Ոչ մի կենդանի բան ՀԳՄ նորացված կայքում

ՀԳՄ նորացված կայքն արդեն երկար ժամանակ է՝ ասես փորձարկման շրջանում գտնվի, ոչ միայն չի թարմացվում, այլեւ վերջին «ամենաթարմ» հրապարակումը մեկուկես ամսվա վաղեմություն ունի: Նորացված կայքում կենդանի ոչ մի բան չես գտնի կարդալու համար, այն կարծես շնորհավորանքների, հայտարարությունների, ոգեկոչումների, հոբելյանների լրահոս լինի: Բայց «լրահոսն» էլ մեղմ է ասված, որովհետեւ այն ամբողջությամբ սահմանափակվում է մի 20-25 լուրով:

ՀԳՄ կայքի գլխավոր լուրերի պատուհանում տեղադրված նյութերը մի պահ շփոթության մեջ են գցում գրողների հետքերով կայք մտածներին. տպավորությունն այնպիսին է, թե ԱԺ-ի կամ կառավարության կայքերն ես մտել: Գլխավոր պատուհանում նախ տեսնում ենք նախագահի նկարն ու ջերմագին շնորհավորանքները ՀԳՄ-ի 80-ամյակի առիթով, ապա կաթողիկոսի լուսանկարն ու հայրապետական օրհնությունը Գրողների միության անդամներին, որից հետո գալիս են մանր ձկները. ԱԺ նախագահ Գալուստ Սահակյանի շնորհավորական ուղերձը, վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի բարեմաղթանքները 80-ամյա կառույցին եւ նրա գրողներին:

Անցնենք նորացված կայքի բաժիններին. «Նոր գրքեր» բաժնում 4 գրքի մասին ինֆորմացիա է տեղադրված, ամենավերջինը հունիսի 22-ին տեղադրված Խ. Աբովյանի «Վերք Հայաստանի, Ողբ Հայրենասիրի» վեպի հրատարակման մասին լուրն է: Մյուս՝ «Շնորհանդեսներ», «Հոբելյաններ», «Հարցազրույցներ», «Հրապարակումներ» բաժիններում տեղադրված նյութերն ավելի մեծ վաղեմություն ունեն եւ դարձյալ սահմանափակվում են մի քանի նյութերով: Իսկ «Հաշվետվություններ» բաժինն ընդհանրապես դատարկ է: «Գրական կյանք» բաժնում էլ ներառված են մարզերը, Արցախը եւ Սփյուռքը, որոնց մեկ տարվա գրական կյանքն ամփոփվում է մի քանի անդրադարձում:

Մոտ 400 անդամ ունեցող ՀԳՄ կայքը ոչ միայն անտեր տպավորություն է թողնում, այլեւ անփույթ. «Աշխատակազմ» բաժնում՝ «Ուղեգրեր» բաժնի տակ կարդում ենք. «Ղեկ.՝ Լյուդմիլա ……. », այսինքն՝ մի քանի կախման կետ մարդու ազգանվան փոխարեն:
«ՀԳՄ անդամներ» բաժինն ավելի քան «տպավորիչ» է. իրար հետեւից շարքով տեղադրված են գրողների մասին տվյալներ՝ առանց լուսանկարների:

Կարելի է կարծել, թե գործ ունես «անդեմ» միության «անդեմ» անդամների հետ, մինչդեռ հենց ՀԳՄ կայքում պետք է գտնես նրանց մասին հնարավորինս ամբողջական ինֆորմացիա: Հետաքրքիր է նաեւ գրողների կենսագրական հատվածը:

Պարզվում է՝ «Երկեր» եւ «Պարգեւներ» տողերի տակ անձնական ինֆորմացիան տեղավորել են ընդամենը 5 կետի տակ: Այսինքն՝ եթե որեւէ մեկը 5-ից ավելի գիրք է հրատարակել եւ 5-ից ավելի պարգեւների է արժանացել, նրան խնդրել են իր ցանկությամբ առանձնացնել 5-ը: Եթե տպագիր տարբերակի հետ գործ ունենայինք, կասեինք՝ տարածքի խնդիր են ունեցել, բայց այս դեպքում մոտեցման սկզբունքն անհասկանալի է:

Կայքում տեղադրված համարով զանգահարեցինք՝ պարզելու, թե կայքն ունի՞ արդյոք խմբագիր, եւ դրանով ինչ-որ մեկը, առհասարակ, զբաղվո՞ւմ է, բայց մի քանի ժամ տեւած մեր զանգերն անպատասխան մնացին:

Հասկանալի է, որ կայքն ամեն օր թարմացնելը ենթադրում է փոքր, բայց, ամեն դեպքում՝ աշխատուժ, ինչն էլ վճարման կարիք ունի, եւ որի հնարավորությունը, կայքի տեսքից ելնելով, հավանաբար, ՀԳՄ-ն չունի, բայց այդ դեպքում ավելի լավ չէ՞ր լինի կայքը չնորացնել կամ ընդհանրապես չպահել, որովհետեւ այն ոչ միայն տեղեկատվական աղբյուր չի ծառայում, որի տեղը ոչ ոք չգիտի, այլեւ ընդգրկում է կիսատ-պռատ ինֆորմացիա: