Երեւանը զարգացնում են փարիզյան մոդելով

Երեւանի քաղաքապետ Կարեն Կարապետյանն ու  տարածքային կառավարման նախարար, փոխվարչապետ Արմեն Գեւորգյանը երեկ  Հանրային խորհրդի պատվավոր հյուրերն էին:



Հերթական նիստն էր, որի ընթացքում ՀԽ անդամները  հյուրերին ուղղեցին երեւանյան խնդիրների վերաբերյալ բազմաթիվ հարցեր: Կարեն Կարապետյանը փորձում էր  բավարարել ներկաների հետաքրքրությունը՝ խորանալով հարցերի մանրամասների ու հնարավոր լուծումների մեջ: Իսկ Արմեն Գեւորգյանը, խասյաթի համաձայն, քչախոս էր եւ սահմանափակվեց Հայաստանի սահմանափակ ռեսուրսների մասին հիշեցնելով: Երեւանի գլխավոր հատակագծի եւ գոտիավորման նախագծի վերանայման, կանաչ տարածքների ոչնչացման ու կետային կառուցապատման հարցերով հետաքրքրվեց ՀԽ անդամ Կարինե Դանիելյանը՝ վերջում բխեցնելով հետեւյալ հարցը՝ «բիզնե՞սը Երեւանի համար, թե՞ Երեւանը բիզնեսի»: «Այն ոլորտները, որ բիզնես տրամաբանություն չունեն՝  սոցիալական, կանաչապատում, բարեկարգում, ճանապարհաշինություն եւ այլն, պետք է մնան քաղաքին եւ քաղաքի բյուջեին»,-ասաց քաղաքապետ Կարեն Կարապետյանը: Կառուցապատումը բիզնես տեսանկյունից արդարացրեց, սակայն կանաչ գոտիների հաշվին բացառեց. «Մենք հայտարարել ենք, որ քաղաքի կենտրոնում որեւիցէ շինարարություն թույլ չենք տալու: Բայց մենք պետք է գիտակցենք, որ մենք ապրում ենք մայրաքաղաք- մեգապոլիսում եւ մենք երբեւիցե չենք գալու էն վիճակի, որ առավոտը զարթնենք-աքլորի ձայն լսենք, գետի խշշոց լսենք եւ էս ամեն ինչը պետք է հաշվի առնենք:



Ինչ վերաբերում է կոմերցիոն շինարարությանն ու ճարտարապետությանը՝ այո, դա պետք է լինի կոմերցիոն, բայց այդ կոմերցիոն ճարտարապետությունը պետք է ունենա սահմանափակումներ: Կանաչ գոտի չենք տալիս, իսկ ոչ կոմերցիոն շինարարություն՝ նշանակում է քաղաքը չենք կարող զարգացնել»: Այնուհետեւ հարց հնչեցրեց. «Արդյո՞ք կոմերցիոն շինարարությունը հակաէկոլոգիական է, ո՛չ: Ամբողջ աշխարհը զարգանում է կոմերցիոն շինարարությամբ»,-իր հարցին պատասխանեց Կարապետյանն ու Երեւանի զարգացման քաղաքականությունը համեմատեց Լոնդոնի, Փարիզի ու Բրյուսելի հետ. «Լոնդոնը, Բրյուսելը, Փարիզը կոմերցիոն շինարարությամբ են զարգանում:



Իհարկե: Բիզնեսի նկատմամբ ունենք ձեւավորված հակառակ վերաբերմունք, որ բիզնեսմենն անպայման հանցագործ ա, որ ինչ-որ մի օրենք խախտի եւ այլն: Բայց դա այդպես չի»: Կարապետյանին հաջորդ հարց ուղղողը ՀԽ անդամ Խոսրով Հարությունյանն էր, որը 20 րոպեանոց հարցով՝ 20 անգամ կրկնվելով, հետաքրքրվեց մայրաքաղաքային տրանսպորտի  եւ երթեւեկության աղետալի վիճակով: Կարապետյանն էլ ասաց, թե միկրոավտոբուսներին պիտի փոխարինեն  ավտոբուսներ եւ այլն: Այն, ինչ իր նախորդից լսում ենք, բայց իրականացումն այդպես էլ տեսանելի չէ: Բացօթյա առեւտրի արգելման դեմ բողոքներին էլ ինքնակամ անդրադարձավ՝ վերստին կրկնելով, որ օրենքն ԱԺ-ում է ընդունվել, իրենք միայն կատարողն են, եթե ԱԺ-ն հակառակ օրենքը պահանջի, իրենք մայրաքաղաքը կվերածեն շուկայի: «Ինչ վերաբերում է, թե սոցիալապես անապահով մարդկանց նեղացրել ենք, գուցե իրոք այնտեղ կան սոցիալապես անապահով մարդիկ, բայց մենք տրամադրել ենք գործող շուկաներում տեղ, որը օրվա ծախսի տեսակետից քիչ է նստում, էլ չեմ ասում հակակոռուպցիոն ու ինֆեկցիոն ռիսկերը:



Բացօթյա առեւտրով զբաղվողը ոստիկանին փող է տալիս, մեր առեւտրի բաժնին փող է տալիս, որպեսզի այստեղ կանգնեն:  Եթե ասում ես՝ գնա այնտեղ, ասում են՝ չէ, այստեղ պիտի վաճառեմ կանաչին»,-մանրամասնեց նա՝ նշելով, որ բողոքողները 2-3 տոկոս են կազմում, որոնց ձայնն ավելի լսելի է: Ինչ վերաբերում է այն լուծմանը, թե մինի- շուկաներ բացելուց հետո միայն պետք է այդ որոշումն իրականացնեին, ասաց. «Մինի շուկան չեն ստեղծում սկզբում, որովհետեւ մտավախություն կար, թե չեն զբաղեցնելու»: Պետություն-մասնավոր համագործակցությունը լավագույնս գնահատեց նաեւ փոխվարչապետ Արմեն Գեւորգյանը, ով բազմաբնակարան շենքերի  խնդիրներին վերաբերող հարցին պատասխանեց՝ պատճառաբանելով սահմանափակ ռեսուրսները եւ դարակազմիկ մի քանի նախադասություն ասելով. «Կուզեի նշել, որ գործով պետք է զբաղվի նա, ով կարող է այդ գործով զբաղվել: Եթե իրոք կան ոլորտներ, որտեղ ցույց է տրվել, որ մասնավորն  ավելի լավ է այս ամենի մեջ, պետք է վստահենք ու ռիսկով, դուխով այդ քայլին գնանք, հակառակ դեպքում դոփելու ենք տեղում»: Ապա խոստովանեց, որ Հայաստանում լուծումները մոգոնվում են. «Հաստատ Հայաստանում չեն մոգոնվելու այն լուծումները, որոնցով արդեն աշխարհը տասնյակ տարիներ շարունակ շատ հարցերի լուծումները տվել է»: