Դրեք՝ լուրջ անալիզ արեք, տեսեք քանիսն են իրար թշնամացել ընտրությունների պատճառով

Դրեք՝ լուրջ անալիզ արեք, տեսեք քանիսն են իրար թշնամացել ընտրությունների պատճառով

Ոչ իշխանական եռյակը պահանջում է Ընտրական օրենսգրքի փոփոխություն եւ առաջարկում է իշխանություն-ընդդիմություն երկխոսության օրակարգում դնել քառյակի 12 կետից 10-րդի պահանջը՝ անցում բացարձակ համամասնական ընտրակարգի եւ քվեարկությունից հետո հրապարակել ընտրողների ցուցակները: Ի՞նչ էական ազդեցություն կունենա արատավոր երեւույթների վերացման առումով այս փոփոխությունը. զրուցեցինք թիվ 14 ընտրատարածքից մեծամասնական կարգով ընտրված ԲՀԿ-ական պատգամավոր Լյովա Խաչատրյանի հետ:



- Պարոն Խաչատրյան, ո՞րն է այդ համակարգի առավելությունը, ի՞նչ հաշվարկներով եք այդ պահանջը պնդում, ինչո՞վ են մեծամասնական պատգամավորները խոչընդոտում այլ որակի ընտրություններ ու խորհրդարան ունենալու հարցում:



- Դեռ նախորդ խորհրդարանում, երբ լսումներ էին գնում այդ հարցի շուրջ, ես ելույթ ունեցա եւ իմ կարծիքը հայտնել եմ, որ այսօրվա քաղաքական մշակույթի պարագայում մեծամասնական ընտրակարգ ունենալը պարզապես հանցագործություն է, որովհետեւ այդտեղ գնում է ոչ թե գաղափարների պայքար, այլ բռունցքների եւ թշնամանքի: Այսքան քիչ ժողովուրդ ունենալու պարագայում երկու մարդու թշնամանքը մեզ համար ազգային անվտանգության խնդիր է, եւ ես կողմ եմ 100 տոկոս համամասնական ընտրակարգին:
Շատ տեղերում է նման թշնամանք եղել, պարզապես ինձ մոտ միգուցե այլ է, ինձ մոտ թշնամանք միգուցե չի ստացվել ուղղակի իմաստով, բայց այդ անիմաստ լարվածությունը որ կա, անիմաստ միջամտությունն ընտրական համակարգի վրա մեծամասնական պատգամավորների կողմից թույլ չի տալիս ընտրողի ձայնը ռեալ ձեւով հասցնել իր նպատակին: Եթե ունենայինք նորմալ քաղաքական մշակույթ, բացարձակ կապ չունի՝ մեծամասնական կլիներ, թե համամասնական, ամբողջական կլիներ, թե մասամբ:



- Ձեր ասածի տրամաբանությամբ, մեր փոքրաթիվ երկրում ընդդիմություն էլ չպետք է լինի, եւ հետո՝ չկա որեւէ երաշխիք, որ համամասնական ընտրակարգի դեպքում այդ դեմքերը չեն ընդգրկվի ցուցակներում եւ տեղերում չեն անի իրենց «սեւ գործը»: Ի վերջո, ընտրությունները նույն մարդիկ են անելու:



- Այլ բան է, երբ քաղաքական ուժերն են բախվում միմյանց հետ, այլ բան է, երբ ընտանիքներ, մարդիկ ու անձինք են բախվում: Երբ անձերն են պայքարում միմյանց դեմ, այստեղ անձնական թշնամանքը մեր ազգի թուլությունն է, իսկ եթե անձերն իրար հետ թշնամանում են... դեռ հարցական է, թե վաղը, մյուս օրը խրամատում հանդիպելուց որ կողմը կկրակեն, իսկ մենք չմոռանանք, որ պատերազմական երկրում ենք: Մինչդեռ քաղաքական ուժերի պայքարը, բախումն ինչպես էլ որ ստացվի, դա արդեն անձնական պայքար չէ, թիմային պայքար է: Մեր մենթալիտետից ելնելով եմ ասում, որ մեկ չէ՝ թիմում ես, թե առանձին, ընտանիքով:



- Փաստորեն մտահոգությունը, ինչպես նաեւ ձեր առաջարկած ընտրակարգի առավելությունը միայն անձնական հարաբերությունները պահպանե՞լն է իշխանությունների ներկայացուցիչների հետ:



- Ոչ թե անձնական հարաբերությունները, այլ ազգի մեջ թշնամանք չսերմանելու, ազգի մեջ, մարդկանց մեջ: Դրեք, լուրջ անալիզ արեք, տեսեք, թե քանիսն են իրար թշնամացել ընտրությունների պատճառով, ոչ մի ընտրության արդյունք չարժի այն, եթե պետք է մեկ-երկու ընտանիք միմյանց հետ թշնամանա, առանց այն էլ ազգը միմյանց հետ թշնամացել է:



- ՀՀԿ-ական ձեր գործընկերներն ասում են, որ մեծամասնականի վերացմամբ կխզվի ընտրող-պատգամավոր կապը, այսինքն՝ թշնամիներ չեն լինի, հարազատներ էլ չեն լինի:



- Անունը չեմ ուզում հարցնել, բաց կարող եմ ասել, որ այդ մարդու կապը վաղուց արդեն խզված է, եւ խզումը չի վերանալու, հիմա էդ սուտ բաները թող չասեն, երեք անգամ մեծամասնականով ընտրված պատգամավոր եմ, եւ երեք անգամ էլ ժողովուրդն է ընտրել, բայց ես գտնում եմ, որ դա սխալ է:



- Պարոն Խաչատրյան, բայց մինչ ընտրությունները դեռ մի քանի տարի կա, ընդունելով, որ ԸՕ-ի վերաբերյալ ձեր առաջ քաշած փոփոխությունների առաջարկն այլ որակի խորհրդարան կբերի, այնուամենայնիվ, հարց է առաջ գալիս՝ ինչո՞ւ եք էս գլխից այդ կետը պահում ուշադրության առանցքում, նախապայման համարում, մինչդեռ ժողովրդին ուղղակիորեն առնչվող մի քանի հարցեր կան ձեր 12 կետերում, որոնք հնարավոր է հիմա իշխանության հետ համատեղ լուծել:



- Նախ այն պատճառով, որ ԸՕ-ի վերաբերյալ քննարկումները քաղաքական ուժերի միջեւ դեռ տարիներ առաջ են կայացել, եւ տարիների ընթացքում այս հարցի շուրջ հստակ կարծիք է ձեւավորվել, եւ եւս մեկ անգամ բանավիճելու անհրաժեշտություն չկա: Եվ երկրորդ. ցանկացած երկրի իմիջ, վստահություն իշխանությունների նկատմամբ սկսվում է այնտեղից, որտեղ ավարտվում են ընտրությունները: Մնացած խնդիրները՝ երկիրը գրավիչ կլինի ներդրումների առումով, քաղաքացիական հասարակարգի կայացման հնարավորություն եւ այլն, եւ այլն, ամբողջովին կախված են ընտրությունների նկատմամբ հանրության վստահությունից:



- Ճի՞շտ էր եռյակը, որ մերժեց իշխանության հետ բանակցությունները:



- Բայց ոչ մեկ չի մերժել, հիմա արդեն պատասխանների ենք սպասում:



- Եռյակի վերջին նիստից հետո Լեւոն Զուրաբյանը եռյակի անունից հայտարարեց, որ բանակցելու ոչ մի հարց չունեն, իշխանության պրոբլեմն է. ուզում է կատարի այդ կետերը, չի ուզում՝ թող չկատարի:



- Դե, երբ դրված է գործողությունների պլան, գործողությունների առաջարկ, եւ որեւէ կետ չի կատարվում, ինչի՞ մասին է խոսքը: Կիրովականցին ասում ա՝ բրնձելու զահլա չկա. ի՞նչ անենք՝ բրնձե՞նք նորից, ի՞նչ անենք, հարցերը դրված են, թող տրվեն լուծումները, ինչի՞ մասին է խոսքը, թող պեչատների կեսը տան մեզ, մենք լուծենք, ինչի՞ մասին է խոսքը, լուծողը քառյակը չի, այլ իշխանությունն է, ինչի՞ մասին խոսեն, խոսալու լոմկա ունե՞նք, որ գնանք խոսենք:



- Այդ դեպքում ինչո՞ւ սկզբում ձեր կուսակիցը մասնակցեց ԱԺ-ում տեղի ունեցած հանդիպմանը, եթե «խոսալու» բան չկա:



- Գնացել են, որ ասեն՝ ամեն ինչ դրված է ձեր առաջ, լուծումը տվեք, բա ինչ է, մարդիկ հրավիրել էին, չգնայի՞նք:



- Լավ, իրենք չեն լուծում, ի՞նչ եք պատրաստվում դուք անել, թեկուզ լուծումների պարտադրման մասով: Եռյակի անելիքները, ճանապարհային քարտեզը կարծես անորոշ են: Ներսում խմորումներ կան, եւ շարժումն էլ կանգնել է:



- Մենք պատրաստվում ենք ժողովրդի հերթական պատգամները լսելու եւ այդ պատգամներով շարժվելու, որովհետեւ այդ 12 եւ ընդհանրապես 150 կետերը ոչ թե մերն են, այլ ժողովրդինը, եռյակն այսօր պատգամավոր է ժողովրդի եւ իշխանության միջեւ:



- Խոստովանեք, որ ժողովրդի ամենամեծ պատգամն արագ իշխանափոխությունն է:



- Դե, արագությունը մի քիչ հարաբերական իմաստ ունի, իհարկե, շատ արագ է ուզում, նորմալ երկրներում իշխանությունները ծրագիրը չիրականացնելիս ինքնակամ են հրաժարվում՝ 6 ամիս հետո, ինձ համար զարմանալի է, որ այսօր մեր կառավարության անդամները մտել են այս ծանր հոգսի, ժողովրդի անեծքի տակ մի քանի հարյուր հազար դրամի համար. նորմալ մարդը վաղուց կհրաժարվեր:



- Իսկ ե՞րբ է գալու ձեր խոստացած իշխանափոխության ժամանակը, շուտով նաեւ կավարտեք համաժողովրդական շտաբների հիմնումը, ի՞նչ եք անելու հետո:



- Ես հաղորդակցվում եմ մամուլի միջոցով, ձեր միջոցով, ժողովուրդն ամբողջությամբ պատրաստ է իշխանափոխության, եռյակի համար չեն այսօրվա համաժողովրդական շարժման շտաբները եւ մարդկանց իրազեկելը, պարզապես իշխանություններին են, հավանաբար, հերթական անգամ ուզում մատնացույց անել դժգոհության մեծությունը, որ գոյություն ունի ժողովրդի մեջ: Հերթական անգամ բացատրելու են, որ ամբողջ ժողովուրդն է դեմ:



- Իշխանություններին նախկինում էլ են խաղաղ բացատրել, բայց՝ անօգուտ, դուք հիմա ոչ հանրահավաքներ եք անում, ոչ երկխոսում եք, ի՞նչ ռեալ քայլեր եք անելու:



- Ցանկալի կլինի, որ այսօրվա ընտրված պատգամավորների միջոցով լուծվի այսօրվա հարցերի զգալի մասը, բայց ժողովուրդը կարծես թե գնալով ավելի է գրգռվում, եւ, ինչպես պապս կասեր, եթե ոչխարի հոտի գլուխը թեքում ես, դիմացը հիվանդներն են ընկնում, եթե հիվանդներն ընկան, կփշրեն բոլորին, սա պետք է հասկանան բոլորը: