Այս մասին չգիտեր նաև ներկայացման վերաբերյալ հայկական թերթում հոդված գրած հայազգի հեղինակը

Բաքվի բռնապետսկան վարչախմբի պարագլուխը խոսում և հրամանագիր է արձակում Երևանում թյուրքալեզու թատրոնի իբր 140-ամյակի վերաբերյալ։
 
Այո՛, հենց թյուրքալեզու, որովհետև, երբ Երևանում 1896թ. խաղացվում էր առաջին թյուրքերեն ներկայացումը, նույնիսկ այն խաղացողները չէին ենթադրում, որ իրենց լեզուն կոչվելու է «ադրբեջաներեն», այլ ոչ թե «թյուրքի», իսկ իրենք՝ «ադրբեջանցիներ», այլ ոչ թե «մուսուլմաններ» կամ «թուրքեր»։
 
Ի դեպ, այդ մասին չգիտեր նաև հիշյալ ներկայացման վերաբերյալ մի քանի օր անց հայկական «Նոր դար» թերթում հոդված գրած հայազգի հեղինակը, որն այն կոչում է «թուրքերեն ներկայացում», «թուրքերի թատրոնական ներկայացում» և այլն։
 
Մեկ այլ զեղծարարություն և բացահայտ կեղծիք է նաև թատրոնի հիմնադրման իբր 140 ամյակը, որովհետև, եթե նույնիսկ ելակետ վերցնենք 1896թ. այդ ներկայացումը, ապա կստացվի ընդամենը 126 տարի։
 
Շատ հետաքրքիր կլինի նաև ներկայացման ազդագիրը, որն արաբատառ լինելու պատճառով չի կարող ընթերցել նունիսկ «մեծն» բռնապետը, մինչդեռ, դիցուք, ձեր խոնարհ ծառան այն հանգիստ կկարդա։
 
Կից 1896թ. դեկտեմբերի 19-ի «Նոր դար» թերթի հոդվածի սկզբնամասի բնօրինակն է։
#մեր_պատասխանը_Չեմբեռլենին

Իրանագետ Վարդան Ոսկանյանի ֆեյսբուքյան էջից