Մենք գույք չենք Ձեզ համար, պարոն Արամ Մանուկյան

Վերջերս ՀԱԿԿ անդամ պարոն Արամ Մանուկյանը սփյուռքի նախարարին ուղղեց հետեւյալ խոսքերը. «Հիմա օրը մոտավոր 1000 հոգի Հայաստանից անցնում է Ձեր՝ սփյուռքի բալանս, ու եթե հինգ տարի էլ էսպես գնա, Դուք դառնալու եք համայն հայության նախագահ կամ նախարար»:

Չեմ ցանկանում անդրադառնալ սփյուռքի նախարարին կամ նրա ղեկավարած կառույցին, Հայաստանի կառավարության կամ նախագահի գործունեության դրական եւ կամ բացասական կողմերին: Հայաստանում կարծիք է թեւածում, թե մենք՝ սփյուռքահայերս, իրավունք չունենք խառնվելու Հայաստանի ներքին կյանքին, քանի դեռ հարկեր ենք վճարում այլ պետության: Իհարկե, մենք Հայաստանին հարկատու չենք, սակայն անձամբ յուրաքանչյուր ամիս եղբորս ընտանիքին Երեւան եմ ուղարկում 1000 դոլար, ինչը նաեւ հայրենիքին վճարվող հարկատեսակ եմ համարում: Չնայած սրան, հասկանալով հայրենակիցներիս նմանօրինակ մոտեցումը, երբեւէ չեմ անդրադարձել հայաստանյան ներքին քաղաքականությամբ զբաղվող բարեկամներիս հայտարարություններին: Սակայն արի ու տես, որ կան երեւույթներ, որոնք պարզապես կարող են ստիպել ինձ դա անել: Երկար մտածելուց հետո որոշեցի գրել:

Գրել եւ բացատրել, որ սփյուռքահայը ոչ շարժական եւ ոչ էլ անշարժ գույք է, որին կարելի է բալանսից բալանս տեղափոխել, ինչպես մեքենան կամ կիսափուլ շինությունը: Սփյուռքահայը ճակատագիր է, որը տարբեր տարիների ընթացքում, այդ թվում ՀԱԿԿ առաջնորդի ղեկավարության տարիներին, շարունակել է ձեւավորվել եւ արմատավորվել: Սփյուռքում չկան թշնամիներ, կան միայն բարեկամներ՝ թեկուզ եւ այլախոհ: Պետք չէ Սփյուռքին այդքան հեգնանքով վերաբերվել եւ այդքան անհարգալից: Սփյուռքի եւ Հայաստանի միջեւ չի կարելի սեպ խրել: Իսկ նման անհարգալից հայտարարությունները դրա վառ ապացույցն են:

Ակնհայտ է, որ Սփյուռքը՝ որպես միասնական օրգանիզմ, պայքարել եւ պայքարելու է հայոց իղձերի իրականացման համար ձեռքի տակի գործիքների ամբողջական կիրառմամբ: 

Մենք լավ օրից չէ, որ 1991 թվականից սկսեցինք արտագաղթել Հայաստանից: Ցավոք, այդ «լավ» օրերը դեռ չեն եկել: Ցավոք, Հայաստանը մինչ օրս ունի մեր՝ Սփյուռքում բնակվող հայերիս կարիքը, լինի դա ֆինանսական, թե բարոյական աջակցության տեսանկյունից: Վստահ եղեք, նման անզգույշ հայտարարությունը չէր կարող վրիպել իմ եւ ինձ նման հարյուր հազարավոր սփյուռքահայերի ուշադրությունից:

Այդուհանդերձ, խաղաղություն եմ մաղթում հայաստանաբնակ իմ եղբայրներին եւ քույրերին, իսկ մեզ, Սփյուռքիս՝ համբերություն:

Հարգանքով՝

hraparak.am-ի մշտական ընթերցող

Տիգրան ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ

Բրբանք, ԱՄՆ, Կալիֆորնիա