Ռումբը ժողովուրդն է, Բաղրամյանում դա լավ գիտեն, մնացած ռումբերը իրենք են սարքում

Ավելի լավ սցենար, քան ահազանգել, որ Բաղրամյան մետրոյի տարածքում ռումբ է տեղադրվել, հնարավոր չէ պատկերացնել: Պատկերացրեք, նման պարագայում և՛ մարդկանց մոտ կարող է խուճապ առաջանալ և ոստիկանությունը հանգիստ ու առանց դիմադրության կարող է տարհանել նախագահականի մոտ հավաքվածներին: Լա՜վ ինչքան կարելի թատրոն խաղալ, չեմ հասկանում՝ այս թատրոնը միայնա՞կ է բեմադրվել, թե Ստանիսլավսկի՞ն էլ է մասնակցել: Մե՞ղք չի այս ժողովուրդը, ինչքա՜ն կարելի է քամի փչել:

Սևակի խոսքերը հենց սրա մասին են. «Մենք քամիներ շատ ենք տեսել և եթե ցայսօր գոյատևում ենք, ապա շնորհիվ լոկ այն բանի, որ քամիները թռցրել են մեր գլխարկը, բայց ոչ գլուխը»: Մի՞թե կարելի է նման քամիներով մի ողջ ազգի գլուխ թռցնել՝ ո՜չ, հազա՜ր ոչ… Քամին արհեստական բարձրանում ու իսկույնևեթ նստում է, որովհետև այն տարերքի ծնունդ չի, իրական հիմք չունի: Նույնը նաև այս պարագայում: Իրարանցումն անցել, քամին հանդարտվել ու հիմա ռումբի մասին լուրերի վերաբերյալ ոստիկանությունը խորհրդանշական լռություն է պահպանում, իսկ թատրոնի պարագաները՝ ԱԻՆ բազմաթիվ փրկարարները և ոստիկանները, շտապօգնության մեքենաները տիկնիկային թատրոնից հետո կարելի էլի տեղը դնել: Մի՞թե կարելի այսքան դառը խաղ խաղալ ժողովրդի գլխին: Ռումբը ժողովուրդն է, Բաղրամյանում դա լավ գիտեն, մնացած ռումբերը իրենք են սարքում:

ՀԱՍՄԻԿ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ