Ստամբուլյան կոնվենցիան ստորագրել էին, որ չվավերացնե՞ն

Մի քանի օր է՝ հայաստանյան լրատվամիջոցներում և սոցցանցերում քննարկվում է Ստամբուլյան կոնվենցիայի հավանական վավերացման թեման։ Կարծիքներ կան արդեն, որ ֆեյսբուքում տարածվող բռնությունների ու բռնաբարությունների սրտաճմլիկ պատմությունները հենց դրա համար են, որ հող նախապատրաստեն այդ կոնվենցիան վավերացնելու համար։ Նկատենք, սակայն, որ այդ աղմկահարույց Ստամբուլյան կոնվենցիան ստորագրվել է ՀՀԿ-ականների օրոք, բայց չի վավերացվել։ Վավերացման բեռն էլ մնացել է Նիկոլ Փաշինյանի վրա։ Բայց ուշագրավն այն է, որ դրա դեմ այսօր պայքարում են  նույն այդ ՀՀԿ-ականները կամ նախորդ իշխանության ֆանատները՝ մոռանալով, որ ստորագրողն իրենք են եղել։

Արդարադատության նախկին նախարար Դավիթ Հարությունյանը Hraparak.am-ի հետ զրույցում այս թեմայով ասաց, որ հարցը ավելի շատ քաղաքական, ոչ թե իրավական հարթության վրա է, ուստի ինքը նախընտրեց հարցին մի փոքր այլ կերպ պատասխանել, թե ինչու են իրենք ժամանակին ստորագրել այդ կոնվենցիան, որի վավերացման դեմ բողոքում են այսօր։ 

«Ստորագրվել է հենց նույն պատճառով, որով եվրոպական բազմաթիվ երկրներ ստորագրել են և չեն վավերացրել»,-ասաց նա։

-Այսինքն, երբ ՀՀԿ-ական իշխանությունը ստորագրում էր այդ համաձայնագիրը, նպատակ ուներ, որ հետո այն չի՞ վավերացնելու։

-Ձևակերպումը ծայրահեղ կոշտ է, քանի որ քաղաքական է, ես ավելի մեղմ եմ՝ նա չէր համարում առաջնահերթ դրա վավերացումը։

-Այդ դեպքում ո՞րն էր նպատակը՝ ստորագրել մի համաձայնագիր, որը հետո չպիտի վավերացվեր։

-Նպատակները, ինչպես ես արդեն նշեցի, առաջին հերթին քաղաքական են։

-Մի քիչ բացեք փակագծերը՝ հասկանանք․ պարտադրա՞նք կար միջազգային հանրության կողմից։

-Չէ, ոչ մի պարտադրանք չկա, բայց չեմ բացելու։

-Լավ, Դուք հիմա տեսնո՞ւմ եք նման միտում, որ նոր իշխանություններն ուզում են վավերացնել այն։

-Ես փաստերն եմ, որպես կանոն գնահատում, այլ ոչ թե ենթադրությունը։ Այդ հարցով պետք է դիմել իշխանությանը։

-Ամեն դեպքում, եթե վավերացվի այդ կոնվենցիան, այն որևէ կերպ կվնասի՞ մեր երկրին, մեր արժեհամակարգին։

-Ինքը պարզ փաստաթուղթ չէ, որ ես կարողանամ հընթացս քեզ պատասխանել՝ այ էստեղ ես վտանգ եմ տեսնում, էստեղ վտանգ չեմ տեսնում։ Ավելին, այն երկրները, որոնք վտանգ են տեսնում, վարերացրել են վերապահումներով, և հիմա բավականին լուրջ խնդիրների առաջ են կանգնել, որովհետև վերապահումներով վավերացնելը դեռևս չի նշանակում, որ այդ վերապահումները կարող են երկար ապրել։ Դրանք ունեն առավելագույն ժամկետ, և այն երկրները, որոնք վավերացրել են, այս պահին բազմաթիվ հարցեր չլուծված են, իրենք էլ լուծումներ չեն գտնում։

-Ամեն դեպքում, եթե ձեր իշխանությունը ժամանակին քաղաքական որոշում կայացներ վավերացնել մի փաստաթուղթ, որին հիմա դեմ եք, Դուք նույն կերպ արդարացնելո՞ւ էիք այդ որոշումը։

-Այն, ինչ Դուք ասացիք, կարծում եմ՝ աքսիոմատիկա է ցանկացած քաղաքական պրոցեսում։ Եթե հանկարծ գանք այն եզրակացության, որ պետք է վավերացնենք, ուրեմն ունենում ենք այդ պահին փաստարկներ՝ ինչու պետք է վավերացվի։ Եվ, բնականաբար, այդ փաստարկները կներկայացվեն։ Այսինքն՝ սա փոխկապակցված է, ոչ թե որ փաստարկներ չունեն, բայց որոշեցին վավերացնել։ Եթե քաղաքական իշխանությունը որոշում է վավերացնել որևէ մի փաստաթուղթ, ուրեմն ունի փաստարկներ՝ ինչու է ուզում դա անել և այդ փաստարկներն է ներկայացնում հանրային դատին։