«Հրապարակ». Անգամ ավելորդ եմ համարում քննարկման դնել այդ ապազգային հարցը

Ազգային ժողովի «Քաղաքացիական պայմանագիր» խմբակցության պատգամավոր, Պաշտպանության հանձնաժողովի նախագահ Անդրանիկ Քոչարյանն «Ազատությանը» տված հարցազրույցում կասկածի տակ է դրել Հայոց ցեղասպանությունը՝ պնդելով, որ եթե հայտարարում ենք ցեղասպանության մասին, ուրեմն պետք է հատ առ հատ նշենք ցեղասպանված մեկուկես միլիոն հայի անունը: Եվ սրա ենթատեքստում հասկացվում է, որ փաշինյանական իշխանությունը հերթական սրբությանն է մարտահրավեր նետել` Հայոց ցեղասպանության հիշատակին, որի ճանաչումը եւ պահանջատիրությունը նրանց իշխանության գալուց ի վեր դադարել է ՀՀ արտաքին քաղաքականության մաս կազմել: Հայոց պատմության դասագրքերի խմբագրումից հետո ամենեւին զարմանալի չէ, որ օրվա իշխանությունը հիմա էլ այս ուղղությամբ է տանում իր հակահայկական գիծը: Թեմայի շուրջ զրուցել ենք պատմաբան, պատմության դասախոս Հայկ Փայտյանի հետ:

- Անդրանիկ Քոչարյանը փաստացի կասկածի տակ է դնում Հայոց ցեղասպանությունը՝ պնդելով, որ եթե խոսում ենք ցեղասպանության մասին, ուրեմն պետք է թվարկենք մեկուկես միլիոն հայի անունները` մեկ առ մեկ:

- Երեւի թե պատմաբան լինել պետք չէ՝ նման հարցերին անդրադառնալու համար, այս հարցին պետք է պատասխանել ոչ թե որպես միայն պատմաբան, այլ որպես հայ մարդ, քաղաքացի: Այս հարցի պատասխանն ավելի շատ քաղաքական տիրույթում է, որովհետեւ այդ հայտարարությունն ունի հակահայ տրամաբանություն եւ սպասարկում է օտարի` թուրքի շահը: Անգամ ավելորդ եմ համարում քննարկման դնել այս ապազգային հարցը: Ես՝ որպես պատմաբան, այս հարցը երբեք քննարկման դնել չեմ կարող, ուղղակի կասեմ, որ տեղի են ունենում հակահայ, հակազգային, հակապետական գործողություններ: Այդ հայտարարությունները հրահանգավորվում են թշնամու կողմից: Հայաստանի իշխանությունները սպասարկում են օտարի հակահայ շահերը` այդքան մի բան: Այստեղ ուրիշ որեւէ քննարկելու հարց չկա:

- Մի պահ պատկերացնենք՝ մեկուկես միլիոն ցեղասպանվածի անուն չի դրվում սեղանին, ի՞նչ կարող է տեղի ունենալ այդ պարագայում:

- Դրանից հետո հայտարարելու են, որ ունեն ընդամենը 20-30 հազար անուն, իսկ 20-30 հազար հոգու մահը ցեղասպանություն չէ, այլ, ինչպես Թուրքիան է ասում, առաջին աշխարհամարտի ժամանակ տեղի ունեցած տհաճ միջադեպ, որը ոչ մի պարագայում չի կարելի ասել ցեղասպանություն: Դե, մի 30 հազար մարդ է սպանվել, ի՞նչ կա էդտեղ, էդքան թուրքեր ու քրդեր էլ են սպանվել` պատերազմ է, բա ի՞նչ պիտի լիներ: Պարզապես պատերազմի բացասական արդյունք է դիտարկվելու, եւ թեման փակվելու է: Այսինքն` տանում են նրան, որ Թուրքիան մեկուկես միլիոն հայի չի ցեղասպանել, որ ամեն ինչ սուտ է: Սրանք ինչ անում են, հակահայ է, ոչ մի ազգային բան չկա սրանց մեջ: Կրթական ասպարեզից սկսած՝ ամենուր ձախողում են․ տնտեսություն, մշակույթ, գիտություն, ամեն հնարավոր բան: Այս մարդիկ հայության դեմ են ուղղված, հայկական ինքնության ու պետականության: Սրանք խոսում են պետական ինքնիշխանության մասին, սակայն ինչ անում են, 100 տոկոսով մեր պետականության դեմ է: Սրանք իշխանության են եկել հենց այդ նպատակով:

- Այսինքն՝ վաղն էլ կարող է որոշեն Ծիծեռնակաբերդը քանդել:

- Իհարկե, նույն տրամաբանության մեջ են, պարզ է, որ մի օր էլ դրանից են հրաժարվելու: Եթե այսպես շարունակվեց, վաղը կհրաժարվեն Ծիծեռնակաբերդից ու Եռաբլուրից: Սրանց դեմը պետք է առնել, ուրիշ ելք չկա:

- Ինչպե՞ս եք պատկերացնում այդ «դեմն առնելը»:

- Միմիայն մեկ ճանապարհ կա` օտարի սպասարկու իշխանություններից պետք է ազատագրվել ազգային ազատագրական պայքարով: Սրանցից պետք է ազատագրվել` ազգային ազատագրական պայքարի բոլոր մեթոդներին համապատասխան: