Ովքե՞ր են հավակնում Բրյուսովի անվան համալսարանի ռեկտորի պաշտոնին

Ովքե՞ր են հավակնում Բրյուսովի անվան համալսարանի ռեկտորի պաշտոնին

Բրյուսովի անվան համալսարանի հոգաբարձուների խորհուրդը հայտարարել է բաց մրցույթ՝ համալսարանի ռեկտորի պաշտոնի համար: Այն տեղի կունենա դեկտեմբերի 9-ին՝ ժամը 11:00-ին, Վ. Բրյուսովի անվան պետական համալսարանում: Ռեկտորի պաշտոնի համար հայտերն ընդունվել են մինչեւ նոյեմբերի 25-ը։

Դեռ մի քանի շաբաթ առաջ համալսարանի բոլոր ստորաբաժանումները միասնաբար առաջադրեցին գործող ռեկտոր Կարինե Հարությունյանի թեկնածությունը, ով, ի դեպ, մեկ անգամ է ընտրվել այդ պաշտոնում եւ կրկին կարող է առաջադրվել։ 

Հատկանշական է, որ ԿԳՄՍ փոխնախարար Ժաննա Անդրեասյանը դեռ մեկ-մեկուկես ամիս առաջ համալսարանի խորհրդի նիստում նպատակահարմար չէր համարել անցկացնել ռեկտորի մրցույթ, ավելին՝ պնդել էր օրակարգից հանել այդ հարցը՝ բերելով այն պատճառաբանությունը, թե իմաստը որն է, եթե բուհերի միավորման նախաձեռնություն կա, որն արագ կյանքի է կոչվելու, ըստ այդմ՝ ռեկտորի մրցույթի իմաստ էլ չկա։ Բայց նույնիսկ նման ելույթից հետո խորհրդի մեծամասնությունը կողմ քվեարկեց, որպեսզի ռեկտորի մրցույթ հայտարարվի։ Նկատենք նաեւ, որ, որոշ խոսակցությունների համաձայն, իշխանությունը միավորված բուհի ռեկտոր տեսնում է հենց Մանկավարժական համալսարանի ղեկավար Սրբուհի Գեւորգյանին, դրա համար էլ ԿԳՄՍ փոխնախարարն անիմաստ էր համարում Բրյուսովի անվան համալսարանի դեպքում ռեկտորի նոր մրցույթ հայտարարելը։   

Ինչպես տեղեկացանք, բուհի ռեկտորի պաշտոնի համար հայտ է ներկայացրել 2 հոգի՝ գործող ռեկտոր Կարինե Հարությունյանը եւ Լեզվի կոմիտեի նախագահ Դավիթ Գյուրջինյանը։ Ի՞նչ ծրագրեր ունի Լեզվի կոմիտեի նախագահը՝ կապված Բրյուսովի անվան համալսարանի հետ եւ ինչպե՞ս է պատկերացնում բուհի հետագա գործունեությունը։ Դ․ Գյուրջինյանն ընդգծեց, որ իր ծրագրերը ներկայացնելու է հոգաբարձուների խորհրդին, թե ընտրվելու դեպքում որպես ռեկտոր ինչ է նախատեսում անել։

Ինչ վերաբերում է իր առաջադրմանը․ ինչո՞ւ որոշեց հայտ ներկայացնել։ Դ․ Գյուրջինյանն ասաց․ «Ես Բրյուսովի համար օտար մարդ չեմ, ինչպես, ոմանք են ասում, դրսից մարդ է գալու․․․, ուզում եմ ասել, որ ես դրսից չեմ, որովհետեւ հայրս 50-ականներին սովորել եւ ավարտել է Բրյուսովի անվան համալսարանի գերմաներենի բաժինը»։ Այսինքն՝ իր առաջադրմամբ հոր հիշատա՞կն է ուզում վառ պահել։ «Ոչ, ես նրա հետքերով եմ գնում, եւ, բացի դրանից, Բրյուսովի անվան համալսարանում են սովորել ու գերազանցությամբ ավարտել իմ 2 դուստրերը, եւ, ամենակարեւորը՝ ես Բրյուսովում աշխատել եմ 25 երկարուձիգ տարիներ։ Հիմա ես դրսի՞ց եմ, թե՞ ներսից,- ասում է Գյուրջինյանն ու նկատում, որ երբ դարձել է Լեզվի կոմիտեի նախագահ, մեկ տարի հետո դուրս է եկել Բրյուսովի անվան համալսարանից, քանի որ զուգահեռ չի կարողացել հասցնել նաեւ դասավանդումը։- Բայց Բրյուսովի հետ իմ կապերը կան, եւ, ամենակարեւորը՝ կան այդքան տարիները։ Դրա համար էլ հիմա կփորձեմ օգտակար լինել հարազատ բուհին»։    

Հետաքրքրվեցինք՝ ինչպե՞ս է գնահատում գործող ռեկտորի վերընտրվելու շանսերը, հատկապես որ համալսարանի բոլոր ստորաբաժանումները միասնաբար հենց նրա թեկնածությունն են առաջադրել։

«Շատ դրական, այլ կերպ չէր կարող լինել։ Բոլոր բուհերում էլ բոլոր ընտրություններից առաջ այդպես է լինում։ Ես չեմ զարմանում, ասեմ ավելին՝ ես ինքնառաջադրվել եմ ու հիմա գնում եմ մրցույթի»։ Չի՞ վախենում մրցույթին նախորդող խմորումներից, լարվածությունից, նաեւ՝ ինտրիգներից։ «Ես դրանից բոլորովին ազատ եմ, լարվածություն էլ չունեմ, ես այնտեղ հոգաբարձուների խորհրդի անդամ եմ, այսինքն՝ կապն էլի կա համալսարանի հետ, բայց խնդրել եմ ինձ ազատել այդ անդամության պարտականությունից, որպեսզի մասնակցեմ ռեկտորի մրցույթին»։ 
Խնդրեցինք նաեւ իր գնահատականը՝ Վ․ Բրյուսովի անվան պետական համալսարանը, Հայաստանի ֆիզիկական կուլտուրայի եւ սպորտի պետական ինստիտուտը Խ. Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանին միավորելու նախագծի շուրջ, որը վերջին 1-2 ամիսներին փոթորկել է բուհական համակարգը։ «Դա միայն Բրյուսովին եւ մանկավարժականին չի առնչվում։ Հայաստանի բոլոր բուհերն էլ այս ծրագրի մեջ այս կամ այն կերպ պետք է երեւան։ Այս կառավարությունը դա պետական ծրագրում նշեց, բայց մինչ այդ էլ՝ արդեն երկու տասնամյակից ավելի, այդ մասին խոսվում է, ասվում է, որ մեր փոքր երկրի համար այսքան պետական բուհեր ունենալը ճիշտ չէ, մասնավորն էլ է չափազանց շատ՝ մի քանի տասնյակ, թեպետ հիմա մի քիչ կրճատվել է թիվը։ Պետք է իսկապես բարձրագույն կրթություն տան, ոչ թե ուղղակի վկայականներ։ Սա առհասարակ եմ ասում, ո՛չ մանկավարժականի կամ Բրյուսովի մասով։ Հատկապես որ մանկավարժականն իմ բուհն է, ես դա եմ ավարտել, այդտեղ հոգաբարձուների խորհրդի նախագահ եմ եղել, շատ սիրում եմ իմ մյուս տունը։ Այնպես որ, որեւէ այլ խնդիր այստեղ չկա»։ 

Մտավախություն չունի՞, որ բուհերի միավորմանը կողմ արտահայտվելով՝ կարող է չընդունվել բրյուսովցիների կողմից, քանի որ Բրյուսովի անվան համալսարանի դիրքորոշումն այս հարցում կտրուկ է եւ ոչ կոմպրոմիսային։ ««Եթե»-ներին եկեք հետո անդրադառնանք, երբ օրը կգա, եւ այս գործընթացը մանրամասնորեն կքննարկվի։ Դեռ այդ մասին խոսք չկա»,- ասում է Դ․ Գյուրջինյանն ու հավելում, որ պետք է գտնել ճիշտ, լավագույն լուծումը, որի արդյունքում կշահեն Հայաստանի Հանրապետությունը, մեր երիտասարդները եւ բարձրագույն կրթության համակարգը։
Օրինակ՝ ո՞րը կարող է լինել «լավագույն լուծումը» բոլորի համար․ այս պարագայում միավորումը՝ եթե ոչ 3, ապա գոնե 2 բուհերի համար լավագույն լուծումը չէ։ «Դուք ուզում եք, որ չեղած բանի մասին խոսենք, դեռ ծրագիր չկա, այլ միայն՝ գաղափարներ, խոսակցություն, ուղիները նշված չեն, դա պետք է քննարկվի, եւ նոր մեծ, տեւական քննարկում կլինի»,- հավելեց զրուցակիցս։