«Հրապարակ». Նոր իշխանություն կգա, ու էդ նույն Թորոսյան Շիրակը էլի կդառնա նոր իշխանության կողմնակիցը

Երեկ Երեւանի Double Tree By Hilton հյուրանոցի դահլիճներից մեկում կայացավ Գերագույն խորհրդի խորհրդանշական «նիստ»՝ նվիրված ՀՀ Անկախության հռչակագրի ընդունմանը։ Նիստին մասնակցելու համար Ջավախքից հատուկ Երեւան էր ժամանել Վրաստանի խորհրդարանի նախկին պատգամավոր Սամվել Պետրոսյանը, ում մի քանի հարց ուղղեցինք ինչպես նիստի, այնպես էլ Հայաստանի ճակատագրի եւ ջավախահայության մասին։

- Դուք, փաստորեն, չեք զլացել ու Ջավախքից եկել հասել եք Երեւան, որ մասնակցեք Գերագույն խորհրդի այս ֆորմալ նիստին։ Ի՞նչը Ձեզ մղեց՝ մասնակցելու։

- Ճիշտն ասած՝ մենք, ես նկատի ունեմ ջավախահայությանը, այսօր ապրում ենք Հայաստանում տեղի ունեցող բոլոր գործընթացներով։ Այսօր մենք տեսնում ենք, որ Հայաստանը՝ որպես պետություն, կործանվում է։ Հայաստանը մեզ համար պատմական հայրենիք է, ու մենք ուզում ենք, որ Հայաստանը բարգավաճի, ուժեղանա, լինի պինդ, բայց էսօրվա Հայաստանը հակառակ կողմն է գնում, բառիս բուն իմաստով անհասկանալի գործընթացներ են էստեղ տեղի ունենում։ Ես, ճիշտն ասած, եկել եմ, որ իմանամ, տեսնեմ՝ ի՞նչ է կատարվում էստեղ, ինչո՞վ կարող եմ օգտակար լինել իմ պատմական հայրենիքին։

- Ջավախքում Ձեր համակիրները, թիմակիցները տեղյա՞կ են Ձեր այցից եւ ի՞նչ են մտածում այդ կապակցությամբ։

- Ոչ բոլորը, ես երկու օր առաջ հեռուստատեսութամբ իմացա, որ էստեղ նման միջոցառում է լինելու, եւ ես ինձ համար ելա, եկա Երեւան։

- Դուք հիմա ինչո՞վ եք զբաղվում Ջավախքում եւ որեւէ քաղաքական ուժ ներկայացնո՞ւմ եք։

- Ես հիմա քաղաքական հոսանքներից դուրս եմ։ Էն ժամանակ ես ազգային շարժման կողմից էի ընտրված, բայց հետո հեռացա։ Մենք էսօր նաեւ մտածում ենք, որ պետք է Վրաստանն ուժեղանա, բարգավաճի, եւ ինչքանով մենք հնարավորություն ունենք, աշխատում ենք, որ հայ-վրացական հարաբերություններն ավելի ամրանան, ավելի ուժեղանան։

- Ձեր կարծիքով՝ Նիկոլ Փաշինյանը կարողանո՞ւմ է ճիշտ հարաբերություններ կառուցել Վրաստանի հետ եւ խորացնել երկու երկրների բարեկամությունը, եւ ինչպիսի՞ն է վրացիների վերաբերմունքն այսօր Հայաստանի, հայերի ու ՀՀ իշխանությունների հանդեպ։

- Միայն մի բան, որ 44-օրյա պատերազմի ընթացքում, երբ մեր զինվորներն ընկել էին գերի, Վրաստանի վարչապետի նախաձեռնությամբ 15 գերի հետ վերադարձավ։ Պիտի ասեմ, որ մենք մեծ ուրախությամբ ընդունեցինք այդ փաստը, որ Վրաստանի վարչապետը եւ էսօրվա ղեկավարությունը՝ իրենք էլ ուզում են, որ Հայաստանում ամեն ինչ նորմալ լինի։ Ու ջավախահայությունն այդ քայլի համար Վրաստանի վարչապետին շնորհակալություն հայտնեց։

- Դա ավելի շատ Վրաստանի՞ իշխանությունների շնորհքն էր, թե՞ նաեւ Հայաստանի իշխանությունների։

- Չէ, այդ 15 գերու վերադարձը միայն Վրաստանի իշխանությունների շնորհքն էր։

- Բայց ես այսօր տեսնում եմ, որ շատ ջավախքցիներ Նիկոլ Փաշինյանի կողմն են, ՔՊ-ին են համակրում թե՛ սոցցանցերում, թե՛ տարբեր հարթակներում։

- Եթե Դուք 2018 թվի բաներ եք ասում, ապա իրոք դա էդպես է։ Ես էլ Նիկոլ Փաշինյանի կողմն եմ եղել։ Բայց էսօր, երբ ես տեսնում եմ, որ հողերը տալիս են․․․

- Իսկ հիմա ինչպիսի՞ն են ջավախքցիների տրամադրությունները, նրանք ավելի շատ նիկոլակա՞ն են, թե՞ հականիկոլական։

- Եկեք չասենք, էլի, նիկոլական, հականիկոլական․․․ Էսօրվա դրությամբ մենք՝ բոլորս, ցավում ենք, որ պետություն ենք կորցնում, երկիր ենք կորցնում։ Մենք էսօր շատ վատ ենք ընդունում, որ պոդնոսի վրա, առանց պատերազմի, մենք հողեր ենք տալիս։ Ես ղարաբաղյան պատերազմին մասնակից եմ եղել էն ժամանակ, երկու անգամ իմ ջոկատով գնացել կռվել եմ, իսկ էսօր էն հողերը, որտեղ մենք մարտական գործողություն ենք ծավալել, էդ հողերն էսօր տված են։

- Հիմա ջավախքցիները, Վրաստանի հայաբնակ գյուղերի բնակչությունը գիտակցո՞ւմ է, որ այս իշխանությունները հանձնում են հողերը, երկիրը տանում են կործանման։

- Այո, մի ժամանակ կար, որ, կարելի է ասել, 90-95 տոկոսով պաշտպանում էին իշխանությանը, էսօր երեւի թե 10-15 տոկոսը պաշտպանի, թե չէ։

- Այսինքն՝ ջավախահայության 90-95 տոկոսն այսօր դե՞մ է Նիկոլ Փաշինյանին ու նրա վարած քաղաքականությանը։

- Քաղաքականությանը, բա, դեմ են։ Բա ո՞ր մի հիմար հայը պիտի կանգնի էն սկզբունքի վրա, որ հողերը պիտի տա։

- ՔՊ խմբակցության ջավախքցի պատգամավոր Շիրակ Թորոսյանը, որը նախկին իշխանության ներկայացուցիչն է եղել, այսօր այս իշխանության թիմից է։ Էլի ջավախքցիներ կան այս իշխանության մեջ։

- Ոչինչ, նոր իշխանություն կգա, ու էդ նույն Թորոսյան Շիրակն էլի կդառնա էդ նոր իշխանության կողմնակիցը ու կսկսի քննադատել բոլոր անցած ղեկավարներին։

- Ինչո՞ւ եք այդպես վստահ։

- Գիտեմ, վստահ եմ, 99 տոկոսով էլ չէ, 100 տոկոսով եմ վստահ։ Հեսա իշխանությունը կփոխվի, նոր իշխանություն կգա, ու էն ջավախքցի տղաները, որոնք էս իշխանության մեջ են, միանգամից կդառնան ու կսկսեն նոր իշխանությանը պաշտպանել։

- ԱԻ նախարար Արմեն Փամբուխչյանը, փոխնախարար Արտյուշ Գրիգորյանը, տեսչական մարմնի ղեկավար Գեղամ Շախբազյանն էլ են ջավախքցիներ, նրա՞նք էլ այդպես կվարվեն։

- Ես մի բան ասեմ՝ ուզում եմ ոչ մեկը չլինի Ջավախքից, բայց Հայաստանը բարգավաճի ու զարգանա։ Ինձ համար դա արժեք չի ներկայացնում, որ Ջավախքից պիտի անպայման նախարար կամ պատգամավոր լինի, ու մենք հողերը տանք։ Ինձ համար առաջինը՝ թող որ թշնամիս լինի, բայց Հայաստանի հողերը պաշտպանենք։ Եթե նույն Թորոսյան Շիրակը կելնի ու կպաշտպանի, որ մեր հողերը չհանձնվեն, ես կկանգնեմ Թորոսյան Շիրակի կողքը։ Բայց էսօրվա դրությամբ ես կանգնած եմ էն մարդու կողքը, ով կպաշտպանի Հայաստանը։

- Իսկ ջավախքցիներից ո՞ւմ եք ճանաչում, որ դեմ է այս իշխանություններին ու կողմ է հողերը չտալուն։

- Այ, տեսեք, Դուք ինչ ասացիք` որ դեմ է այս իշխանությանը, բայց կողմ է հողերը չտալուն։ Ուրեմն Դուք էլ եք համաձայն, որ էս իշխանությունը հողերը տալիս է։

- Ոչ թե համաձայն ենք, ուղղակի ասում ենք այն, ինչ կա։ Այս իշխանություններն այդ հողերը չեն վերցրել, դեռեւս միայն տվել են։

- Շատ ճիշտ է՝ չեն վերցրել, այլ վերցվել են դրանք 44-օրյա պատերազմում։ Բայց այդ պատերազմից հետո, այդ «խաղաղության մթնոլորտի» մեջ էդ ինչքա՞ն հող ենք հանձնել։ Ինձ համար ոչ մեկը հետաքրքիր չէ, ինձ հետաքրքիր են Հայաստանն ու Հայաստանի պետականությունը։

- Ջավախքի հայտնի շրջանակներ կան Մոսկվայում, այստեղ՝ գործարարներ, գուցե նաեւ՝ քրեական կամ կիսաքրեական աշխարհի ներկայացուցիչներ, որոնցից շատերն այսօր էլի, չգիտես ինչու, Նիկոլ Փաշինյանին են պաշտպանում, մինչդեռ ժամանակին էլ նախորդ իշխանության կողմից էին։ Դուք ինչպե՞ս եք վերաբերվում դրան։

- Եկեք էդ թեմայի մասին ես չխոսեմ, էդ հարցերը Դուք կարող եք տալ էդ տղաներին, որոնք էս պահի դրությամբ Մոսկվայում են, Թիֆլիսում են կամ չգիտեմ որտեղ են։ Ես իմ ասածի համար պատասխան եմ տալիս, իսկ մյուսներն ինչ են ասում՝ Դուք կարող եք զանգել, իմանալ։ Ես էլի ասում եմ՝ ինձ համար գլխավոր հարցն այն է, որ մենք պիտի ամեն ինչ անենք, որ հողերը պաշտպանենք։