Ինչ է ուզում ժողովուրդը
hraparak
22 Մարտ 2013 | 05:46
0
Շարունակենք լսել Սերժ Սարգսյանին. «Եթե մեր քաղաքացիներն ուզում էին մարդու, ով թուրը վերցրած՝ առավոտյան գործի կգար Բաղրամյան փողոցում արդեն մի քանի մարդու գլուխ թռցնելուց հետո, թող այդպիսի մարդու ընտրեին, գտնեին` ընտրեին: Ես կտրուկ բաների չեմ գնալու, որովհետեւ դրանք հղի են վտանգներով: Ես շտապելու եմ դանդաղ»: Եվ իսկապես՝ մի՞թե մեր ժողովրդին արյունարբու ստալիններ են պետք կամ իրենց հակառակորդներին բանտերում փտեցնող, պատժող, ոչնչացնող սադամներ: Վստահ եմ, որ ոչ: Այո, կա մի խավ, ով ղեկավար պաշտոն զբաղեցնողին պատկերացնում է որպես ռեպրեսիոն գործիք, տեղի-անտեղի նոստալգիկ հառաչում է՝ «մեզ ուժեղ բռունցք է պետք», բայց դա հիմնականում 37 թիվ տեսածների կամ 37 թիվն իր գենետիկ հիշողության մեջ կրողների փոքրիկ խավն է, այլ ոչ լայն հասարակությունը: Մեր ժողովուրդը, կարծում եմ, բոլորովին այլ պահանջներ ունի: Միայն այն փաստը, որ Մարտի 1-ի 10 զոհերին ժողովուրդը ոչ մի կերպ չի կարողանում մոռանալ եւ իշխանություններին ներել, խոսում է դրա մասին: Ժողովուրդը բացարձակապես չի հասկանում նաեւ ՀԱԿ-ի տաքգլուխ երիտասարդին՝ Տիգրան Առաքելյանին բանտում պահելու քայլը:
Չի ընկալում Վարդան Օսկանյանի նկատմամբ հարուցված քրեական գործի տրամաբանությունը: Չի կարողանում մոռանալ Վահե Ավետյանի մահվան դեպքը եւ այն իրականացրած գործարարին էլ շարունակում է մերժել: Վրդովվում ու զայրանում է, երբ ՀՀԿ-ական պատգամավորը լրագրողին ասում է՝ կտամ, ծնոտդ կպոկեմ: Երբ ՀՀԿ-ական մարզպետը մայրաքաղաքի կենտրոնում հարձակվում է գործարար կնոջ վրա ու խփում: Տարբեր թիկնապահների կողմից իրականացված «սամասուդի» ակցիաները, հարբած «դեբոշները», ծեծուջարդը, անգամ թանկ մեքենաների լկտի երթեւեկն է մեր ժողովուրդը մերժում: Այնպես որ, ժողովրդին պետք չէ մեղադրել:
Կարծիքներ