Փորձած թանն ու անփորձ մածունը
hraparak
28 Փետրվար 2013 | 05:17
0
Այս օրերին մեզանում շարունակ լսվում են վրդովմունքի բացականչություններ՝ այս կամ այն գերտերության կողմից մեր ընտրությունների արդյունքները ճանաչելու եւ Սերժ Սարգսյանին ուղղված շնորհավորական ուղերձների տարափի կապակցությամբ: Ի վերջո, ինչո՞ւ է շտապում միջազգային հանրությունը, եւ ի՞նչն է նրան դրդում ընտրական փաստաթղթերի թանաքը չչորացած, արդյունքների վիճարկման օրինական ժամկետները չլրացած՝ շնորհավորել մի նախագահի, որի ժողովուրդը բողոքի ակցիաներ է անում եւ չի ճանաչում իր աչքի առաջ տեղի ունեցած ընտրությունների արդյունքները:Բանն այն է, որ Սերժ Սարգսյանն աշխարհի համար կանխատեսելի նախագահ է՝ 5 տարի նրա հետ հարաբերվելու ընթացքում միջազգային հանրությունը համոզվել է, որ նա իրենց նախանշած ուղուց չի շեղվի՝ կանի այն, ինչ կասեն: Իսկ այ, Րաֆֆի Հովհաննիսյանն այն «անփորձ մածունն» է, որի վրա հույս դնել հնարավոր չէ: Եվ սրա պատճառը միայն այն չէ, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հետ գործ չեն ունեցել եւ չգիտեն, թե նա ինչի է ընդունակ: Սրա պատճառներից գլխավորը պետք է փնտրել հենց Րաֆֆի Հովհաննիսյանի ծրագրի մեջ:
Այն ագրեսիվ արտաքին քաղաքականությունը, որ նա պատրաստվում է վարել նախագահ դառնալուց հետո եւ հատկապես Լեռնային Ղարաբաղը ճանաչելու դրույթը բավական են, որպեսզի «Ժառանգության» լիդերը, ԱՄՆ-ի նախկին քաղաքացին, մեզանում արեւմտամետի համարում ունեցող քաղաքական գործիչն անցանկալի ճանաչվի այդ նույն Արեւմուտքի համար: ԼՂՀ-ն Հայաստանի կողմից ճանաչելու մասին ծրագրային թեզը, որ նա տարիներ շարունակ անկոտրում առաջ է տանում, հենց այն խութն է, որը հառնել է իր նախագահ դառնալու ճանապարհին: Անշուշտ, այլ խութեր էլ կան, սակայն միայն դա բավական է, որ Օլանդներն ու Օբամաները շտապեն ճանաչել Սերժ Սարգսյանի լեգիտիմությունը:
Կարծիքներ