Գոնե կարելի՞ է նվազագույն հարգանք ունենալ
Ընդամենը 2 ամիս առաջ մենք ամբողջովին կորցրինք Արցախը, զոհվեց առնվազն 300 հայ, պայթյունի զոհ դարձավ ևս այդքան հայ, իսկ Հայաստանում ակտիվորեն պատրաստվում են նոր տարվա ճոխ միջոցառումներին։
Լավ, հասկանում եմ, կյանքը առաջ է գնում, բայց կարելի՞ է տարբերվել այն անասունից, որի հորթին երեկ մորթել են, իսկ այսօր ինքը հանգիստ որոճում է դաշտում։
Գոնե կարելի՞ է նվազագույն հարգանք ունենալ տեղահանված 150.000 հայերի նկատմամբ, ովքեր կորցրել են ծննդավայր, տուն, ունեցվածք, հարազատների գերեզմաններ, ընդամենը օրեր առաջ են հուղարկավորել իրենց հայրերին ու որդիներին, եղբայրներին։ Գոնե կարելի՞ է մի քիչ բարոյական լինել ու ցավակից լինել հայրենակցի նկատմամբ:
Նաիրա Հոխիկյան
Կարծիքներ