2014 թվականին էլ Էդվարդ Նալբանդյանն էր մեկնել Թուրքիա...

2014 թվականի օգոստոսին նույնպես Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիբ Էրդողանի երդմնակալությանը մեկնելու խնդրի շուրջ հայ հասարակության շրջանում տարբեր կարծիքներ եւ քննարկումներ կային: Այն ժամանակ Սերժ Սարգսյանի որոշմամբ Թուրքիա մեկնեց արտաքին գործերի նախարար Էդվարդ Նալբանդյանը: Կառավարության նիստից հետո փոխարտգործնախարար Շավարշ Քոչարյանն ասել էր, որ այդ որոշումը կայացրել է անձամբ նախագահը եւ բացատրել էր այդ որոշման պատճառը. 

«Նախկինում երբեւէ չի եղել Թուրքիայի նախագահի ինաուգուրացիա, որովհետեւ մինչ այդ Թուրքիայի նախագահն ընտրվում էր պառլամենտի կողմից: Առաջին անգամն էր, որ ընտրությունը կատարվել է ուղղակի...Հարեւան երկրներում երբ տեղի է ունենում նախագահի ինաուգուրացիա, միշտ տեղի է ունենում փոխանակում...»: 
Այդ ժամանակ էլ Անկարան պաշտոնական հրավեր էր ուղարկել ՀՀ իշխանություններին: Եւ այն ժամանակ խորհրդարանական ընդդիմությունը խիստ քննադատում էր այդ որոշումը` Նալբանդյանի այցը Թուրքիա: եւ ԲՀԿ-ն, եւ Դաշնակցությունը հայտարարեցին, որ չէր կարելի գնալ մի երկիր, որի հետ դիվանագիտական հարաբերություններ չունենք, իսկ ՀԱԿ-ից Լեւոն Զուրաբյանն ասել էր, որ Հայաստանը կարող էր ընդամենը որեւէ դեսպանի ուղարկել, այլ ոչ թե ԱԳ նախարարին: Եւ քանի որ դրան նախորդել էր ցյուրիխյան` հայ-թուրքական արձանագրությունների ստորագրման գործընթացը, բոլորը դա դիտարկել էին հենց այդ տրամաբանության մեջ` որ Սերժ Սարգսյանը փորձում է շարունակել ֆուտբոլային դիվանագիտությունը: 

Սակայն ամբողջ բանն այն է, որ երդմնակալության մեկնելու առիթը ՀՀ իշխանությունը եւ արտգործնախարարը 2014-ին փորձել էին օգտագործել` ի շահ Հայաստանի եւ Էդվարդ Նալբանդյանը ոչ միայն մասնակցում էր Էրդողանի պաշտոնամուտին, այլեւ առիթն օգտագործեց, որ Հայոց ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցին մասնակցելու պաշտոնական հրավեր փոխանցի Էրդողանին, որը կայանալու էր 2015 թվականին: 
Պատկերացնո՞ւմ եք` Էրդողանի արձագանքն այդ հրավերը ստանալու պահին:

Հիմա վերադառնանք 2023 թվական, երբ Նիկոլ Փաշինյանը մեկնում է Թուրքիա` Էրդողանի երդմնակալությանը մասնակցելու: Խեղճ ու տխուր, վիզը ծուռ, երկրորդ շարքում նստած` առանց որեւէ քաղաքական օրակարգի: Նման այցելությունները կարող են մի իմաստ ունենալ, եթե դու քո սեփական օրակարգն առաջ մղելու, ինչ որ ակցիա անելու, ինչ որ կարեւոր հանդիպում ունենալու ծրագիր ունես, որից քո երկիրը շահելու է: Հակառակ դեպքում` քո մեկնելն ընդամենը պարտված երկրի ղեկավարի այցելություն է հաղթող երկրի ղեկավարին, որի միակ նպատակը քո ղեկավարած երկիրը քարտեզի վրայից ջնջելն է ու քո ազգը ոչնչացնելը: