Ինձ դժվար է գտնել բարեկիրթ բառեր՝ արտահայտելու իմ դիրքորոշումը

Ինձ դժվար է գտնել բարեկիրթ բառեր՝ արտահայտելու իմ դիրքորոշումը

Արդարադատության նախկին նախարար, ՀՀԿ անդամ Դավիթ Հարությունյանը, ինչպես գրել ենք, մոտ երկու ամիս է՝ հիմնել է «Դավիթ եւ գործընկերներ» իրավաբանական ընկերությունը եւ իրավախորհրդատվական ծառայություններ է մատուցում։ Նախկին բարձրաստիճան պաշտոնյան կարծես թե գոհ է «նոր Հայաստանում» իր նոր կարգավիճակից՝ աշխատել ընդամենը 23 քմ մակերեսով փոքրիկ գրասենյակում՝ մեկ օգնականով, եւ մատուցել իրավաբանական ծառայություններ դրա կարիքն ունեցող անձանց, կազմակերպություններին։ Իսկ այդպիսիք, ինչպես հասկացանք նրա հետ զրույցից, քիչ չեն, այնպես որ, պարոն Հարությունյանը հաճախորդների պակաս չունի, իրեն դիմողները շատ են, գործը՝ նույնպես։ Իսկ թե ովքեր են նրա հիմնական հաճախորդները, Հարությունյանը, կոնֆիդենցիալությունից ելնելով, չի մանրամասնում։
«Իրավաբանական ծառայություններն ինքնին շատ հետաքրքիր ոլորտ է, անմասն չեմ եղել երբեւէ դրանից, քանի որ, գործելով որպես նախարար, փաստացի ծառայություններ եմ մատուցել նաեւ Հայաստանի Հանրապետության համար, բացի քաղաքականության ձեւավորմանը մասնակցելուց։ Եվ, այո, շատ գոհ եմ»,- ասաց Դավիթ Հարությունյանը։

- Նման պահանջարկը մե՞ծ է այսօր, այս իրավիճակում, հատկապես, որ դատական գործերը շատ են տարբեր նախկին բարձրաստիճան դեմքերի նկատմամբ, կա՞ն Ձեզ դիմողներ նախորդ իշխանության ներկայացուցիչներից։

- Իրավական ծառայությունները չեն սահմանափակվում զուտ դատական գործերով, դրանք ավելի շատ իրենց բնույթով խորհրդատվական բնույթի են, ես՝ ինքս, փաստաբանի լիցենզիա չունեմ ու չեմ էլ պատրաստվում այն ստանալ, որովհետեւ իրավական խորհրդատվությունը, ո՛չ ներկայացուցչությունը դատարանում ոչ պակաս կարեւոր եւ ոչ պակաս հետաքրքիր ոլորտ է։

- Այդուհանդերձ, Ձեզ դիմո՞ւմ են նախկին իշխանություններից նրանք, որոնք այսօր հայտնվել են իրավապահների ուշադրության կենտրոնում։

- Ինչպես նշեցի, դատական ներկայացուցչությունը մեր հիմնական աշխատանքի ուղղվածությունը չէ, այնպես որ, մենք զբաղվում ենք զուտ խորհրդատվությամբ։ Տարբեր մարդիկ են դիմում, հիմնականում կազմակերպություններ՝ ավելի շատ տնտեսական եւ վարչական գործերով։

- «Դավիթ եւ գործընկերների» մեջ ովքե՞ր են գործընկերները։ Հայտնի է, որ նրանցից մեկն Արփինե Հովհաննիսյանն է, բայց նաեւ այլ նախկին բարձրաստիճան դեմքեր կան, օրինակ՝ Վարդան Արամյանը, Վաչե Գաբրիելյանը․․․

- Մենք համագործակցում ենք, այո, լավագույն մասնագետների հետ, եւ, բնականաբար, նրանց մի մասը ներկայացնում է նախորդ իշխանական վերնախավը։ Կոնկրետ Վաչե Գաբրիելյանը, Վարդան Արամյանը մեր ընկերության խորհրդատվական մարմնի անդամներ են, ոչ թե հաստիքային աշխատողներ են։ 

- Նոր աշխատանքին զուգահեռ՝ հետեւո՞ւմ եք քաղաքական անցուդարձին, օրենսդրական փոփոխություններին, վերջերս կառավարության ծրագիրն ընդունվեց, որում նաեւ իրավական ոլորտի բարեփոխումներ էին ամրագրված, ծանո՞թ եք դրանց եւ ի՞նչ գնահատական կարող եք տալ։

- Հետեւում եմ, այս պահին ձեռնպահ կմնամ գնահատական տալուց։

- Այդուհանդերձ, որպես մասնագետ՝ ի՞նչ կարող եք ասել անձամբ անցումային արդարադատության ինստիտուտի հետ կապված, որն ուզում են ներդնել նոր իշխանությունները։

- Կարծում եմ՝ կա թյուրըմբռնում, թե ինչ է անցումային արդարադատությունը։ Եվ այն խնդիրները, որոնք ուրվագծվում են ներկայում, դրանք անցումային արդարադատության հետ, կարծում եմ, աղերսներ չունեն։

- Ո՞րն է անցումային արդարադատության Ձեր ձեւակերպումը։

- Անցումային արդարադատությունը բերում է տարբեր նպատակներ՝ կախված երկրի առանձնահատկությունից, բայց, որպես կանոն, դրա նպատակը հանրային համերաշխություն սահմանելն է։ Բերեմ մեկ պարզ օրինակ․ պատկերացնենք, որ մենք բոլորս համարում ենք, որ նախկինում այսինչ տեսակի հանցագործություն էր տեղի ունենում, որը հանրային կյանքում է կարեւոր, ենթադրենք՝ ընտրախախտումները։ Եվ անցումային արդարադատության ինստիտուտները, շատ հաճախ, եթե խոսքը վերաբերում է մասսայական խախտումներին, հնարավորություն է ընձեռում մարդկանց հրապարակավ հանդես գալ ինքնաբացահայտմամբ, եւ մենք ներկայացնում ենք՝ ինչ է տեղի ունեցել, որովհետեւ հանրությունն իրավունք ունի իմանալ ճշմարտությունը, եւ դա ինքնին ազատում է նրանց պատասխանատվությունից։ Այսինքն՝ նպատակը շատ ավելի կարեւոր է, որ հանրությունն իրականում տեղեկացված լինի, թե ինչ է տեղի ունեցել։ Սա օրինակ է անցումային արդարադատությունից։

- Այսինքն՝ սա որոշակի առումով նաեւ հանրայի՞ն արդարադատության գաղափար է իր մեջ պարունակում։

- Ինքն իր էությամբ ոչ թե արդարադատություն է, այլ դրա նպատակը հանրային համերաշխություն ստեղծելն է։

- Սա համեմատում են ագորաների հետ, կա՞ նմանություն։

- Կարծում եմ՝ աշխարհը շատ է զարգացել ագորաներից հետո, եւ փորձել վերադառնալ ագորաներին, կարծում եմ՝ ուղղակի անթույլատրելի է։

- Դրա համար դա որպես մտավախություն է բարձրաձայնվում, թե արդյոք նոր իշխանությունները փորձո՞ւմ են վերադառնալ ագորաներին, հատկապես, երբ նախկին իշխանության շատ գործիչների նկատմամբ հաճախ լսում ենք հանրային արձագանք, որ պետք է այրել նրանց խարույկի վրա, կախաղան հանել․․․

- Կարծում եմ՝ այդ մտավախություններն արդարացված են։ 

- Դուք ասացիք՝ թյուրընկալում կա անցումային արդարադատության վերաբերյալ, նույնն ասում են նաեւ նոր իշխանության ներկայացուցիչները, օրինակ՝ պատգամավոր Նիկոլայ Բաղդասարյանը, ով ասում է՝ թյուրընկալում կա այն իրավաբանների կողմից, որոնք քննադատում են անցումային արդարադատությունը։

- Ինչպես արդեն նշեցի, իմ կարծիքով՝ առկա է թյուրընկալում, թե ինչ բան է անցումային արդարադատությունը, իսկ բանավիճել հեռակա Նիկոլայ Բաղդասարյանի հետ՝ չեմ համարում նպատակահարմար։

- Անցումային արդարադատությանը զուգահեռ՝ նաեւ մեղավորության կանխավարկածի ինստիտուտ են ուզում ներդնել, էլի նույն Նիկոլայ Բաղդասարյանն էր այդ մասին ասում։ Ձեզ ծանո՞թ է՝ դա ի՞նչ ինստիտուտ է, որտե՞ղ է դա կիրառվել, ի՞նչ է իրենից ներկայացնում։

- Ինձ դժվար է գտնել բարեկիրթ բառեր՝ արտահայտելու իմ դիրքորոշումն այդ հարցի վերաբերյալ։ 

- Ինչո՞ւ։ Չկա՞ նման բան աշխարհում։

- Գնահատականն արդեն հնչեց։