Պուտին ջան, ապրի արեւդ, ձեզ համար նախագահ եք ընտրում, ժողովրդի կաշի՞ն եք քերթում…

Ռազմավարական բազաներ հանձնելը նույնն է, ինչ զինաթափ լինելը: Պատկերացրեք «անտերուդուս» մի հողամաս, որն անգամ ցանկապատված չէ, բայց տերը բերք է ակնկալում նրանից: Անեկդոտային իրավիճակում է հայտնվել մեր իշխանությունը, նման այն մարդուն, որ երբ իրազեկում են գողացված ճամպրուկի մասին, ժպտում է. «Տանու՜մ են՝ տանեն, մեկ է՝ բանալին ինձ մոտ  է»: Հիմա մենք ենք: Ռազմական եւ պետության համար վճռական գերակայություն ունեցող բազաներ ենք հանձնել այլ պետության ու հանգիստ նստել՝ մեկ է, Հայաստանը մերն է: Գազը, կապը, լույսը Ռուսաստանին նվիրաբերվեց, մնում է, որ մեր աչքի լույսն էլ տանք, որ «հյուսիսային քեռին»  բարի աչքով մեզ նայի: Սեփական երկրին առաջինը նրա տերերը պիտի բարի աչքով նայեն, այն լոտոյով շահած անշունչ իր չհամարեն ու առաջին պատահածին առաջին գնով վաճառեն: Գազը տրվել է Ռուսաստանին, հիմա էլ տալուց հետո աղմուկ է բարձրացվում՝ ռուսները գազը թանկացնում են... Լավ էլ անում են.



Ռուսաստանը հո մեր խելքի՞ն չի, որ ձեռքից բաց թողնի փոքր երկրներին սանձելու լծակները: Կուզի՝ կթանկացնի, կուզի՝ կկտրի... Այս քաղաքականության մեջ էլ երեւում է, որ Հայաստանի քաղաքացու տարրական իրավունքները պաշտպանված չեն: Ոլորտն ամբողջովին ընծայելով օտար պետության, ոչ միայն պետությունը տնտեսական կախվածության մեջ է մտնում, այլ զրկվում է որևէ քաղաքական խնդիր ինքնուրույն լուծելու կարողությունից: Նույնիսկ մեր տան համար նախագահ են ընտրում: Պատերազմի ժամանակ, չեմ էլ ուզում պատկերացնել, թե մեր հալն ի՞նչ է  լինելու...



Մանավանդ, երբ կապն էլ է նվիրաբերվել... Ռուսաստանն է որոշելու՝ Հայաստանն իրեն խելոք չպահի, ականջը կպոկի: Մենք հո գերի՞ չենք Ռուսաստանի կամ մի այլ տերության ձեռքին, շերեփներս հանձնել  ու ճաշ ենք պահանջում լցնել: Ում ձեռքին  շերեփն եղավ, ինչքան ուզի, այնքան էլ կլցնի... Էլեկտրական ցանցերն էլ՝ վերադիր ենք տվել... Մնում է՝ անեկդոտի նման, ժողովրդին էլ հետը նվեր տան, որ գնան՝ նրանց փեչը վառեն: Գիտե՞ք՝ նվերներ տալու մասին ի՜նչ հերթական նախադասություն է պատրաստ պահում մեր իշխանությունը՝ ներդրումնե՜ր են անում... Թղթերի վրա,  թե ի՞նչ ներդրումներ են արվում, ի՞նչ մեխանիզմով են դրանք ստուգվում, ենթադրելի է, բայց որ ժողովրդի աչքը բան չի տեսնում, հաստատ է:



Փոխանակ պետությունը ժողովրդի շահը պահի, ներդրողի  շահի համար է իրեն կոտորում... Ներդրողն էլ (անունն է այդպես, ամանումը բան չկա) պահանջ է ներկայացնում: Իսկ այդ պահանջը, որն առաջին հայացքից տնտեսական է թվում, իրականում քաղաքական է... Նախագահական ընտրությունների նախաշեմին ինչու՞ է օրակարգ մտցվել գազի թանկացման խնդիրը: Ներդրողների մեջքը ծռվե՞լ է ներդրումներից, որի համար փոխհատուցու՞մ են պահանջում: Պուտին ջան, արեւդ ապրի՝ ձեր համար նախագահ եք ընտրում, ժողովրդի կաշի՞ն  եք քերթում...