Հայր մեր… ես Արթուրը չեմ

Երբ Արթուր Բաղդասարյանը որպես կեր կրկին մատուցվեց հանրությանը, ուրիշ բան չի մնում, քան դիմել Սպառողների միությանը՝ ինչու՞ հանրության առողջական խնդիրներով չեք զբաղվում: Պիտակը փոխելով, ապրանքանիշը փոխելով ինչքա՞ն կարելի է խաբել ժողովրդին:

 Բրենդ հագուստ ներմուծող մի տիկնոջ մասին եմ ուզում պատմել, վաղուցվա բան է, ով առասպելական հարստություն դիզեց: Ինչ էր անում: Սովորական հագուստներին բրենդային պիտակ էր կպցնում, դրա համար հատուկ աշխատողներ էր պահում ու վճարում: Հետո ապրանքը բաց թողնում՝ բրե՜նդ է… Էդ էլ ոնց իմացա: Բլուզկա էի նվեր ստացել, փոքր էր հագովս: Անմիջապես ձեռքիցս թռցրեց՝ տուր ինձ, լավն է: Ախչի, բա բրենդ շորերը քո ձեռքին, տեղական բլուզկայիս վրա՞ է աչքդ: Ինչևէ: Օրերից մի օր այդ հագուստը տեսա մոտիկներիցս մեկի հագին: Վա՜յ,- զարմացա.

-Էդ ո՞նց է ձեռդ ընկել:

- Նատոյից եմ առել:

Պարզվեց, որ 10 անգամ ավելի է վճարել, քան իր գինն է: Երբ Նատոյին ասացի, չքմեղացավ.

-Ախչի, դու հո հետամնաց չես, գիտե՞ս թե այդ բլուզի բրենդը չկա՞:- Մերոնք իսկույն բրենդն անում  են:

Մոտիկիս ինչքան փորձեցի համոզել, որ դա իմ 5000 դրամանոց բլուզն է. չհաջողվեց՝ մի սրա յառլիկներին նայի, երկու տեղ էլ նույնն է կպցրած: Երբ ասացի փորձելու ժամանակ նեղ էր,  հատն էլ մի քիչ քաշվեց ու ցույց տվի քաշված հատի տեղը, սրտնեղեց՝ թե շատ է դուրդ եկել՝ քեզ տամ:

Հիմա Արթուր Բաղդասարյանն է: Մի ապրանքի վրա կարելի՞ է այդքան յառլիկ փոխել: Հիմա էլ ասում է՝ բրե՜նդ եմ, ընդդիմության բրենդ, մնացած բոլորը սուտիմուտի բաներ են, ես իսկականն եմ, օրիգինալը: Հայր մեր, ես Արթուրը չեմ:  

Ախր օրվա երեխան էլ տեսնում է, որ ապրանքը հագա՜ծ է, տեղ- տեղ էլ մաշած: Ու՞մ տեղն է մեզ դրել «յառլիկ կպցնողը», որ մաշած ապրանքը թազի տեղ սաղացնում է: Որ հավատանք ու գնենք, քանի՞ օր կդիմանա:

ՀԱՍՄԻԿ   ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ