Անհայտ թշնամին

Ողջ աշխարհը հետեւում է վարակի տարածման տեմպերին եւ զոհերի վիճակագրությանը՝ այնպես, ինչպես, հավանաբար, 1941-45 թվականներին մեր պապերն ու հայրերն են հետեւել պատերազմի դաշտից եկող տեղեկություններին եւ ռազմաճակատից ստացվող «սեւ թղթերին»։ Ու չնայած զոհերի քանակն անհամադրելի է՝ միայն ՍՍՀՄ-ը, ըստ պաշտոնական տվյալների, 20 միլիոն զոհ է տվել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում, եւ ոչ միայն մարդիկ են զոհվել, այլեւ բնակավայրեր ավերվել, սով ու հուսահատություն է տիրել, սակայն 20-րդ դարի կեսի դեպքերը պակաս ողբերգական են թվում։ Եվ պատճառն այն է, որ թշնամին հայտնի էր, եւ մարդիկ զոհվում էին հանուն հայրենիքի։ Այսօր թշնամին անհայտ է եւ անշոշափելի։ Դու չգիտես՝ այն որտեղից կգա եւ երբ կհասնի քեզ։ 21-րդ դարի վարակն էլ նման է 21-րդ դարին։ Տեխնոլոգիական առաջընթացին, մարդկային ինտելեկտին եւ բնույթին խիստ համարժեք թշնամի է այսօր մեր առաջ կանգնած։ Եվ չնայած երեկվա դրությամբ ամբողջ աշխարհում կորոնավիրուսից մահերի քանակը չէր գերազանցում 40 հազարը, ինչը միլիարդի մեջ կաթիլ է ծովում, սակայն այն տագնապեցնող է եւ զայրացնող։ Նախ, որովհետեւ մարդիկ չգիտեն, թե ինչքան կշարունակվի պանդեմիան եւ ինչ չափեր կընդգրկի, երկրորդը՝ շատ անարդար է մեռնել ինչ-որ մի անհայտ վիրուսից, որի դեմ պայքարի եղանակը մարդկությունը, չնայած իր ինտելեկտին ու դարերի ընթացքում կուտակած գիտելիքներին, չի կարողանում գտնել։ Բայց այս վարակի դասերն էլ ուսանելի են։ Այն մեզ ապացուցեց, թե ինչքան անպաշտպան է մարդը բնության առաջ։ Ինչքան սին են բուժելու, փրկելու, երկարակեցության մեր բոլոր բանաձեւերը։ Ինչքան շատ ենք ապրել կոմֆորտի ու երաշխավորված բարեկեցության պայմաններում եւ ինչպես ենք խուճապի մատնվում այդ բարեկեցության փոքր-ինչ սասանումից։