Փաշինյանն ու Զելենսկին, Միշան ու Ռոբերտը
Փաշինյանն ու Զելենսկին, Միշան ու Ռոբերտը
Արժեհամակարգով, մեթալիտետով տարբեր մարդիկ երբեմն հայտնվում են նույն թակարդում՝ գործելով միանման սխալներ, հայտնվելով «կոտրած տաշտակի» առաջ:
Փաշինյանը, Զելենսկին մինչև պատերազմներն ունեին բարձր վարկանիշներ, որոնք կարող էին կապիտալիզացնել՝ իրենց երկրներին բերելով կայուն խաղաղություն(Լավրովի պլան, Մինսկ-2-ի պայմանավորվածություններ), բայց նրանք գնացին «հերոսանալու» ճանապարհով՝ մահաբեր պատերազմների հետևանքով ավեր բերելով իրենց երկրներ:
Քոչարյանը, Սաակաշվիլին ամեն գնով իշխանությունը վերադարձնելու անհագ ցանկություն ունեին:
Միշան հավատում էր, որ Արևմուտքը դա կանի Վրաստանի ժողովրդի փոխարեն, Ռոբերտին թվում էր՝ հայ ժողովրդի վստահությունից շատ ավելին կարևոր է հյուսիսային իր ընկերոջ օրհնությունը:
Երկուսն էլ խաբվեցին. Արևմուտքին անօգուտ սպասող Միշան հեռացավ քաղաքականությունից՝ իր ազատության հույսը կապելով «կոռումպացված» Բիձինայի հետ: Ռոբերտը «թոշակի ձևակերպման» ճանապարհին է՝ սպասելով ոչ թե Մոսկվայի, այլ Փաշինյանի երաշխիքներին:
Հայաստանն ու Ուկրաինան դարձան Փաշինյանի ու Զելենսկու երևակայական պատրանքների զոհերը: Միշան ու Ռոբերտը մանրադրամի պես «զոհաբերվեցին» Ռուսաստանի ու Արևմուտքի կողմից...
Սուրեն Սուրենյանց
Կարծիքներ