Հեղինե, մեկ դու՛ ես խեղճ, մեկ էլ մյու՛ս պատգամավորները...

Ազգային ժողովում Հեղինե Բիշարյանի ելույթներն ըմբոշխնելուց հետո անգամ մոռանում եմ, որ նա Հեղինե Բիշարյանն է ու քիչ է մնում ասեմ՝ ջա՜ն, Հեղինե ջա՜ն, էդ ո՞նց ես ժողովրդի շահերը ինքնամոռաց կերպով պահում: Էդ ո՜նց ես նրա ցավը հասկանում:

Հենց էդ մտքերի մեջ էի, երբ Հեղինե Բիշարյանը, ներողություն խնդրելով պատգամավորներից, ասաց.

-Մեր խեղճ պատգամավորները...

Պատգամավորները խեղջ են, որ միայն նախագիծ են քվեարկում, ծախսվող գումարներին տեղյակ չեն...

Բա որ պատգամավորը խեղճ է , Հեղինե, ժողովուրդն ի՞նչ է...

Մտովի փնտրում էի մի խեղճ պատգամավորի, չէի գտնում:

Բոլորն ապահովված, «տաք գոլորշի է ելնում նրանցից»: Մեկին չգտա, որ խեղջ լինի: Ինքս ինձ մտովի ասում էի՝ Հեղինե, մեկ դու ես խեղճ, մեկ էլ մյուս պատգամավորները...

Լավ է, որ հաջորդ ելույթ ունեցող Միքայել Մելքումյանն ասաց.

-Համաձայն չեմ Հեղինեի հետ: Ազգային ժողովում խեղճ պատգամավոր չկա:

Ասաց ու այնպես խորհրդավոր ժպտաց...

Աչքիս էլ ոչինչ չերևաց, միայն «խեղճ Հեղինեի» կարմիր շրջազգեստն էր խեղճ- խեղճ փայլում...

Հասմիկ Բաբաջանյան