Կեցցե ազատ մամուլը, որ Անիի ձեռքը չեն պոկել

Երբ լսում էի լրագրող Անի Գևորգյանին, ինձ մոտ վերաթարմացվեց այն պահերը, որ երբ թուրքը չէր կարողանում կանանց ձեռքերից խլել ոսկյա մատանիները, ականջօղերը, դանակը հանում և կտրում էր ականջները , մատները: Տեսախցիկը Անին կապել էր ձեռքին ու ոստիկանները քաշքշում ու չէին կարողանում այն հանել: Աղջիկը պատմում է, որ մի պահ տեսախցիկը հայտնվել էր ոստիկանի ձեռքում, բայց չէր կարող այն խլել, որովհետև բարակ գոտիով ամրացված էր թևին: Ու՞ր ենք հասել: Չկարողանալով հափշտակել տեսախցիկը, աղջկան նստեցնում են ոստիկանական մեքենան: Անիի ձեռքն էր նրանց պետք, բայց հո ձեռքը չէի՞ն կարող առանձին տանել, Անիին թողնել: Ստիպված երկուսին էլ տարան: Ոստիկանական մեքենայով տարան նաև լրագրող Սահակ Մուրադյանին, ում թևին նույնպես ամրացված էր տեսախցիկը: Նույն ճակատագրին արժանացավ նաև օպերատոր Սարգիս Գևորգյանը: Ու դեռ բարձր մակարդակով ասվում է՝ կեցցե ազատ մամուլը: Կեցցե ազատ մամուլը, որ Անիի ձեռքը չեն պոկել, ընդամենը բավարարվել են հարվածներով ու քաշքշուկով: Մնում է զարմանալ՝ այսքան պարզության մեջ, էլ ի՞նչ պետք է պարզի ոստիկանությունը: Այդ պարզելը մի տեսակ քողարկելու է վերածվել:

ՀԱՍՄԻԿ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ