ԲԴԽ նախագահը հրաժարվել է թիկնապահներից և ուղեկցող մեքենայից

Հակառակ նրան, որ «նոր Հայաստանի» վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը գնալով «ամրապնդում» է իր թիկնազորը, պաշտոնյաներ կան, որոնք կամովին հրաժարվում են անվտանգության ծառայությունից։ Օրինակ՝ Սահմանադրական դատարանի նախագահ Հրայր Թովմասյանը։ Գագիկ Հարությունյանի «ինդուստրիայից» նրան «ժառանգություն» է մնացել սոսկ Audi Q7 ամենագնացը, որը Հարությունյանի օրոք է գնվել՝ նրա ճաշակով ու պահանջներին համապատասխան։ Այն պետական ապարատի Camry-ների ֆոնին մինչ օրս էլ համարվում է իր դասով ամենաբարձր ու ստատուսային ավտոմեքենան, քանի որ լյուքս դասի ամենագնաց է։ Հիմա այս մեքենան՝ իր վարորդով,  սպասարկում է Հրայր Թովմասյանին։ Գագիկ Հարությունյանի օրոք այս մեքենային ուղեկցում էր նաեւ անվտանգության ավտոմեքենա՝ անվանգության աշխատակիցներով, բայց Հրայր Թովմասյանը, նշանակվելով ՍԴ նախագահ, հրաժարվել է դրանցից։ Հիմա նրան հաճախ կարելի է տեսնել աշխատանքից հետո, անգամ աշխատանքի ժամին քաղաքում ոտքով միայնակ, առանց որեւէ ուղեկցող անձնակազմի շրջելիս՝ չնայած նրան, որ Թովմասյանի հանդեպ հիմա շատերն են բացասաբար տրամադրված։

Նույնն է նաեւ ԲԴԽ նորընտիր նախագահ Ռուբեն Վարդազարյանի դեպքում։ Նա էլ է քաղաքում շրջում ոտքով, միայնակ, առանց անվտանգության աշխատակիցների եւ ուղեկցող մեքենաների։ Իսկ աշխատանքից հետո առհասարակ զերծ է մնում պաշտոնական որեւէ ատրիբուտից։ Երեկոյան ժամերին նրան հաճախ կարելի է տեսնել առանց կոստյումի ու փողկապի՝ որեւէ սրճարանում ընկերների հետ գարեջուր խմելիս կամ փողոցում զբոսնելիս։ Մինչդեռ նրանից առաջ ԲԴԽ նախագահ ընտրված Գագիկ Հարությունյանը, ՍԴ-ից փոխանցված «ավանդույթի ուժով», այստեղ էլ էր շարունակում օգտվել անվտանգության ծառայությունից՝ թիկնապահներով ու մեքենաներով։ Նույն «ավանդույթով» նա ԲԴԽ-ում էլ իր համար ձեռք բերեց դարձյալ բարձր դասի ամենագանց՝ լրիվ նոր Toyota Prado, որի համար անգամ նոր սերիայի պետհամարանիշ հանեցին՝ JJ 01 սերիայով։ Այս մեքենային ուղեկցում էր ՊՊԾ-ի տրամադրած Hyundai Tucson-ը՝ առկայծող փարոսիկներով ու անվտանգության աշխատակիցներով։

Բայց Վարդազարյանը, ինչպես տեղեկացանք, հրաժարվել է այս ամենից՝ բավարարվելով միայն ծառայողական ավտոմեքենայով։ Ի դեպ, Գագիկ Հարությունյանին տարիներ ի վեր ծառայած ՊՊԾ աշխատակիցները, մեր տեղեկությամբ, Հարությունյանի՝ պաշտոնը թողնելուց հետո այս պահին որեւէ այլ անձի անվտանգությունը չեն ապահովում եւ սպասում են, թե որ պաշտոնյային կկցեն իրենց։

ԲԴԽ-ի աշխատակազմի լրատվական վարչությունից մեր հարցին ի պատասխան, թե Ռուբեն Վարդազարյանին տրամադրվե՞լ են անվտանգության աշխատակիցներ եւ ուղեկցող մեքենաներ, վարչության պետ Արման Խաչատրյանն ասաց․ «Բարձրագույն դատական խորհրդի նախագահ ընտրվելուց հետո պարոն Վարդազարյանը, անկեղծ ասած, չի էլ հետաքրքրվել՝ օրենքով սահմանված կարգով ի պաշտոնե իրեն կցվա՞ծ են անվտանգությունն ապահովող աշխատակիցներ, թե՞ ոչ: Ի սկզբանե ասել է՝ ինձ անհրաժեշտ չէ»։

Իսկ ի՞նչ է ասում այս դեպքում օրենքը, ԲԴԽ, ՍԴ նախագահներին կամ համարժեք այլ պաշտոնյաների օրենքով հասնո՞ւմ են անվտանգության աշխատակիցներ, թե՞ ոչ։

«Հատուկ պետական պաշտպանության ենթակա անձանց անվտանգության ապահովման մասին» ՀՀ օրենքի 5-րդ հոդվածի 2-րդ կետով սահմանվում է, որ պետական պահպանություն տրամադրվում է հանրապետության նախագահին, վարչապետին, Ազգային ժողովի նախագահին։ Իսկ 3-րդ կետով էլ սահմանվում է՝ այլ պետական պաշտոնյաներին, հասարակական, քաղաքական, կրոնական եւ այլ գործիչներին, ինչպես նաեւ այլ անձանց կարող է պետական պահպանություն տրամադրվել վարչապետի որոշմամբ: Այսինքն՝ ՍԴ, ԲԴԽ նախագահներին վարչապետի որոշմամբ է տրամադրվում պետական պահպանություն, եթե նրանք դիմեն, իհարկե։ Ինչպես հասկանում ենք, այս դեպքում Հրայր Թովմասյանն ու Ռուբեն Վարդազարյանը չեն դիմել վարչապետին նման խնդրով։

ՀԳ․ Իհարկե, սեփական երկրում սեփական ժողովրդի մեջ առանց ուղեկցող անձնակազմի ազատ տեղաշարժվելն ու թիկնապահական շքեղությունից հրաժարվելը դրական են բնութագրում տվյալ պաշտոնյային։ Հատկապես, որ նախկինում ով հասցնում՝ թիկնապահ եւ ուղեկցող մեքենա էր «կորզում» պետությունից ու դրանից չէր հրաժարվում անգամ պաշտոնը թողնելուց հետո։ Բայց միայն նման ձեւականություններից հրաժարվելը դեռ լավ ղեկավարի ու լավ պաշտոնյայի վերջնական նկարագիր չի կարող լինել։