Կայացած է, տապալված է, չեն վստահում…

«Իմ կարծիքը» քաղաքացիական նախաձեռնության անցկացրած ուսումնասիրության համաձայն, հայաստանցիների 45 տոկոսը գտնում է, որ Վրաստանն իր զարգացմամբ Հայաստանից անհամեմատ առաջ է անցել: 25 տոկոսը կարծում է, որ Վրաստանը մի փոքր է առաջ  անցել: Եվ միայն 5 տոկոսի կարծիքով է մեր երկիրն ավելի զարգացած: Վրացական պաշտոնական աղբյուրների համաձայն, 2011 թվականի օգոստոսի տվյալներով, մոտ 400 հազար ՀՀ քաղաքացի ժամանել է Վրաստան: Ճնշող մեծամասնությունն ամռան ամիսներին վրացական ծովափերում հանգստացողներն են:



Անկախության 20-ամյակին նվիրված ուսումնասիրության հարցերից մեկը հետեւյալն էր. «Ո՞ր ոլորտն է այսօր ամենակայացածը մեր երկրում»: Հարցվողների 35 տոկոսը պատասխանել է՝ սպորտի բնագավառը, հետո նոր միայն բանակը` 25 տոկոս, առողջապահություն` 10, մշակույթ` 7:  Վերջին տեղերից մեկում հայտնվել է տնտեսությունը` 5 տոկոս:



Վերջին տարիներին տարբեր մարզաձեւերում հայ մարզիկների աննախադեպ բարձր ցուցանիշները խրախուսել են երկրում մանկապատանեկան սպորտի զարգացումը, որում ներգրավված են տասնյակ հազարավոր երեխաներ եւ պատանիներ: Մեծ դեր ունի նաեւ մարզադպրոցների եւ մարզական ենթակառուցվածքների կառուցումն ու համալրումը վերջին տարիներին: Չնայած բանակում տեղ գտած աղմկահարույց սպանություններին ու խոշտանգումներին, մեր քաղաքացիների զգալի մասն այն համարում է կայացած ուժեղ կառույց, ինչի վկայությունն են բարձր տոկոսները:



Երկրի տնտեսությանը տրված խայտառակ ցածր ցուցանիշներն իրենց հերթին վկայում են էական բացթողումների մասին, որոնք առկա են թե բարեփոխումների, թե ընթացիկ կառավարման  մեջ: Ուսումնասիրության մյուս բաժինը նվիրված էր լրատվական դաշտին եւ լրատվության խնդիրներին:



«Լրատվության աղբյուրներից ո՞րն է ձեզ համար ամենավստահելին» հարցը տալիս է հետեւյալ պատկերը. որքան էլ տխուր լինի, այնուհանդերձ անկախության 20 տարում հայաստանցիների 25 տոկոսն ամենավստահելի լրատվության աղբյուր համարում է ռուսական հեռուստաալիքները, այնուհետեւ` լրատվական կայքերը՝ 18 տոկոս, միջազգային լրատվական թողարկումները` «Եվրոնյուզ», CNN…՝ 15 տոկոս, համացանց` սոցցանցեր, բլոգներ` 10 տոկոս, հայկական թերթեր` 8 տոկոս, եւ հայկական հեռուստաալիքներ` 5 տոկոս: Վստահելիությանը զուգահեռ դրվել է նաեւ լրատվության բազմակողմանիության խնդիրը, որի արդյունքում  լրատվությունն իր բազմակողմանիությամբ բավարարում է միայն 10 տոկոսին, իսկ բացարձակ չի բավարարում 38 տոկոսին: