Իշխող ուժի ռեյտինգն ավելի քիչ է, քան ադմինիստրատիվ ռեսուրսի քանակը, որը սովորաբար ունենում է իշխանությունը

«Հրապարակ»-ի զրուցակիցն է ՀՀԿ ԳՄ անդամ Գագիկ Մինասյանը։

- Ինչպե՞ս եք գնահատում Հայաստանի ներքաղաքական իրավիճակը, համաժողովրդական շարժումն այս անգամ ունի՞ իշխանությանը հեռացնելու ռեսուրս։

- Շարժումը, որն այսօր գլխավորում է Բագրատ սրբազանը, օբյեկտիվ մի գործընթաց է, որովհետեւ 2018 թվականից սկսած՝ այս իշխանությունն իրականացրել է Հայաստանի ու Արցախի շահերն օտարներին վաճառելու քաղաքականություն, եւ, բնականաբար, բոլոր շարժումները, որոնք եղել են սրանից առաջ, եւ այս շարժումը եւս, ուղղված են այդ չարիքից ազատվելուն։ Այդ տեսակետից ես այս շարժումը համարում եմ շատ բնական եւ նախորդ շարժումների տրամաբանական շարունակությունը։ Այստեղ կա մի առանձնահատկություն, որը, կարծում եմ, շատ կարեւոր է։ Դա Բագրատ սրբազանի կերպարն է, ով, ի տարբերություն նախորդ շարժումների, սկսեց ոչ թե քաղաքական շարժում, այլ շարժում, որն իր հիմքում ուներ հոգեւոր խնդիրների առաջմղում, ճշմարտությունը՝ ստի եւ կեղծիքի դեմ: Եվ ես կարծում եմ, որ դա թույլ տվեց, որ հասարակական մոբիլիզացիան շատ ավելի լայն լինի, քան հաջողվում էր ապահովել քաղաքական շարժումներին, որովհետեւ, այդուհանդերձ, այն թույնը, որ տասնամյակներ շարունակ հատուկ տեխնոլոգիաների միջոցով ներարկվել էր հասարակության լայն զանգվածներին, եւ որը  դրսեւորվեց, այսպես ասած, հների կերպարով, այդուհանդերձ, դեռ ամբողջությամբ դուրս չի եկել հասարակության լայն շրջանակներից։ Դա է պատճառը, որ այս շարժումը կարողացավ ավելի մեծ զանգված հավաքել, քան հնարավոր էր լինում իրականացնել զուտ քաղաքական շարժումներին։ Կան խնդիրներ, որոնք առաջիկայում, համոզված եմ, կլուծվեն, եւ այդ պարագայում շատ ավելի ռեալ կլինի խոսել հետագա զարգացումների մասին։

- Դուք նկատեցիք, որ այս անգամ շարժումն առանձնանում է նրանով, որ այն հոգեւորական է առաջնորդում եւ ապակուսակցական է։ Արդյոք սա նշանակո՞ւմ է, որ հանրությունն այլեւս չի վստահում քաղաքական ուժերին՝ ելնելով ոչ միայն Ձեր նշած՝ տասնամյակների թունավոր աշխատանքից, այլ նաեւ օբյեկտիվ պատճառներից։

- Հավանաբար, Դուք հետեւում եք հասարակական կարծիքի հարցմանը, եւ այդ կարծիքի հարցումները, որոնք, կարծում եմ, իրականությանը շատ մոտ են, վկայում են, որ իշխող քաղաքական ուժի ռեյտինգը շատ կտրուկ նվազում է, եւ այն գործնականում ավելի քիչ է, քան այն ադմինիստրատիվ ռեսուրսի քանակը, որը սովորաբար մեզ նման երկրներում իշխանություններն ունենում են։ Պատկերացրեք, նույնիսկ ադմինիստրատիվ ռեսուրսի մի մասն իրեն այլեւս չի վստահում։ Սակայն, իմ նշած պատճառներով, քաղաքական ուժերի ռեյտինգը եւս կտրուկ չի աճել: Աճել է, բայց շատ ավելի նվազ թվերով, քան անկում է ապրում իշխանության ռեյտինգը։ Դա եւս բացատրելի է, ուղղակի ես կարծում եմ, որ առաջիկայում, երբ մենք ազատվենք այս չարիքի իշխանությունից, ամեն ինչ կընկնի իր հունի մեջ, եւ հասարակությունն այս իշխանությունից ազատվելուց հետո՝ ընտրությունների ժամանակ, կտա իր քվեն քաղաքական ուժերին, եւ այդ դեպքում հնարավոր կլինի խոսել տարբեր քաղաքական ուժերի իրական վստահության մասին։

- Այս շարժումը նաեւ, գուցե` առաջին հերթին, համերաշխության շարժում է։ ՀՀԿ-ն շարժման վերաբերյալ հավաքական դիրքորոշում ունի՞։ Առանձին գործիչներ, օրինակ, Էդուարդ Շարմազանովը, կարծիք են հայտնել, որ չեն պատրաստվում կոնկրետ ուժերի հետ համագործակցել:

- Ինչ վերաբերում է մեր կուսակցության դիրքորոշմանը, ամենասկզբից մենք մասնակցել ենք Բագրատ սրբազանի գլխավորած այս շարժմանը եւ դրա ամենամեծ ջատագովն ենք: Քաղաքական դաշտում մենք մեր բոլոր ռեսուրսները դրել ենք այս շարժման մեջ եւ համոզված ենք, որ հենց այն մոտեցումը, որը Դուք նշեցիք, այսինքն՝ մի կողմ դնել բոլոր տարաձայնությունները եւ պայքարել չարիքի, ստի ու կեղծիքի դեմ, դա հենց այն է, ինչը հաղթանակ կբերի մեր պետությանը եւ մեր ժողովրդին։ Այս տեսակետից, ես կարծում եմ, որ այս լայն մոբիլիզացիան աննախադեպ մեծ հնարավորություն է տալիս՝ լուծելու այն խնդիրը, որը, 2018 թվականից սկսած, չի հաջողվել լուծել քաղաքական ուժերին: Ցավոք սրտի, չի հաջողվել ամբողջ քաղաքական դաշտն ու հասարակությանը համախմբել։

- Պատկերացումներ կա՞ն ապագա վարչապետի թեկնածուի անձի շուրջ, շատերի կարծիքով, անցումային փուլի համար հենց սրբազանն է ամենահարմար թեկնածուն է, թե՞, այդուհանդերձ, քաղաքական դեմք պետք է լինի։ 

- Երբ խոսում ենք քաղաքական դեմքի մասին՝ որպես վարչապետի թեկնածուի, դա շատ բնական է, եթե պրոցեսն անցումային չէ։ Հիմա մենք գտնվում ենք անցումային փուլում, եւ այն իշխանությունը, որը պետք է ձեւավորվի այս ազգակործաններին վռնդելուց հետո, պետք է մեկ հիմնական խնդիր լուծի՝ պատրաստի պետությանն ու հասարակությանը հերթական ընտրություններին։ Ես կարծում եմ, որ այդ անցումային իշխանության համար ամենահարմար թեկնածուն հենց այն մարդն է, որն այս շարժումը գեներացրեց, որը կարողացավ համախմբել այսպիսի մեծ հասարակական զանգված եւ հասցրեց այդ պայքարը հաջողության։ Այդ անձը Բագրատ սրբազանն է։ 

- Վերջին հարցը. դատելով իշխանության գործելաոճից՝ բիրտ ոստիկանական ուժի միջոցով շարժումը ճնշելու փորձերից, Կիրանցում իրականացված օպերացիայից, որը տխրահռչակ «Կոլցո» անունը ստացավ, ի՞նչ եք կարծում` ի՞նչ վիճակում է գտնվում իշխանությունը։ Եթե զուգահեռներ անցկացնենք 2018-ի զարգացումների հետ, երբ Դուք էիք իշխանության, Ձեր կարծիքով` ոստիկանությունն ավելի փափո՞ւկ էր գործում։

- Ինչպե՞ս կարելի է համեմատել այն գործընթացը, որը հիմա է գնում, այն քայլերի հետ, որ իշխանությունը կատարում էր 2018 թվականին։ Զուգահեռների տեղ ընդհանրապես չկա։ Սա բռնապետություն  է, որի միակ նպատակը հայկական պետականությունը կործանելն է: 2018 թվականին մի իշխանություն էր, որի նպատակն այդ պետության եւ ազգի շահերին ծառայելն է եղել։ Այդ տեսանկյունից, իհարկե, մենք չէինք կարող անել այն, ինչ սրանք են անում, եւ ենթադրում եմ, որ իրենք կփորձեն ատամներով պահել իրենց աթոռը՝ ամեն գնով, որովհետեւ գիտեն, որ օրենքի ամբողջ խստությամբ պետք է պատասխան տան այն չարիքի համար, որը բերել են հանրության ու պետության գլխին։ Հետեւաբար, ճշմարտության տեսակետից, որեւէ համեմատություն անելն ուղղակի վիրավորական է։ Իսկ մեր պայքարը կլինի  հետեւողական, եւ մենք կհասնենք ոչ միայն նրան, որ այս թուրք-ադրբեջանական գործակալները հեռացվեն իշխանությունից, այլեւ կանգնեն դատարանի առաջ։