Նիկոլ Փաշինյանն «Իմ քայլի» դեմքն է, պարզ չէ՞, թե ինչ էր պատասխանելու

Նիկոլ Փաշինյանն առցանց ասուլիսի ընթացքում պատասխանեց ամենից շատ «լայքված» հարցերին, որոնց մեջ կային նաեւ որոշ քաղաքական հարցադրումներ։ Դրանց շուրջ զրուցեցինք Ազգային ժողովի նախկին պատգամավոր, ՀՀ նախագահի խորհրդական Թեւան Պողոսյանի հետ:

- Նիկոլ Փաշինյանը, պատասխանելով այս խորհրդարանի պատգամավորների՝ հանրության համար ոչ այնքան ընդունելի վարքի մասին հարցին, հերթական անգամ պնդեց նախկինում հնչեցրած կարծիքը, թե այս խորհրդարանն իր որակով գերազանցում է նախորդ գումարման խորհրդարաններին, հատկապես՝ մեծամասնության առումով, եւ որ մեր ԱԺ-ի գնահատականը դեռ հեղափոխությունից հետո տվել է Ադրբեջանի նախագահը՝ ասելով, թե իրենք էլ պետք է երիտասարդներից ձեւավորված խորհրդարան ունենան: Դուք եղել եք նախկին պառլամենտի անդամ, համաձա՞յն եք Փաշինյանի գնահատականների հետ:

- Հիշում եմ՝ պատգամավոր եղած ժամանակ այդ հարցը միշտ տվել են՝ արդյոք դո՞ւք եք ավելի լավը, քան նախկինը, կամ՝ մյուսներն ասում էին՝ չէ, մենք ավելի լավն էինք, քան այս մեկը: Ինձ թվում է, ամենավատ գաղափարն է՝ փորձել համեմատվել, հատկապես, երբ ժամանակը, խնդիրներ եւ քաղաքական որոշումներ կայացնելու մեխանիզմները տարբեր ժամանակներում տարբեր են: Հիմա․ 91-ին, երբ դեռ Գերագույն խորհուրդ էր, հասկանալի է, չէ՞, որ այնտեղ հավաքվել էին մարդիկ, որոնք ոչ միայն Կոմունիստական կուսակցությունից էին եկել, այլեւ գիտնականներ էին եւ այլն, բայց դա չի նշանակում, որ նրանք գործ չէին անում կամ որոշումներ չէին կայացնում: Դրանից հետո ունեցել ենք այս խնդիրը, բայց կրկնում եմ՝ սխալ է համեմատություն անելը: Ինձ համար ցանկացած խորհրդարանի գնահատականը տալիս է պատմությունը՝ 50-60 տարի անց: Մեր ժամանակ ընդդիմությունը 30 տոկոս ներգրավվածություն չուներ, հիմա ո՞նց համեմատենք: Այն ժամանակ հանձնաժողովների քանակն էր ուրիշ, մարտահրավերները եւ բազում այլ հարցեր: Կարելի է այլ կերպ նայել․ եղել է ժամանակահատված, որ կարողացել է իր առջեւ դրված խնդիրը լուծել կամ չի լուծել:

Բայց, այդուհանդերձ, հասկանալի է, որ ցանկացած քաղաքական գործիչ նման կերպ պետք է արձագանքեր: Հարց են տալիս մարդու, որ «Քաղաքացիական պայմանագրի» դեմքն է, մի կողմ թողնենք՝ ով է այսօր փաստացի ղեկավարը, ինչ կառուցվածք ունի այդ կուսակցությունը: Ավելին, նա «Իմ քայլի» դեմքն է, հիմա այդ մարդուն հարց են տալիս՝ կարո՞ղ եք ձեզ գնահատել: Պարզ չէ՞, թե ինչ էր պատասխանելու: Երկրորդն էլ․ իսկ ո՞վ ասաց, որ այս խորհրդարանն ավարտել է աշխատանքները, միգուցե այս տարի այլ ցուցանիշներ են, եկող տարի ուրիշ են լինելու: Հարցը պետք է տալ հանրությանը, ամեն տարի նույն օրը՝ գո՞հ եք խորհրդարանից՝ ձեր կյանքում փոփոխությունների իմաստով: Բայց, ի վերջո, հանրությունն է տալու գնահատականը՝ հաջորդ ընտրությունների ժամանակ: Իսկ հիմա այդ խորհրդարանի դեմքին չի կարելի նման հարց տալ ու ասել, թե ձեր ետեւից սա են ասում, նա են ասում: Քաղաքական առաջնորդն էլ պիտի ասի՝ այո, իմ թիմն ամենալավն է:

- Դուք հանրության ներկայացուցիչ եք՝ գո՞հ եք այս խորհրդարանից, կատարո՞ւմ է արդյոք իր առջեւ դրված խնդիրները:

- Մենք դեռ տրանսֆորմացիայի մեջ ենք, ու այս պահին գնահատել չեմ կարող: Արդյունքներից կերեւա: Այլ հարց է, թե ինչ ցանկություններ ունեմ, որոնք ուզում եմ տեսնել: Օրինակ, որ մեզ մոտ ներգրավման մեխանիզմներ լինեն, որպեսզի հանրության շատ շերտեր կարողանան տեսնել, որ իրենք ներազդում են որոշումներ կայացնելու վրա, իրենց լսում են, տեսակետները հաշվի առնում: Կցանկանայի տեսնել, որ պետական ինստիտուտները կարողանում են սցենարների պլանավորման մեխանիզմներ ներգրավեն եւ աշխատեն դրանցով, որ ապագան հաշվարկվում է, ռազմավարական հաղորդակցության բարելավում տեսնեի, երբ որ որոշումների թափանցիկ ներկայացնելուց զատ, նաեւ հիմնավորումներն են ներկայացվում: Ինչ վերաբերում է երիտասարդ լինելուն, եթե հոգով երիտասարդ են, արդեն որակի չափանիշ է: Երիտասարդությունն ունի իր դրական կողմերը, բայց սա ոչ այնքան երիտասարդության, որքան քաղաքական սերնդափոխության խնդիր է։ Քաղաքական գործիչները մտածում են հաջորդ ընտրությունների, պետական գործիչները՝ հաջորդ սերունդների մասին, 91-ից սկսած՝ մենք ունեցել ենք ե՛ւ պետական, ե՛ւ քաղաքական գործիչներ: Բայց այսօր 25 տարի է անցել այդ տարիներից, մենք պետք է գիտակցենք, որ սերնդափոխության ժամանակն է, բայց սրա հետ մեկտեղ պետք է ազգային արժեքներն էլ չանտեսենք: Եթե դիտարկում ենք, որ երիտասարդներն ավելի լավ են օգտվում Ֆեյսբուքից, տեխնիկայից, բնական է, որ առաջնային են, կրթության որա՞կը՝ պետք է նայենք, դա էլ խնդիր է, հիմա ունենք սերնդափոխություն, եղածը ճիշտ հիմքերի վրա պետք է դնել, որ քսան տարի անց  ունենանք պետական ճիշտ ինստիտուտներ:

- Նիկոլ Փաշինյանը խոսեց նաեւ այդքան քննարկվող պարգեւավճարների մասին՝ ասելով, որ իրենց իշխանությունը ե՛ւ թոշակներն է բարձրացրել, ե՛ւ աշխատավարձերը, այնքան լավ է աշխատում, ու ծրարով փող չեն ստանում, որ պետք է միլիոնանոց պարգեւավճարներ ստանան: Սոցիալական արդարության տեսանկյունից սա՞ էինք ակնկալում հեղափոխական իշխանությունից, երբ իրենց աշխատավարձը՝ միլիոնով, իսկ շարքայիններինը մի քանի հազարով է բարձրանում:

- Մինչեւ պարգեւավճարի որոշում կայացնելը պետք է այն թափանցիկ ներկայացվեր եւ մարդկանց ասվեր նաեւ հիմնավորումը, թե ինչու են անում: Գուցե մարդիկ այլ կերպ ընկալեին հարցը: Մյուս կողմից, երբ դա դառնում է պարբերական, դա ոչ թե պարգեւավճար է, այլ՝ աշխատավարձ: Ինչո՞ւ, ուրեմն, նախաձեռնությամբ հանդես չեն գալիս եւ բարձրացնում իրենց աշխատավարձերը: Հենց այս  ռազմավարական հաղորդակցության մասին էի խոսում:

- Ինչո՞ւ չեն անում, որ քաղաքացիները չասեն՝ իրենց աշխատավարձերը միլիոններով են բարձրացնում, մյուսներինը՝ չնչին:

- Այդ հարցն իրենց է պետք տալ, իսկ, իմ կարծիքով, ես ասացի, թե ինչպես եմ պատկերացնում: Երբ ասում ենք սոցիալական արդարություն, դա նշանակում է ժամանակի ընթացքում այդ հասարակությունում նախկինում եղած արդարության ընկալումը, այն ժամանակ, երբ ասում ենք պարգեւավճար, հասկանում էինք 13-րդ աշխատավարձ կամ ինչ-որ լավ աշխատանքի գնահատական: Այն ժամանակ էլ էինք խոսում ՊԵԿ-ի կամ ֆինանսների նախարարության բարձր պարգեւների մասին, իրենք էլ հակադարձում էին, թե մարդիկ այսքան գործեր են բացահայտել, հասարակությունը դա ընդունում էր եւ գիտեր, որ դեկտեմբերին երկու աշխատավարձ են ստանալու: Հիմա խաղի կանոններ են փոխվել, սոցիալական արդարության կվերածվի շուտով, թե ոչ՝ ժամանակը  ցույց կտա, բայց անհրաժեշտ է այն օրենքի տեսք տալ, եթե պարբերաբար ստանում են: Մարդիկ էլ կգնահատեն՝ ըստ նրանց վարձատրության, որ մենք ձեզ վճարում ենք 1.5 միլիոն, դուք էլ պարտավոր եք աշխատել: