Վա՜յ, հորս արև, էս ինչ կուպե ենք ընկել…

 Հ3-ով հեռարձակվող «Շաբաթ երեկո Կարմենի հետ» հեղինակային հաղորդումը բազում մարդկային որակների բացահայտման անսպառ աղբյուր է:

Ոչ ստանդարտ հարցերը շատ հաճախ զրուցակցին դնում են «եսի բնական վիճակի մեջ», ու մարդը մոռանում է, որ ինքը միայնակ չէ ու պատասխանատվություն ունի հանրության առաջ:

Շաբաթ օրը նայում էի հաղորդումը: Սեյրան Սարոյանն էր հյուրը: Գեներալ, պատգամավոր:

Գիտեի, որ մի «հանճարեղ բան պիտի ասի», բայց այդքա՜ն «հանճարեղ»:

Լրագրողը հարցնում է.

-Գիտե՞ք, որ վաղը Անառակի կիրակին է:

Գեներալն էլ պատասխանում է.

-Անառակները կիմանան, ես ի՞նչ իմանամ:

Մի կողմ դնելով Կարմենի անսպառ համբերությունն ու նրբանկատությունը, անցնենք մեր հավատավոր ժողովրդին:

Ստացվում է՝  իմացողներս անառակնե՞ր ենք, որ գիտենք արարչության երրորդ օրվա ու այս կյանքի երրորդ դարի խորհուրդը, որ կոչվում է «Անառակի կիրակի»: 

Նման պատասխանը լուրջ ընդունելն էլ անլրջություն է, բայց չգիտես ինչու սպասում էի, որ Կարմենը կասի՝

վա՜յ, հորս արև, էս ինչ կուպե ենք ընկել:

Հասմիկ Բաբաջանյան