Այլընտրանք չկա՝ Նիկոլ Փաշինյանի մոսկովյան հանդիպման օրակարգն ընդլայնելուն. հանրաքվե

Վերջին տարիներին տեղի ունեցած իրադարձությունների տրամաբանական շարունակությունը ՀՀ ինքնիշխանության վերացումն է, ինչը չպետք է ցավագին ընդունի մեր հասարակության արժանապատիվ հատվածը: Եվ, ընդհանրապես, հազիվ թե ՀՀ բնակչության 99 տոկոսին հետաքրքրի դա. կլինի ինքնիշխանություն՝ լավ, չի լինի ինքնիշխանություն՝ լավ: Պետության բեռն ամեն մի ազգ չի կարող պատվով տանել: Մենք չկարողացանք:

Լրահոսից տեղեկանում ենք, որ հուլիսի 7-ին սպասվում է Նիկոլ Փաշինյանի հայցը Մոսկվա, ենթադրաբար, ՀՀ ամբողջ սահմանի պաշտպանությունը Ռուսաստանի սահմանապահներին հանձնելու հարցը քննարկելու նպատակով: 

Հիմա, թող բացատրեն ամենահեղինակավոր քաղաքագետները, համապատասխան կոմպետենտ մարմինները, թե ինչ է նշանակում, երբ ազգային պետությունը չի կարողանում պաշտպանել իր սահմանները: Մինչ նրանք «կքրքրեն իրենց ուղեղների ծալքերը» կամ կսկսեն ուսումնասիրել պետությանն առնչվող տեսությունները, միջազգային կոնվենցիաները, կարելի է հանգել այն նախնական դատողությանը, որ իր սահմանները պաշտպանելու ոչ ունակ պետությունը չի կարող ինքնիշխան լինել և անխուսափելիորեն կդադարի լինել միջազգային հարաբերությունների սուբյեկտ: 
Հետևաբար, սպասվելիք հանդիպմանը, թվում է նպատակահարմար, քննարկել հիմնախնդրի փաթեթային լուծումը. ՀՀ-ն Ռուսաստանին միանալու հանրաքվեի հարցը: Հասկանալի է, որ այստեղ խնդիր կա: Այնպես չէ, որ Ռուսաստանը գրկաբաց կընդունի այդ առաջարկը: Բանը նրանում է, որ այն ինչ հնարավոր է՝ արդեն զիջվել է, հանձնվել է, ներառյալ՝ ազգային արժանապատվությունը: Ինչո՞ւ պետք է Ռուսաստանն իր վրա վերցնի նաև 2-3 միլիոն մարդկանց սոցիալական խնդիրների բեռը:

Գագիկ Վարդանյան