Արժանի ենք մեզ մատուցածին

Միայն աղբի գների բարձրացումը չէ, որ որեւէ կերպ չի համապատասխանում մեր քաղաքացիների կենսամակարդակին, այլ խնդիրները՝ սկսած սպառողական զամբյուղի հնարավորություններից, նույնպես իրենց պակասը զգացնել չեն տալիս: Եվ թվում է՝ արդեն սովետական այն կարգերին ու սովետական թռուցիկներ կպցնող մարդու եւ այդ մարդուց դրանց բովանդակության մասին ձեւական հարց տվողի օրերին ենք հասել: Այն օրերին, երբ ամենքին էր հայտնի, թե ինչ էր գրված լինելու այդ թռուցիկների վրա:



Բայց այդ բոլորն իմանալը, այսինքն՝ աղբի գնի չհիմնավորված, բայցեւայնպես բարձրացնել-իջեցնելը ժամանակավոր բաներ են: Ինձ համար ավելի կարեւորը  թերեւս այն է, որ մեր ժողովուրդը աղբի եւ կեղտոտության, այդ միջավայրում ապրելու դեմ անհանդուրժողականություն չունի: Չէ՞ որ փնթիությունը, անարդարությունը, կեղտոտությունը եւ շատ բաներ նույն շղթայի տարբեր օղակներ են: Հանդուրժում ես մեկը, կհանդուրժես նաեւ մյուսը:



Ի վերջո մենք արժանի ենք դարձնում մեզ նրան, ինչ մեզ մատուցում են: Մինչդեռ կարող ենք սկսել հենց սովորական մաքրությունից: Ես այն մարդկանցից մեկն եմ, ով նույնպես ուզում է մաքուր միջավայրում ապրել: Մեր ազգային հոգեկերտվածքի մեջ տարօրինակ բան կա: Չնայած հայ ժողովրդին համարում եմ մաքրակենցաղ ազգ, ժողովուրդ, բայց, ցավոք, դա դրսեւորվում է բացառապես միայն մեր սեփական չորս պատերի մեջ, որից դուրս մենք միայն կեղտոտում ենք ու փչացնում:



Մենք անվերջ պահանջում ենք պաշտոնյաներին մաքրություն ապահովել, բայց եկեք գիտակցենք, որ մաքրությունը սկսվում է մեզանից՝ մեր սեփական անձից: Եկեք ինքներս մեր դեմ պահանջ  դնենք... Մի հատ մեր շքամուտքերին նայենք, մեր վերելակներին, որոնք ինքներս ենք փչացնում, կեղտոտում, միզում այնտեղ ու այսպես շարունակ:



Եվ զարմանալի չէ, անգամ սպասելի, որ նման կենցաղ վարող մարդը հանգիստ կարող է փչացնել եւ մեր եկեղեցիները, եւ ցանկացած նման տարածք: Մինչեւ այս բնավորությունը մեր միջից չհանենք, մենք մաքուր (բոլոր առումներով) միջավայրում չենք կարող ապրել:



Ալվարդ Պետրոսյան, գրող, ԱԺ պատգամավոր