Նիկոլն ու Ալիեւը կհետախուզվեն նույն գործով

Երեկ միանգամից երկու հետաքրքիր լուր ստացվեց, եւ, կարծում եմ, վերջնականապես փարատվեց այն կասկածը, որ Փաշինյանն ու Ալիեւը համաձայնեցված են գործում: Առաջին` ՔՊ-ն (Նիկոլը) մերժեց «Հայաստան» խմբակցության առաջարկը` դատապարտող հայտարարություն ընդունել, այսպես կոչված, Ալիեւ-Էրդողան հռչակագրի (Շուշիի հռչակագիր) վերաբերյալ, եւ երկրորդ` Ադրբեջանը հետախուզում հայտարարեց ՀՀ երկրորդ եւ երրորդ նախագահների` Ռոբերտ Քոչարյանի եւ Սերժ Սարգսյանի նկատմամբ: Առաջին հայացքից իրար հետ կապ չունեցող այս իրողությունները, բացառված չէ, որ հղացվել են Բաքվում եւ Երեւանում միաժամանակ: Համենայնդեպս, դա հերքել չեն կարող ո՛չ Նիկոլը, ո՛չ էլ Ալիեւը:

Որքան էլ ասենք՝ քաղաքականությունը հնագույն մասնագիտություններից է, այնուամենայնիվ, պետք է ընդունենք, որ քաղաքականության մեջ էլ կան սկզբունքներ, որոնք երբեմն-երբեմն պահպանվում են: Դրանցից մեկն էլ «ես՝ քեզ, դու`ինձ» սկզբունքն է, որ գրեթե միշտ առկա է համընկնող շահեր ունեցող երկրների միջեւ: Նիկոլը չի դատապարտում «Շուշիի համաձայնագիրը», իսկ Ադրբեջանը հետախուզում է հայտարարում Նիկոլի հակառակորդ նախագահների նկատմամբ, այսինքն, դու՝ ինձ, ես` քեզ: Հասկացանք, չէ՞:

Իսկ հիմա՝ մի փոքրիկ նրբություն: Ինչո՞ւ է ՀՀ նախագահների շարքից բացակայում Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի անունը: Մի՞թե Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն այլեւս չի համարվում արցախյան հաղթական պատերազմ կերտիչներից մեկը, եւ կամ մի՞թե Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը չէր, որ Հայաստանում գեներացնում էր 1988թ. Ստեփանակերտից հնչած «Միացում» կարգախոսը: Մի քիչ որ երկար մտածենք, հաստատ կգանք այն եզրակացությանը, որ Բաքուն Տեր-Պետրոսյանին խնայել է կա՛մ Նիկոլի հորդորով եւ կա՛մ` Հայաստանի պարտվողական քաղաքականության հիմնադիրը լինելու համար:

Բայց վերադառնանք մեզ հուզող հարցին` ինչո՞ւ վերոնշյալ երկու տեղեկությունը մեր հանրությանը հասավ միաժամանակ: Հարցն այլ կերպ տանք` ինչո՞ւ Բաքուն ՀՀ նախագահներ Ռոբերտ Քոչարյանի եւ Սերժ Սարգսյանի նկատմամբ հետախուզում հայտարարելու մասին բարձրաձայնեց հենց այն պահին, երբ ՔՊ-ն տապալեց ընդդիմության` «Շուշիի հռչակագրը» դատապարտող նախաձեռնությունը: Նիկոլ-Ալիեւ գործարք կա՞ այստեղ: Միանշանակ` կա: Ավելին ասեմ: Ալիեւը ազդանշանը մի փոքր ավելի շուտ տվեց` հայտարարելով Արցախի նախագահ Արայիկ Հարությունյանի հնարավոր կալանավորման մասին: Այստեղ էլ Նիկոլին է խնայել Բաքուն: Տրամաբանակա՞ն է, արդյոք, որ հակառակորդի գերագույն գլխավոր հրամանատարին թողնեն, ջոկի հրամանատարի հետեւից ընկնեն: Հիմարություն է, չէ՞: Բայց դու տես, որ դրա մեջ էլ իմաստ կա: Նիկոլը՝ որպես ՀՀ վարչապետ, կարող էր կազմակերպել Ալիեւի դեմ, որպես մարդասպան ճիվաղի, միջազգային ատյաններում գործ հարուցել: Նիկոլը չի արել դա, եւ Ալիեւն էլ, բնականաբար, գործ չի հարուցի Նիկոլի դեմ: Դարձյալ բարտերի մասին է խոսքը, եթե նկատեցիք:

Նիկոլը Ալիեւի հետ շփումներում քանիցս ակնարկել է, որ Հայաստանում ունի ուժեղ հակառակորդներ, որոնք խանգարում են իրեն Արցախի հարցը լուծել Ադրբեջանի օգտին: Նա անընդհատ ժամանակ է խնդրել, մինչեւ կարողանա ներսի հակառակորդների «հախից գալ»: 44-օրյա պատերազմից հետո, երբ «Արցախի հարցը լուծվեց», կարելի է ասել, Ադրբեջանի ջանքերով, ու Փաշինյանին ոչինչ չէր մնում անելու, քան լեգիտիմացնել «Ադրբեջանի հաղթանակը», ի հայտ եկավ նոր խնդիր` Ադրբեջան-Թուրքիա միջանցքի հարցը, որ պատերազմով չէր լուծվել ռուսների միջամտության շնորհիվ: «Շուշիի հռչակագիրը», որ արդեն վավերացրել են Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի խորհրդարանները, հենց այդ միջանցքն ստանալու մասին է, որ ճանապարհների ապաշրջափակման պատճառաբանությամբ վարպետորեն քողարկում էր Նիկոլը:

Ռոբերտ Քոչարյանն իր ասուլիսում խոսեց Փաշինյանի «ապաշրջափակած» ճանապարհների անհարմարության մասին՝ հասկացնելով, որ խոսքը ոչ թե Հայաստանն աշխարհի հետ կապելու մասին է, այլ Հայաստանին կոնֆետի ֆանտիկներով խաբելու մասին: «Շուշիի հռչակագիրը» դատապարտող հայտարարության ընդունումը լույս կսփռեր թուրք-ադրբեջանական այդ մութ գործարքի վրա եւ մտորելու առիթ կտար ինչպես մեր թշնամիներին, այնպես էլ բարեկամներին` Իրանին եւ Ռուսաստանին: Եվ Նիկոլն ու ՔՊ-ն ամեն ինչ արեցին, որ վիժեցվի ՀՀ ԱԺ կողմից այդ կարեւոր քաղաքական քայլը: Հետեւեց ՀՀ նախագահների նկատմամբ հետախուզում հայտարարելու Բաքվի զավեշտալի քայլը, որով Ալիեւը, հավանաբար, ցանկացավ թեթեւացնել այս խայտառակությունից հետո Նիկոլի վրա հետագա հնարավոր ճնշումները: Էլ ի՞նչ աներ Բաքուն, չէ՞ որ գնալով ավելի ու ավելի է դժվարանում Նիկոլի վրա հույս դնելը, իսկ նախագահներ Ռոբերտ Քոչարյանի եւ Սերժ Սարգսյանի միջազգային հեղինակությունը խոչընդոտ է  Անկարայի հետ իր մութ գործարքների իրականացման ճանապարհին:

ՀԳ. ՀՀ նոր իշխանություններին, որպես առաջիկա գործունեության ծրագրային կետ, առաջարկում եմ Նիկոլի եւ Ալիեւի նկատմամբ հետախուզումը հայտարարել նույն գործով: Կկարողանա՞ք Էրդողանին էլ ներգրավել այդ գործով, ես միայն ուրախ կլինեմ դրա համար: