Ճամպրուկներ կապածներին մի՛ ողջունիր Նոր տարվա գիշերով 

Թող որեւէ մեկը չկասկածի Նիկոլի կարողություններին, թե ապաշնորհ է, արկածախնդիր, նվաստ ունակությունների տեր, որ փողոցից պատահաբար կամ բախտի երջանիկ բերումով եկավ իշխանության: Նիկոլը նա է, որ կարողացավ կոտրել մի ամբողջ ժողովրդի Հայաստանում եւ սփյուռքում: Սա հեշտ ու դյուրին խաղ չէ, ոչ էլ ամեն մեկին տրված հատկություն, համենայնդեպս, մեր վերջին 30 տարվա պատմության մեջ միայն նրան հաջողվեց անել դա, հասնել այդ սեւ կետին: Կարողացավ նախ երկուսուկես տարում պառակտել մեզ, բաժան-բաժան անել, ատելության ու ջղաձգության մեջ պահել, կրկեսային տեսարաններով ոգեւորել, իրենով անել եւ կոտրել ծանր, գոնե այս պահի մեջ՝ անդարձ: 

Երկու ամիս առաջվա նույն ժողովուրդն է, որ մեծից փոքր ոգեւորված` ե՛ւ սահմանին, ե՛ւ թիկունքում, ամեն հնարավորն ու անհնարն անում էր իր հողի անգամ մեկ սանտիմը պաշտպանելու, չզիջելու համար: Անպարտելի էր այդ ժողովուրդը եւ վճռականորեն դեպի ապագան գնացող: Իսկ հիմա հայրենիքի զգալի մասը կորցրած եւ ամեն օր իր սահմանները թշնամուն զիջելու իրողության մեջ գտնվելով` դուրս չի գալիս փողոց ու հրապարակ՝ ասելու, որ ինքը տեր է իր երկրին: Սա ինքնապաշտպանական բնազդ է, որ բնորոշ է ամեն կենդանի էակի: Տասնամյակ չի անցել, սերունդ ու մտածողություն չեն փոխվել, նույն պատերազմի օրերի տոկուն ժողովուրդն է` պարզապես կոտրված, շատ կոտրված:

Կարող էր պարտվել, բայց չկոտրվել: Ամբողջ պատերազմի ժամանակ խաբվեց, հիմա էլ ծաղրվում է թշնամուց, որի առաջ բոլորովին անպաշտպան է մնացել: Իսկ Նիկոլը դարձյալ շարունակում է տեսարաններ սարքել, էժան կտերով կերակրել` մնալով իր բնույթին հարազատ: Հիմա էլ Հասմիկ Պողոսյանի եւ Արմեն Սմբատյանի դեմ է քրեական գործ հարուցել՝ օֆշորներում փողեր լվանալու համար: Արդյո՞ք կարող է սա բուժական ներգործություն ունենալ, ապագայի հույս ներշնչել ընկճախտի մեջ գտնվող հասարակությանը, որ ճամպրուկները կապել եւ սպասում է ռազմական դրության չեղարկվելուն, ճանապարհների բացվելուն, որ օր առաջ բռնի օտարության ճանապարհը: Արտասահմանում գտնվող հարազատների հետ հեռախոսակապով հույս են տալիս եւ հույս առնում, որ գալու են, որ ընդունելու են: Ով ոնց պատկերացնում է, այնպես էլ պատրաստվում է գլխի ճարը տեսնել: Այս մարդկանց համար արդեն միեւնույն է` Նիկո՞լը կմնա վարչապետ, թե՞ մեկ ուրիշը կլինի, ռուսի՞ տիրապետության տակ կլինենք, թե՞ թուրքի: Արդեն հետաքրքիր չէ, թե ով կգնա, ով կգա, իրենք գնացող են: Իսկ մնացողները ճամփաբաժանին կանգնածի պես չեն կողմնորոշվում, թե որ ուղղությամբ գնան, եւ նայում են անորոշ:   

Արդյո՞ք բարոյական է կամ արդարացի, որ նման հոգեվիճակում գտնվող ժողովուրդը դեկտեմբերի 31-ի գիշերը լսի պարտված ու ծաղրված եւ երկիրը պարտության ու ծաղրանքի հոմանիշ դարձրած վարչապետի ամանորյա ուղերձը: Մի՛ ողջունիր նորոգման հավատ ներշնչող տարեմուտի այդ գեղեցիկ գիշերով մի ժողովրդի, որ չի սպասում քո ողջույնին: Խղճա, խնայիր մարդկանց` այդպիսով գոնե սփոփած կլինես: Իսկ եթե մինչ այդ մնալու եւ կարդալու ես, գոնե կարդա քո հրաժարականի տեքստը: Հնարավոր է, որ մարդիկ մտափոխվեն, բացեն կապած ճամպրուկները, նորից սիրեն իրենց տունը եւ հավատան իրենց երկրին: Վստահեցնում եմ, որ նրանց զգալի մասը հենց այդպես էլ կվարվի` տեսնելով լույսի շող քո պատած խավարի մեջ: Բայց ավելի արդար կլինի, որ հրաժարականի տեքստդ մինչ այդ կարդաս: Հուսանք եւ սպասենք:  

Հուսիկ Արա