Ինձ համար տարբերություն չկա՝ հարցը հնչեցնում է Արթուր Վանեցյա՞նը, թե՞ մեզանից որևէ մեկը

Հարցազրույց ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության քարտուղար Հայկ Մամիջանյանի հետ 

- Պարոն Մամիջանյան, Նիկոլ Փաշինյանն ամեն անգամ գալիս է ամբիոնի մոտ, մատ է թափ տալիս ձեզ վրա, հետո սպառնում է, որ ուրիշ բաներ էլ թափ կտա՝ երևի ԱԺ-ի գորգերը նկատի ունի, այսինքն՝ ինչ ուզում, ասում է, ու դուք չեք կարողանում նրան հակադարձել․ ո՛չ ջրի շիշ կա սեղանին, որ շպրտեք նրա վրա, ո՛չ ֆորմատն է թույլ տալիս, որ երկրորդ անգամ արձագանքեք, այսինքն՝ ոչ մի բան չունեք իրեն հակադարձելու, բացի նրանից, որ կարող եք, օրինակ, գոռալ՝ «կապիտուլյանտ», ու դուրս գալ դահլիճից։ Ինչպե՞ս եք աշխատելու այսքանից հետո։

-  Անկեղծ ասեմ՝ ես երբեք չեմ ունեցել այն պատրանքը, որ մարդ, որի համար կյանքի ամենաբարձր արժեքը ողջ կյանքում եղել է սեփական կաշին փրկելը, իսկ հիմա դարձել է նաև սեփական աթոռը փրկելը, Ազգային ժողովով է գնալու իշխանությունից։ Ուստի Ազգային ժողովն անձնապես ինձ համար իշխանափոխության ապահովման հարթակ երբևէ չի եղել։ Բայց Ազգային ժողովն ապահովում է լսելիություն և տեսանելիություն մեր քաղաքացիների համար՝ բարձրաձայնելու և ներկայացնելու ապացույցներ այն ամենի վերաբերյալ, ինչ մենք տեսնում ենք արդեն երեք տարի` սկսած հող հանձնելուց, վերջացրած ոչ ադեկվատ պահվածքով, որ շատ հաճախ դրսևորվում է։ Ուստի, Ազգային ժողովի ամբիոնը կարող եք ընկալել որպես շատ ավելի հզոր ռուպռ։ Իսկ իշխանափոխությունը՝ Ազգային ժողովում, ես, անկեղծ ասեմ, չեմ պատկերացրել, էս խունտայի պարագայում շարունակում եմ չպատկերացնել։

- Իհարկե, աչքներս ջուր կտրեց այդ իշխանափոխությանը սպասելով՝ նույնիսկ եղանակները տաքանալուց հետո, բայց հիմա ի՞նչ եք անելու, շարունակելո՞ւ եք հաջորդ հարցուպատասխանին նորից գնալ, իրենց հարց տալ, հիշեցնել Արցախը հանձնելու մասին, հետո ենթարկվել հիստերիկ հարձակումների։

- Իմ անձնական կարծիքն է, որ ընդդիմությունը չպիտի խուսափի «կռվից», իսկ որոշ դեպքերում՝ նաև առանց չակերտների։ Համարում եմ, որ մենք պարտավորություն ունենք մեր ընտրողների առաջ և պիտի օգտագործենք էստեղ առկա գործիքակազմը, այդ թվում նաև հարցուպատասխանը` նորից ու նորից այս կամ այն ապացույցները մեր քաղաքացիներին տալու համար։

- Իսկ ձեր ֆրակցիայի ղեկավար Արթուր Վանեցյանը խուսափո՞ւմ է կռվից, որ չի գալիս հարցուպատասխանին։

- Պարոն Վանեցյանը չեմ կարծում, որ ունի պետական և քաղաքական գործչի էնպիսի հետագիծ, որը հնարավորություն կտա կասկածելու, որ ինքը երբևէ խուսափել է որևէ պայքարից։ 

- Ոչ թե կասկածում ենք, որ խուսափում է, այլ, պարզապես, ինքն ասում է, որ իմաստ չունի գալ և անհավասարակշիռ պահվածքով մարդուն հարց տալ։ 

Ես չեմ կարծում, որ տարբերություն կա ֆրակցիայի պարագայում՝ հարցը հնչեցնում եմ ե՞ս, Արթուր Վանեցյա՞նը, Աննա Մկրտչյա՞նը, Թագուհի Թովմասյա՞նը, թե՞ Տիգրան Աբրահամյանը։ Մեր ֆրակցիան մասնակցել է, մասնակցում է և, ամենայն հավանականությամբ, շարունակելու է մասնակցել Ազգային ժողովի հարցուպատասխաններին։

- Շատ համահարթեցված ֆրակցիա ունեք, բա կալիբրների տարբերություն չկա՞, ի վերջո, ֆրակցիայի ղեկավարը՝ ո՜ւր, Դուք՝ ո՜ւր, Աննա Մկրտչյանն ու Թագուհի Թովմասյանը՝ ո՜ւր․․․ Չկա՞ ձեր միջև տարբերություն։ 

- Ի՞նչ պատասխան եք ակնկալում, պարոն Մակարյան։

- Ակնկալում եմ այն, որ տարբերությունը մատնանշեք։

- Ինձ համար տարբերություն չկա՝ հարցը հնչեցնում է Արթոր Վանեցյա՞նը, թե՞ մեզանից որևէ մեկը։ Դա չի նշանակում, որ Արթուր Վանեցյանը խուսափում է ԱԺ-կառավարություն հարցուպատասխանից։

- Իսկ հնարավո՞ր է՝ քննարկեք ֆրակցիայում և փոխեք ձեր մարտավարությունը ու որոշեք՝ հաջորդ հարցուպատասխանին այլ կերպ ներկայանաք, ասենք՝ մեջքով։

- Պարոն Մակարյան, վստահեցնում եմ Ձեզ, որ տեսանելի աշխատանքից զատ, մեր ֆրակցիայում իրականացվում է մեծ ծավալով ոչ տեսանելի աշխատանք, այն է՝ մշակել նոր տարբերակներ, նոր մարտավարություններ, և նոր գործիքներ գտնել, որոնք կծառայեն մեր պայքարին։ Այնպես որ, ինչ տարբերակ ասես՝ քննարկվում է, և Դուք դրան ականատես կլինեք։