Մեր ժողովրդի կողմից ընդունված՝ «մատս թափ կտամ», «ոտքս թափ կտամ» արտահայտությունները նորություն չեն

«Հրապարակի» զրուցակիցը ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի հայոց լեզվի եւ գրականության ուսուցչուհին է՝ այժմ ԵՊՀ դասախոս Աիդա Սարհատյանը:

- Տիկին Սարհատյան, մի փոքր պատմեք, թե վարչապետն ինչպիսի աշակերտ է եղել:

- Նիկոլ Փաշինյանը եղել է շատ ակտիվ եւ ստեղծագործող աշակերտ: Գրում էր բանաստեղծություններ: Նրա առաջին բանաստեղծությունները նվիրված էին Արցախին եւ իր մաթեմատիկայի ուսուցչուհուն, որն արցախցի է: Նա առաջին ըմբոստ ոգին էր, որը դուրս էր գալիս անարդարությունների դեմ:

- Փաստորեն, պատանի Նիկոլ Փաշինյանն Արցախը սիրում էր, բայց հիմա կարծես այդ սերը նվազել է: Ձեր կարծիքով` Արցախի մասին բանաստեղծություններ գրող Նիկոլ Փաշինյանը հիմա ծանր տանո՞ւմ է, որ իր կառավարման շրջանում Արցախի մի մասը կորցրել ենք, մյուս մասն էլ վտանգված է:

- Խոսքս դպրոցական տարիների մասին է: Նա ըմբոստ էր, հայրենասեր ու ազատատենչ: Նա երբեք չի հանդուրժել որեւէ կաղապար: Նա մշտապես գերադասել է ինքնիշխանության, անգամ՝ ընտանիքում:

- Նրան հիմա հողեր հանձնելու մեջ են մեղադրում…

- Ես չեմ կիսում այդ կարծիքը: Չի կարելի միայն մեկ մեղավոր փնտրել: Այստեղ մեղավորությունն այն կազմինն է, որը մասնակցություն է ունեցել պատերազմին: Խոսքը զինվորական եւ ղեկավար կազմի մասին է: Բոլոր կետերում եղել են մեղավորներ:

- 2018-ից հետո վարչապետը մեր իրականություն բերեց մի շարք տգեղ արտահայտություններ: Վերջերս էլ ԱԺ ամբիոնից ասում էր, որ եթե հարկ լինի, մատ թափ տալուց բացի, այլ բան էլ թափ կտա: Դուք՝ որպես լեզվի մասնագետ, այդ ամենն ինչպե՞ս կգնահատեք:

- Ճիշտ է, ես էլ չեմ ընդունում դա, բայց նաեւ չեմ հասկանում, թե դա կոնկրետ ինչ էր նշանակում: Այն, որ մեր ժողովրդի կողմից ընդունված են «մատս թափ կտամ», «ոտքս թափ կտամ» արտահայտությունները, նորություն չէ: Դրանք գործածական արտահայտություններ են, հատկապես կոնֆլիկտային իրավիճակներում: Ես չեմ ցանկանում շատ խորանալ: Գուցե զայրույթի պահին էմոցիոնալ պոռթկումներ են:

- Նիկոլ Փաշինյանը դպրոցական տարիներին է՞լ էր այսքան էմոցիոնալ:

- Այո:

- Նրա հայրիկն էլ Ձեզ հետ աշխատել է նույն դպրոցում: Նա ինչպիսի՞ մանկավարժ էր:

- Հայրիկը եւս շատ էմոցիոնալ էր: Ազնվախոհ էր ու ճշմարտախոս: Ինչպես մեր ժողովուրդն է ասում` դրա համար էլ կատարը միշտ ծակ է եղել: Նա անհանդուրժող տեսակ էր եւ չէր կարող հանդուրժել կաշառակերությունն ու քծնանքը: Այդ ընտանիքում կեղծիքը բացառված երեւույթ է եղել:

- Ձեր աշակերտի ղեկավարած Հայաստանից գո՞հ եք:

- Ես բոլորի նման եմ մտածում, սակայն կարծում եմ, որ վարչապետին թույլ չի տրվում, որպեսզի աշխատի ազատ ու լիարժեք: Շարունակ փորում են, շարունակ ինչ-որ էմոցիոնալ վիճակների են մղում նրան, եւ մարդն իր տեղը գտնել չի կարողանում: Այսօրվա Ազգային ժողովը մեր խայտառակությունն է՝ երբեւէ եղած պառլամենտների պատմության մեջ: Մեկն ասում է այս բանը, մյուսն անպայման պետք է հակառակն ասի: Սա ի՜նչ խայտառակ վիճակ է: Ես չեմ ընդունում, չեմ հանդուրժում եւ չեմ ներում: Ներողամիտ չեմ: Ես շատ եմ ուզում, որ մեր ժողովուրդը լավ ապրի, ուզում եմ, որ մեր տանջված ժողովուրդը վերջապես իր տեղը գտնի, բայց, ցավոք, չեմ տեսնում նման բան:

- Եթե այսօր հանդիպեիք Ձեր աշակերտ Նիկոլ Փաշինյանին, ի՞նչ խորհուրդ կտայիք:

- Ես նրան խորհուրդ կտայի բարի աչքերով նայել մարդկանց: Որ սիրեն միմյանց: Բոլորս էլ հայ ենք: Մեր թերություններով հանդերձ, մենք պետք է իրար նայենք ոչ թե որպես թշնամու, այլ` հարազատի: Ուսանողներին էլ մշտապես խորհուրդ եմ տալիս հաշտ լինել, երբեք դուրս չգալ մեկը մյուսի դեմ: Պետք է սիրել, ներել ու հանդուրժել իրար։

- Այսօրվա Նիկոլ Փաշինյանը եւ պատանի Նիկոլ Փաշինյանը նմա՞ն են իրար:

- Ես կարծում եմ, որ նրան ճանաչողները պետք է մտածեն ու հասկանան, նա այն գլխից էլ սիրել է հայրենիքը, նա սիրել է ազատությունը: Այսօր իրավիճակն այնքան բարդ է, որ նրա համար այս պահին կողմնորոշումը հստակ չէ, որովհետեւ, երբ նայում ես հեռուն, չգիտես ինչ անել: Չեմ կարծում, որ գտնվի ինչ-որ մեկը, որ նրա դիրքերից հանդես գալով՝ հստակ կկողմնորոշվեր: Ժամանակներն այնքան են փոխվում, որ չգիտես՝ այսօրվա ասածդ վաղն ինչ քննության կենթարկվի:

- Տավուշում ինչպիսի՞ն է մթնոլորտը: Սահմաններում իրավիճակը հանգի՞ստ է:

- Միշտ էլ կարծիքները կարող են հակասական լինել: Մենք հայ ենք: Մեր մեջ վերաբերմունքներն իրարամերժ են: Ամեն ինչ իրավիճակից է բխում: