ, ռազմաճակատի բոլոր կետերի հետ, ինքն օնլայն ինֆորմացիան ստանում է, վերլուծում, մշակում ու ներկայացնում հանրությանը։

- Դուք ԱԺ պաշտպանության հանձնաժողովի անդամ եք, պատահական մարդ չեք, ուղղակի ասեք՝ կարելի՞ է պատերազմի ժամանակ հայտարարել, թե որքան զենք ունենք, ինչ տիպի եւ այլն։

- Եթե Արծրուն Հովհաննիսյանը սաղ կյանքում ուսումնասիրել է ու որոշել է ասի, ուրեմն ըտենց է պետք։ Եկենք չքննարկենք՝ որտեղ ինչ հետեւանք կարող է լինել, որտեղ քանի ադրբեջանցի ինֆարկտ կստանա կամ չի ստանա, պարզապես մի քննարկեք։

- Իսկ ես կարծում էի՝ միայն Աստծու գործերը չեն քննում։

- Չէ, Արծրունն Աստված չէ ու անքննելի, բայց եկեք բժշկին չասենք՝ լանցետը ճիշտ ձեռքով չես բռնել։

- Կան նաեւ ոչ բարեխիղճ բժիշկներ, բայց եկեք թողնենք Արծրունի թեման։ Շատերի մոտ հարց է ծագել՝ եթե մենք իսկապես վերջին երկու տարում այդքան նորագույն զինտեխնիկա ենք գնել, ինչո՞ւ էր Արցախի երկինքն անպաշտպան, ինչո՞ւ ենք մեկ ամիս շարունակ խնդրում-պահանջում՝ փակեք օդը։ Ստացվում է, որ թշնամին մեր վատ զինված ժամանակ չհարձակվեց, երբ սկսեցինք լավ զինվել՝ հարձակվեց։ 

- Բայց ո՞վ է ասում, որ Արցախի օդն անպաշտպան է եղել։

- Այնտեղ կռվողները։

- Սեմըչկի պես օրական չրթում են ԱԹՍ-ները, ինքնաթիռները, 25 ինքնաթիռ, 200-ից ավելի ԱԹՍ, բա ինչո՞վ ենք խփել։ Մինչեւ այս պատերազմը դրանք համարվել են անխոցելի տեխնիկական միջոցներ, եւ ամբողջ աշխարհի համար դրանք գլխացավանք են եղել, ե՛ւ Սիրիայի պատերազմում Ռուսաստանի համար, ե՛ւ մնացածների։

- Բա մենք ինչպե՞ս ենք խոցել։

- Մենք այնքան ենք խփել, որ երեւի պատմության մեջ այդքան խոցված ԱԹՍ-ներ չկան, որքան Ղարաբաղում։

- Պարոն Խաչատրյան, տեսակետ կա, որ պատահական չծավալվեց այս քննարկումը, որ իշխանությունը մեղավորների փնտրտուք է սկսել, եւ առաջ են մղում նաեւ այն թեզը, թե հնարավոր չէր խուսափել պատերազմից։

- Հաստատ, նման օրակարգն իշխանություններից չի սկսվել։

- Իսկ ումի՞ց է սկսվել։

- Ես վստահ ասում եմ, որ իշխանություններն իրենց հեռու են պահում նման կարգի քննարկումներից։ Այդ որոշակի շրջանակներ են անընդհատ բզբզում՝ այ, նախկինում՝ սենց, հիմա՝ ընենց, դրա ժամանակը չէ։

- Բայց ո՞վ է առաջինը սկսել այս խոսակցությունը։

- Հիմա քննարկում է եղել, փաստական տվյալ են ուզել, Արծրունն էլ ներկայացրել է երեւի։ 

- Իսկ, Ձեր կարծիքով՝, ճի՞շտ էր նման քննարկում ծավալելն այս պահին ու նման տեղեկատվության հրապարակումը։

- Արծրունը եթե ասել է, ճիշտ է։