Եվրոձյաձյաներն ու եվրոտյոտյաները վաղուց խաչ են քաշել Արցախի վրա
Կրկին վրդովմունքի ալիք բարձրացավ եվրոչինովնիկ Տոյվո Կլաարի՝ Ստեփանակերտ քաղաքի անվան հետ կապված հայտարարության կապակցությամբ։ Հիշեցնենք, որ տվյալ եվրոկերպարը Ստեփանակերտն անվանել է քոչվոր ցեղերի հորինած անունով՝ «Խանքենդի»։
Իսկ ինչո՞ւ ենք վրդովվել։ Եվրոձյաձյաները ու եվրոտյոտյաները վաղուց խաչ են քաշել Արցախի վրա և հիմա պարզապես արձանագրում են իրենց դիրքորոշումը։
Բայց այն, որ նրանք փաստացի խաղում են թուրքերի կողմից, չի նշանակում, որ մենք պետք է մեր մազերը պոկենք, պարզապես պետք է հասկանալ, որ այդ դիրքորոշումը թելադրված է առաջին հերթին Հայաստանի պաշտոնական իշխանությունների դիրքորոշմամբ, որոնք համաձայնություն են տվել հանձնել Արցախը թուրք֊ադրբեջանական ոհմակի քմահաճույքին։
Եւ հետո մենք կրկին սկսում ենք ինքներս մեզ խաբել` իբր նորից բոլորը մեղավոր են, բացի մեզանից:
Ընդ որում, ես համառ զգացողություն ունեմ, որ մենք բոլորս կուրացել ու խլացել ենք և պարզապես որոշել ենք ինքներս մեզ թաղել տոտալ անտարբերության և ինքնախաբեության մեջ։
Օրինակ, Ադրբեջանում արգելված է օգտագործել Հայաստանի ու Արցախի քաղաքների, գյուղերի ու շրջանների իրական (հայկական) տեղանունները , իսկ դրա փոխարեն ադրբեջանցիները պետական մակարդակով պահանջում են իրենց ցեղակիցներից, որ վերջիններս օգտագործեն հայկական տեղամասերի թուրք քոչվորների կեղծ անվանումները։ Ինչի մասին է խոսքը երբ այս իշխանությունը նույնիսկ Արցախի Հանրապետություն բառակապակցությունը այլևս չի օգտագործում: Եվ դրանից հետո ինչո՞ւ պետք է զարմանանք, երբ մենք ինքներս գործում ենք հակահայկական ուղղության ներքո։
Անշուշտ, եվրոամերիկյան ստրատեգներն իրենց առջև նպատակ են դրել հայերի շահերի հաշվին տարածաշրջանում իրանցիներին և ռուսական դիրքերը տակից «թուլացնել», իսկ թե ինչ կլինի մեզ հետ այս տարածաշրջանային խաղերի արդյունքում, նրանց մեծ հաշվով չի հուզում։
Ինչպես ասում են ՝ խեղդվողների փրկությունը հենց խեղդվողների ձեռքի գործն է։
Եզրակացություններ պետք է անել, ոչ թե վայ֊վույ «կապել»։
Արման Աբովյան
Կարծիքներ