Հասկանո՞ւմ ես` ցույց տվածդ գրիչ է... «հնձածդ` խոտ»..

-Տխուր ես ապրում, վարչապետ.
-Մանկության մի դռնանի ցուրտ զուգարանում... ինչ անեմ`
-Ստեղծագործե՞մ...
-Ուր դու գուցե ազատություն ես տվել քո արցունքներին`
-Միայնության, կարոտի եւ աշխարհից չհասկացվածության մասով`.
-Դռների ճեղքից` նայել սարսռացնող սպիտակ ձյանը`
-Տաք ափեր ու սիրտ երազել...
-Ու դա` ահավոր մարդային ու հարգելի է...
-Բայց խոցվածդ ենթագիտակցական բացվածքներից այն հանելու փոխարեն.
-Էսքան տարի հետդ պտտում ես` ցավի ու զուգարանի էդ զգացումներն ու հոտերը...
-Հարամում` համ քո կյանքը, համ` մեր, համ` երկրի...
Հ.Գ.
-Որն էսօր` սիրելի Նիկոլ,
-Բամբասող Վարդուշի նեյրոլինգվիտիկայով`
-Հրայրի մասին` «խոսք» է դարձել...
-Ենթագիտակցական էս ի~նչ ինչ շերտեր կան`
-Դրա մեջ, հասկանո՞ւմ ես...
-Հասկանո՞ւմ ես` ցույց տվածդ գրիչ է... «հնձածդ` խոտ»...
-Նիկոլ, հասկանո՞ւմ ես չէ` ինչ նշանային համակարգ ես դեմ տվել`
-Իրականում` քեզ... գրիչ տեսքով, եղբայր...
-Գրչով ես... կազմաքանդել ու... շարունակում ես....
Հ.Գ.
-Լսի, եթե անգամ Հրայրն այդպես` գրիչ է նվիրել, քեզ ասել պարոն Փաշինյան ջան...
-Ու դա` աշխարհի «ամենաահավոր» մեղքն է..
-Հրայրն էսօր իրեն էնքան բարձր է պահում.
-Էնքան` վսեմ.
-Էնքան ազատագրված`
-Ու ամեն ինչի պատրաստ...
-Որ քո արածը.
-Բացի վարչապետի ինստիտուտում չտեղավորվելուց.
-Բացի մարդկային տարրական նորմերն ավիրելուց.
-Բացի բամբասկոտ կնանիքին հատուկ լիգվիզի մեջ լինելուց.
-Բացի խմբագրի` դենղության մեջ ճփճփալուց.
-Ոչ մի կերպ չի տեղավորվում տղայականի մեջ...