Երբ փոխվում են տեղերը, իսկ մեր ցածրագույն մոտեցումներից դարձյալ տուժում են երեխաները
Երբ 2018 թվականի իշխանափոխությունից հետո Շարմազանովի դեռահաս դուստրը կիսվեց իր հույսերով և նկարագրեց մերժման ու ծաղրի այն դրսևորումները, որոնց նա բախվեց անմիջապես հոր պաշտոնաթողությունից հետո, ես կանգնեցի նրա կողքին և գրեցի, որ երեխաներին թիրախավորել չի կարելի` ծնողների արածի կամ չարածի համար։ Ոգևորությունից մթագնած` մարդիկ մեկնաբանություններ գրեցին պատիս, թե բա Նիկոլի երեխեքը երեխա չէի՞ն, որ լացում էին, երբ ՀՀԿ-ականները նստեցրել էին իրենց հորը։
Հիմա ստանում ենք այդ անգիտակից ու անմարդկային մոտեցման պատասխանը, երբ փոխվում են տեղերը, իսկ մեր ցածրագույն մոտեցումներից դարձյալ տուժում են երեխաները։
Մի օր վերջապես կտրվելու՞ է այս արատավոր շղթան, թե մշտապես մենք տեսնելու ենք երեխաների սարսափած աչքեր։
Ցավոք 2018-ը արժեքային փոփոխություններ չբերեց հանրային գիտակցության մեջ, և այդ գործընթացի արդյունքում կառավարող դիրքերի հասածների վարքի ու խոսույթի ուղիղ արտացոլումն է այս ամենը։
Իրավապաշտպան Զարուհի Հովհաննիսյանի ֆեյսբուքյան էջից
Կարծիքներ