Դու ուրիշ բան ու գործ չունե՞ս, որ գնում ես քո թանկագին ժամանակը ծախսելու

ՀՀ նախագահի թեկնածու Վահագն Խաչատրյանը վստահեցնում է` եթե ընտրվի, պետք է լինի ՀՀ բոլոր քաղաքացիների նախագահը։ «Ես համոզված եմ, որ դուք չեք ուզում ես լինեմ միայն ձեր նախագահը, ես էլ չեմ ուզում լինել միայն ձեր նախագահը։ Ես Սահմանադրությամբ պարտավոր եմ լինել բոլոր քաղաքացիների նախագահը և մի բան էլ ավել»,-ասել է Խաչատրյանը` պատասխանելով ՔՊ-ական պատգամավորի հարցին։ 

ՀՀ նախագահը նաև համազգային խնդիրների լուծման ինստիտուտ է և պատրաստվում է այդ դերում հանդես գալ։ Ավելին, իր համար ոչ մի խոչընդոտ չկա այդ դերում հանդես գալու։  Խաչատրյանը կարծում է, որ ՔՊ-ն հենց իր թեկնածությունն է առաջադրել հաշվի առնելով այս ամենը։ Այսօրվա մասնատված և ծանր սոցիալ-տնտեսական վիճակում գտնվող հասարակության համար շատ կարևոր է, որ նախագահի` համախմբող ինստիտուտն աշխատի։ Սակայն նախագահի ինստիտուտը չի կարող միայնակ խնդիրները լուծել, եթե չկա համագործակցություն ԱԺ-ի, քաղաքացիական ինստիտուտների հետ։ Այստեղ իմ ու քո լինել չի կարող։ Նախագահի միակ և արդեն իսկ ընտրված թեկնածուի մասին «Հրապարակը» զրուցել է ԱԺ նախկին պատգամավոր, արցախյան շարժման ակունքներում գտնվող, ՍԻՄ կուսակցության հիմնադիր Հրանտ Խաչատրյանի հետ:

- Պարոն Խաչատրյան, իշխանությունները նախագահ են ընտրում: Նրանց միակ թեկնածուն ՀԱԿ-ի նախկին անդամ, այժմ ԲՏԱ նախարար Վահագն Խաչատրյանն է: Նախագահի թեկնածուի մասին Դուք ի՞նչ եք մտածում: Նա կամայի՞ն տեսակ է, օրինակ, հիմա բավականին բարդ շրջան է նաև մեզ համար, եթե մեր պետականության շահերի դեմ որևէ որոշում կայացվի վարչապետի կողմից, Խաչատրյանը կարո՞ղ է հակադրվել դրան:

- Այլընտրանք, կարծես չկա: Եթե որպես անձ եք հարցնում, ապա ասեմ, որ ես ու Վահագն Խաչատրյանը մինչև արցախյան շարժումը միասին աշխատել ենք Հրազդանի մեքենաշինարար արտադրական միավորումում: Նա ինձ հիշում էր, սակայն ես իրեն չէի հիշում: Չեմ կարող ասել պատճառը, չգիտեմ ինչպես էր այդպես ստացվել: Արցախյան շարժման ընթացքում մեր ծանոթության առիթը դա էր: Ես իրեն միշտ համարել եմ շարքային ՀՀՇ-ական, որն ունի կաղապարված տեսակետներ, սակայն դրանք էլ չի պնդում, չի սիրում վիճել: Որպես նախարար՝ մտածում էի հանդիպել նրան, հասկանալ, թե ինչի շուրջ կարելի է խոսել, մասնավորապես` ռոբոտաշինության և ՏՏ ոլորտին առնչվող, սակայն չհասցրի: Հիմա էլ չկա այլընտրանք: Բացարձակ սանդղակով նրան գնահատել չեմ կարող: Առիթներ չեն եղել նրան գնահատելու, իսկ եթե չկա այլընտրանք, ապա հարաբերականության առումով ավելի լավ է ես մտածեմ համակարգային փոփոխությունների մասին, քան անհատների:

- Ի՞նչ համակարգային փոփոխությունների մասին եք ակնարկում:

- Համակարգային փոփոխություն ասելով ես պատկերացնում եմ, որ հայ ժողովուրդն ի վիճակի է եղել և հիմա էլ ի վիճակի է երկրի ներքին և արտաքին հարաբերություններին ադեկվատ, համարժեք իշխանական համակարգ ստեղծել:

- Օրինակ եթե համեմատության մեջ դնենք նախկին նախագահ Արմեն Սարգսյանին և այժմյան նախագահի թեկնածու Վահագն Խաչատրյանին, ի՞նչ ընդհանրություններ և տարբերություններ կարելի է առանձնացնել:

- Նախկին նախագահին էլ որպես նախագահ մենք չճանաչեցինք, որովհետև երբ մարդը գնում է ինչ-որ պաշտոնի և նախապես պնդում է, որ չունի բավարար լիազորություններ, ի դեպ Վահագն Խաչատրյանն էլ արդեն իսկ այդ մասին հայտարարել է, սա շատ հարցերի պատասխաններ է տալիս և առաջանում է միայն մեկ հարց. այդ դեպքում դու ուրիշ բան ու գործ չունե՞ս, որ գնում ես քո թանկագին ժամանակը մի բանի վրա ծախսելու, ինչը քեզ չի տալու հնարավորություններ:

- Այդ դեպքում Վահագն Խաչատրյանն ինչո՞ւ է համաձայնել նախագահի լիազորությունները ստանձնել:

- Ձեր հարցի մեջ արդեն իսկ կա պատասխանը: Նա ընդամենը համաձայնել է: Սակայն համաձայնելու պատճառը հայտնի չէ: Այսինքն, եթե այս իրավիճակում չկա ձգտում, ի՞նչն է մարդուն առաջ մղելու: Անձամբ ես երբեք այդ նկատառումներով չէի առաջնորդվի: Չեմ հասկանում այդպիսի մարդկանց, անկեղծ ասած չեմ էլ ցանկանում հասկանալ: Իմ պատկերացումները երկրի, ժողովրդի, ժողովրդավարության, հակաժողովրդավարության մասին լրիվ այլ են: Շատ-շատերի պատկերացումներից դրանք տարբերվում են: Խնդիրն այն չէ, որ ես ինչ-որ անձի, կամ կուսակցության հետ պետք է պարտադիր հակադրվեմ, խնդիրն այն է, որ ես չեմ ցանկանում հակադրվել մեր բնակչության մեծամասնության հետ, որովհետև հասարակական կարծիք հարցնելուց առաջ նախ պետք է այն ձևավորել, իսկ մենք 3 տասնամյակ շարունակ չենք կարողացել ձևավորել ադեկվատ հասարակական կարծիք: Այդ հիմքի վրա կարող է ինչ ասես տեղի ունենալ: Բացարձակապես ամեն ինչ: Ես հասկանում, սակայն չեմ ընդունում այն հանգամանքը, որ աշխարհում լուրջ քաղաքակրթական մարտահրավերները նետված են ողջ մարդկությանը:

- Վահագն Խաչատրյանն ինչպես գիտենք ՀԱԿ-ի անդամ է եղել: Հիմա ստացվել է այնպես, որ վերջինս դարձել է ՔՊ իշխանական: Վերջերս էլ ՀԱԿ-ից Վահագն Խաչատրյանին մեղադրում էին իր կենսագրությունը խմբագրելու մեջ: Ձեր կարծիքով` նորմա՞լ է, որ քաղաքական գործիչը նման ձևով ճամբարափոխությունների է դիմում:

- Հոսանքի հետ գնալը նույնպես սկզբունքայնություն է: Այնպես չէ, որ Վահագն Խաչատրյանը ոչ մի սկզբունք չի ունեցել: Եղել է ՀՀՇ-ի անդամ, հետո ՀԱԿ-ի անդամ: Իմ խորին համոզմամբ` մեր երկրում գործընթացներ են տեղի ունենում, որոնք հենց 90-ական թվականների ծրագրերն են հիշեցնում: Իհարկե նրանք իրավունք ունեն դժգոհելու ձևի վերաբերյալ, սակայն բովանդակությունը նույնն է: Ես այդ նույնականության վկաներից մեկն եմ և ունեմ դժգոհելու իրավունք: Ես կարծում եմ, որ հասարակությունը պետք է վերահսկող դեր կատարի, ճիշտ այնպես, ինչպես դա արեց 88-ից 91 թվականներին:

- Հիշո՞ւմ եք Վահագն Խաչատրյանին որպես քաղաքապետ:

- Չէ, չեմ հիշում, բայց հանգիստ մարդ է նա: Հանգիստ մարդկանց գործերը դժվար է գնահատելը: Եթե պարզ ասեմ, Վահագն Խաչատրյանն ինձ համար վտանգավոր տեսակ չէ, բայց չունի սեփական գաղափարներ, որոնք ամեն գնով կփորձի իրականացնել: Կապրենք կտեսնենք: Պետք է այդ մարդու մեջ բացահայտենք դեռևս չբացահայտվածը, որոնք կարող են պատմության ինչ-որ մի շրջանում օգտակար լինել: