Թագավորն ու չարչին

 Հե՜յ, լավ մանրուք` տարածք, երկիր,

Թաղի աթոռ, մարզպետի թախտ,

Վաճառք, վարձույթ, վկայագիր,

Մարշրուտի գիծ, դեսպանի բախտ,

Լիճ ու քարհանք, պատգամավոր,

Կուզե՞ք` ինձ ու կնկաս քավոր,

Էժան կտամ, լավը կտամ,

Ես ձեր լավի` լավը… մթամ…

Էսպես Երկիրը առած շալակին,

Իբր¨ թե չարչի մի թափառական,

Գլխին` շլապկա, բարցովկա հագին,

Անցնում էր ինքը` շահ Սերոժ արքան:

- Չարչի՛ ախպեր, չարչի՛ ախպեր,

Դպրոց ունե՞ս, էս կողմը բեր,-

Կանչեց մի կին կուսգաղթական

Ու մոտ գնաց չարչին կնկան.

Օ՜, ի՜նչ դպրոց, օ՜, ի՜նչ «մնգո»,

Տեխնիկում ու համալսարան,-

Իր բիզնեսից ոնց որ թե գոհ

Խոսեցնում էր շահը սրան:

Ու ցողունյա բջիջներից

Շառագունած, քիչ անհամբեր`

- Հը՛, ուզո՞ւմ ես, ամանդ բեր:

- Յա՛, ուզում ես էս ինձ կապե՞լ,

Այ խորամանկ չարչի ապեր:

- Բաջի՛, պետք չի ձ¨եր թափել,

Արի դու իմ սրտով գնա,

Թե սիրում ես Սերոժ շահին…

- Ամա՜ն, Աստված հեռու պահի.

Թանկ ու կրակ է ՛լ հաց ու ջուր,

Է՛լ հարկ ու տուրք, թոշակ` պուճուր,

Ալան-թալան, կարմիր գծեր,

Ու արտագաղթ, ու թանկություն,

Ախպե՛ր, նա մեզ ք…ն է գցել…

- Դե` հերի՛ք է, ախմախ բաջի՛,

Հալա սրան` … մի՛ բարբաջի,

Դու էլ ես «Դե՞մ»… Շահ չես ուզո՞ւմ,

Տունդ սարքեմ «գերակա շահ»,

Չեք ուզում, հա՞, իր շնորհիվ

Երկիրը է՛լ բարգավաճի,-

Մռնչաց շահը, աբեն շպրտեց,

Դուրս եկավ տակից էն թագ-շլապկեն`

Թ¨ատակին էլ ծախված երկրի

Իր զիմզիմովյան քրքրված պապկեն…

(Վայ թե էլի` շարունակելի…):

Վլադիմիր Հայրապետյան