Դիմում եմ Արցախի Հանրապետության ոստիկանության պետին, ԱԱԾ տնօրենին եւ Գլխավոր դատախազին
Հարգելի պարոնայք Մարտակերտի շրջանի Առաջաձոր համայնքում շուրջ տասը տարի է ոմն Աշոտ Ալավերդյան զբաղվում է խառնակչությամբ: Հիշյալ անձնավորությունը 1992թ. աշնանը, այն բանից հետո, երբ Խաչենի գումարտակի Առաջաձորի վաշտի մարտիկների բողոքներից հետո իր հորը խայտառակաբար հեռացրել են վաշտի հրամանատարի պաշտոնից, ինքնակամ լքել է ծառայությունը եւ վեց ամիս բնակվել Երեւան քաղաքում:
Այդ ընթացքում նա վաճառել է հակառակորդից ռազմավար վերցված եւ հոր կողմից զարտուղի ճանապարհով Երեւան տեղափոխած ՊԱԶ մակնիշի ավտոբուս եւ ԶԻԼ 131 մեքենա: Մարտակերտի ուղղությամբ ԼՂՀ Ինքնապաշտպանության ուժերի հաջող ռազմագործողություններից հետո նա վերադարձել է Առաջաձոր, չպարզված հանգամանքներում ստացել աչքի վիրավորում, ճանաչվել Արցախյան պատերազմի հաշմանդամ: 2002թվականին, հանդիսանալով համայնքի ղեկավար, Աշոտ Ալավերդյանը դաժան ծեծի է ենթարկել Մարտական խաչ շքանշանի ասպետ Վարուժան Բեկնազարյանին, դատվել եւ խայտառակաբար հեռացվել գյուղապետի պաշտոնից: Տարիներ շարունակ Ոստիկանությունը զբաղվել է այդ ընտանիքով՝ նրանց մոտ հայտնաբերելով ապօրինի զենք եւ զինամթերք:
Այդ մասին փաստաթղթերը, հավանաբար, պահվում են Ոստիկանության արխիվներում: 2016թ. ապրիլյան պատերազմի օրերին Աշոտ Ալավերդյանը Մարտակերտի շրջանի Թալիշ գյուղում զբաղվել է դիակապտությամբ՝ տիրանալով գյուղատնտեսական տեխնիկայի, խոշոր եւ մանր եղջերավոր անասունների: Ինչ-որ մեկի կողմից հովանավորվելով՝ անցյալ տարվա աշնանը նա ձեռք է բերել մի քանի գյուղական դպրոցների վառելափայտի մատակարարման արտոնություն: Օգտագործելով այդ հանգամանքը, Աշոտ Ալավերդյանը թույլ է տվել զանգվածային անտառահատումներ, վառելափայտի անվան տակ ՀՀ արտահանել լորենու, հացենու եւ ընկուզենու գործափայտ: Այդ առթիվ բողոքները Ոստիկանությունը չի քննարկել:
Աշոտ Ալավերդյանը դիակապտությամբ է զբաղվել նաեւ Առաջաձորում՝ ապօրինաբար մուտք գործելով անցյալ տարի ապրիլին մահացած Աշոտ Կարապետյանի տուն եւ վաճառահանության դնելով այդ տան գույքը, կենցաղային տեխնիկան, թանկարժեք իրերը: Բարեկամների բողոքը Ոստիկանության կողմից մնացել է չստուգված: Տարեվերջին Աշոտ Ալավերդյանը կատարել է հերթական «հերոսությունը»՝ մուտք է գործել Արցախյան պատերազմի առաջին կարգի հաշմանդամ Գառնիկ Բաբայանին պատկանող խանութ-սրահ, ֆիզիկական բռնության ենթարկել նրան, ծաղրել, ապա հափշտակել մեկ տորթ եւ սպառնալիքներ ու հայհոյանքներ տեղալով՝ հեռացել: Գառնիկ Բաբայանը դիմել է Ոստիկանություն, բայց առայսօր քննություն չի տարվել, մեղավորն արժանի պատիժ չի ստացել: Հարց է առաջանում՝ մենք օրինակա՞ն երկիր ենք, թե՞ մի հասարակություն, որտեղ հանցագործը կարող է ունենալ բարձրաստիճան հովանավոր եւ անպատիժ ահաբեկել մի ամբողջ գյուղական համայնք: Պարոն Գրիգորյան Պարոն Շահրամանյան Պարոն Մոսիյան Խնդրում եմ այս գրառումը համարել հաղորդում հանցագործությունների մասին եւ ձեռնարկել համապատասխան քայլեր:
Հարգանքով՝ առաջին գումարման ՀՀ Գերագույն խորհրդի, երրորդ, չորրորդ եւ հինգերորդ գումարումների ԱՀ ԱԺ պատգամավոր Վահրամ Աթանեսյան
Կարծիքներ