Ծտի պես սառում ենք, ու՞ր է մաքսաթաթախ գազի էժան բոցը

Ծտի պես սառում ենք, ու՞ր է մաքսաթաթախ գազի էժան բոցը Ճպուռի օրն ընկավ մեր իշխանությունը: Ձմեռը եկավ. եվրոմիություն, մաքսային միություն, պայծառ օրեր, սեղան, օթյակ պրծան, որովհետև մին էլ ըհը՜ ձյուն եկավ, թևերը փռեց էժան գազ ստացող Հայաստանի վրա: Ցուրտը տարավ ոտ ու ձեռք, ու ինչպես Թումանյանն է ասում, զընգր-զընգր դողալով, ծանր-ծանր սողալով, մնում է նախագահին հարցնել՝ ու՞ր է գազը, մրսում ենք, ծտի պես սառում ենք, ու՞ր է մաքսաթաթախ գազի էժան բոցը: Ասում էիք, որ Ռուսաստանը մեզ չի թողնի ցրտից, սովից սատկենք, հիմա էս ի՞նչ է: Ասենք նախագահն էլ /հավանականության տոկոսն ինքներդ որոշեք/ էս ցրտից սրթսրթացող ժողովրդի մասին մտածեց ու դիմեց Պուտինին.

- Գլխիդ մատաղ,

Սանամե՛ր, Մի ճա՛ր արա

Ժողովրդի

Բողոքներից

Պրծնեմ:

Մի բան արա,

Դուրս չգան

Ու պահանջեն՝

Հեռանալ:

Պուտինն էլ կասի.

-Պարտք էիր անու՞մ...

Շատ բարի,

Այժմ էլ բռնի Վեր-վերի,

Քամին ծափ տա,

Դու պարի՛:

ՀԱՍՄԻԿ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ