2018-ին միայն Փաշինյանը չէր, և միշտ չէ, որ նույն գործիքները նմանատիպ աշխատում են․ Դավիթ Սանասարյան

«Հրապարակի» զրուցակիցը ՊՎԾ նախկին պետ, այժմ «Մարտական եղբայրության» անդամ Դավիթ Սանասարյանն է:

- Առաջներում Դուք ամենաակտիվ քաղաքական ակտիվիստների շարքերում էիք: Դեռ «Էլեկտրիկ Երևան»-ի ժամանակներից պայքարում էիք արատավոր բարքերի, թալանի, գնաճի, անարդարությունների դեմ, արդյունքում տեղի ունեցավ 2018-ի հեղափոխությունը, որին Դուք անձամբ ևս մեծ ավանդ ունեցաք: Հիմա ինչո՞վ եք զբաղվում, ի՞նչ եք մտածում տեղի ունեցող պրոցեսների մասին: Այսօր` լուսադեմին, Կիրանցում մարդկանց են ծեծի ենթարկել` անգամ դպրոցահասակների, իրենց հայրենի գյուղը պաշտպանելու համար:

- Իմ գործունեության մասին հետո կհայտարարեմ:

- Ինչի՞ն եք սպասում: Կիրանցում մարդկանց ծեծում-ջարդում են, Բագրատ սրբազանն է առաջնորդում պայքարը, գրեթե ոչ մի քաղաքական գործիչ չկա այնտեղ, բացառությամբ մեկ-երկուսի:

-  Հանրապետությունում չեմ եղել, ճիշտն ասած:

- Տավուշից Փաշինյանը պատրաստվում է չորս գյուղ նվիրել Ադրբեջանին: Կո՞ղմ եք դրան:

- Ոչ, բնականաբար, բայց թե ինչ եմ անելու, հիմա չեմ կարող ասել:

- Երբևէ կպատկերացնեի՞ք, որ Ձեր պայքարի ընկերները մի օր պրոադրբեջանական գործիչներ կդառնային:

- Չէի պատկերացնի, բնականաբար:

- Նիկոլ Փաշինյանին հնարավոր չէ այլեւս կանխել: Մտահոգված չե՞ք այս իրավիճակով:

- Տեղյակ եմ, գիտեմ, բայց չեմ ուզում անարդյունավետ պայքարեմ, ես պետք է հասկանամ, թե ոնց եմ կարողանում արդյունավետություն ապահովել:

- Ինչպե՞ս կհասկանաք:

- Եթե հասկացած լինեի, արդեն կանեի: Տեսնո՞ւմ եք, չէ՞, որ շատերը փորձում են, ու չի ստացվում:

- Դե, գուցե այդ շատերը նախկին իշխանությունների հետ են ասոցացվում, Դուք էլ հո նախկին չեք:

- Դե, երբ նախկինները հայտնվում են, այս մարդն օգտվում է դրանից: «Մարտական եղբայրությունը», որի հիմնադիր անդամներից եմ, գնաց փորձեց ինչ-որ բան անել, ձերբակալեցին, կալանավորեցին, որպեսզի նորից նախկինները հայտնվեն, իրենք էլ ժողովրդին նորից ասեն` այ, տեսեք, 5-րդ շարասյունն ուզում է հետ գալ: Դա մեծ պրոբլեմ է: Հեշտ չէ, ստեղծված իրավիճակը բարդագույն իրավիճակ է, եթե մեկը կարծում է, որ ունի լուծում, ես կցանկանամ լսել նրան, ես լուծում չեմ տեսնում:

- Բայց ոչինչ չանելով ինչպե՞ս լուծում կտեսնեք: Եվ հետո` Դուք ու Հրանտ Տեր-Աբրահամյանը տարբեր մարդիկ եք, գուցե Դուք պայքարեք, իրավիճակը փոխվի՞:

- Դե, ամեն մեկս մեր չափով փորձ ունենք: Փողոցով պայքարի արդյունավետությունն այսօր չեմ տեսնում: Հատկապես, երբ նախկինները տեղավորվում են, օրվա իշխանություններն օգտվում են դրանից:

- Ու ի՞նչ, ձեռքներս ծալած սպասենք, թե երբ ենք թուրքական վիլայեթի վերածվու՞մ:

- Ես միշտ անկեղծ եմ եղել, հիմա էլ եմ անկեղծ, վստահ չեմ, թե որ քայլերով կարելի է հասնել արդյունքի:

- Եթե փողոցային պայքարով արդյունավետություն չկա, ապա ինչպե՞ս: Օրինակ` անվստահություն հայտնել, արտահերթ ընտրությունների գնալ. սրանք իրատեսական համարո՞ւմ եք:

- Չկա տարբերակ իմպիչմենտի, խորհրդարանում հայտնված ուժերը չեն կարող իմպիչմենտի հասնել: Հիմա մենք պետք է մտածենք, որ նրանք, ովքեր ոչ իշխանության մաս են, ոչ էլ խորհրդարանական ընդդիմության, պետք է միասին նստեն ու հասկանան, թե ինչ է պետք անել: Ես դրա բանաձևը չունեմ:

- Այդ դեպքում ինչո՞ւ եք վստահ, որ փողոցով պայքարն անարդյունք կլինի:

- Ես չեմ ասում, թե բացառված է փողոցային պայքարը, պարզապես հիմա կա ռեսուրսների խնդիր:

- 2018-ին, դրանից առաջ «Էլեկտրիկ Երևան»-ի ժամանակ կա՞ր այդ ռեսուրսը: 

- 2018-ին միայն Փաշինյանը չէր, և միշտ չէ, որ նույն գործիքները նմանատիպ աշխատում են, բայց ես չեմ ասում, թե իրավիճակն անելանելի է, ուղղակի բարդագույն իրավիճակ է, ու պետք է հասկանալ` ինչ անել:

- Այսինքն` առաջիկայում մարդիկ Ձեզ հետ հույսեր չկապեն: Չեք լինելու ասպարեզում:

- Ես հուսահատ չեմ, բայց պետք է ուժերի մեկտեղում: Առանձին-առանձին ոչ ոք ոչինչ չի կարողանալու անել: Այն ժամանակ տեղն ու ժամը համադրվեցին, ու ամեն ինչ հաջողվեց:

- Խորհրդարանական ընդդիմության հետ չե՞ք համախմբվի:

- Չեմ պատկերացնում, եթե անկեղծ: Նրանք, օրվա իշխանությունների հետ, այս վիճակը ստեղծողներն են, ու ես չեմ պատկերացնում ոչ այս իշխանության, ոչ էլ ընդդիմության հետ ինչ-որ բան անելը:

- Բայց 2018-ին, դրանից հետո էլ համագործակցում էիք:

- Դե, այն ժամանակ պայքար կար, ես` ինքս, դադար չեմ տվել իմ պայքարին հիմա էլ….

- Տևական ժամանակ առաջ որոշ արտախորհրդարանական ուժերի հետ միասին Դուք էլ էիք Փաշինյանի հետ հանդիպումներին մասնակցում: Այս ընթացքում չե՞ք խոսել նրա հետ:

- Ես ոչ մի բանի հիմա չեմ մասնակցում, ոչ էլ փորձել եմ խոսել: Եթե ինչ-որ բան փոխել հնարավոր լիներ` նրա հետ խոսելով, փորձ կանեի, արտախորհրդարանականների հետ էլ հանդիպումների էի գնում ոչ թե նրա համար, որ ինչ-որ մարդկանց դեմքերը կարոտել էի, այլ ուղղակի մտածում էի, որ այս իրավիճակը բոլորիս խնդիրն է:

- Այժմ եկեղեցին, Բագրատ Սրբազանի գլխավորությամբ, ակտիվացել է: Ի՞նչ կարծիք ունեք: Սրբազանն էլ հո նախկին չէ:

- Ես Բագրատ Սրբազանին անձնապես լավ եմ վերաբերվում, բայց չեմ կարծում, որ եկեղեցին պետք է քաղաքական գործունեություն ծավալի:

- Բայց արդյո՞ք երկրի փրկությունը քաղաքական հարց է:

- Ես չեմ կարծում, թե սա եկեղեցու հարցն է: Եկեղեցին պետք է մնա իր դիրքում, հիմա ի՞նչ են անում, սկսել են Բագրատ Սրբազանին ու մյուս եկեղեցականներին կպնել ու ասել, թե 5-րդ շարասյուն են, ես էլ ասում եմ, որ այդ մեղադրանքներն անհիմն են, քանի դեռ ԿԳԲ-ի արխիվները չեն բացվել, որ տեսնենք` ով ով է: Այսինքն` հիմա շատ հեշտ է բոլորին 5-րդ շարասյուն ասելը: Այս ատելությունը, որ կա մեր երկրում, ոչ ոք ոչինչ չի կարող անել: Այս ատելությունը մեր երկիրը քայքայող, ճգնաժամն ավելացնող ատելություն է:

- Հիմա ՔՊ-ական Ձեր ընկերների հետ չե՞ք շփվում, չե՞ք հայտնում Ձեր մտահոգությունը:

- Չէ, ոչ մեկի հետ կապ չունեմ: