Զորանոցային վիճակ
hraparak
21 Մարտ 2013 | 05:52
0
«Բոլոր այն մարդիկ, ովքեր գտնվում են իշխանության մեջ եւ ցանկանում են քննադատել իրենց վերադասներին, պարտավոր են դիմում գրել, ներկայացնել հրաժարական, այնուհետեւ գնալ, քշտել թեւքերը եւ անխնա քննադատել բոլորին: Սա իրենց իրավունքն է»,- ասուլիսում հայտարարել էր Սերժ Սարգսյանը: Արդյո՞ք այս հայտարարությունը համատեղելի է իրեն դեմոկրատական երկիր հռչակած, սովետական անցյալին հրաժեշտ տված, բազմակարծություն որդեգրած երկրի սկզբունքների հետ: Այդպիսի միակարծություն, երբ կարծիքի իրավունք ուներ միայն վերադասը՝ լիներ կոլխոզի նախագահ, ռայկոմի քարտուղար թե պալիտբյուրոյի ղեկավար, մենք արդեն տեսել ենք: Եվ սովետ երկրի քանդվելու պատճառներից մեկն էլ խոսքի ու կարծիքի ազատության բացակայությունն էր: Այն հեղձուցիչ մթնոլորտը, երբ մարդիկ խոհանոցներում դժգոհում էին, իսկ հրապարակներում «ուռռա» բղավում: Մինչդեռ մարդիկ որքան իրար նման են, նույնքան էլ տարբեր են, ուստի չեն կարող միանման մտածել եւ տարբեր հարցերի շուրջ տարաձայնություններ չունենալ: Եվ, վերջապես, ինչո՞ւ պետք է իշխանության մեջ գտնվողները վախենան իրենց կարծիքը հայտնելուց եւ վերադասին քննադատելուց:
Գուցե հենց այդ զորանոցային «հավսար-զգաստի» վիճակն է այն «գաղջ» մթնոլորտի պատճառը, որի մասին խոսում էր ինքը՝ Սերժ Սարգսյանը, եւ որը, այո, նկատում են բոլորը: Եթե վերադասին քննադատելը մեզանում արգելված է, ինչպե՞ս կարող են առողջ բանավեճեր ընթանալ իշխանության ներսում, սխալ որոշումները կանխվել: Հենց նման մթնոլորտում չի՞ ձեւավորվում անձի պաշտամունքը, քծնանքը, պնակալիզությունը: Եվ այդ մթնոլորտը չէ՞ պատճառը, որ սխալ պատկեր են ներկայացնում երկրի նախագահին, համոզում, որ «պրոբլեմ չկա», որ հասարակությունը գոհ է ու երջանիկ, իսկ երկիրը ծաղկում է ու բարգավաճում:
Կարծիքներ