Աղասի Այվազյանի փառատոնը կփակվի «Արալեզով»

Հոկտեմբերի 18-ից մեկնարկել է  Աղասի Այվազյանի անվան թատերական փառատոնը, որին մասնակցում են   մայրաքաղաքային, մարզային թատրոններ, նաեւ մեկ թատրոն Վրաստանից: Փառատոնի կազմակերպիչն է «Աղասի Այվազյանի անվան հումանիտար կրթական համալիր» հիմնադրամը: Փառատոնի շրջանակում լինելու է 12 ներկայացում, որոնք բեմադրվել են մեծանուն գրողի գործերի հիման վրա: Ինչպես նախապես հայտարարել էր գրողի այրին՝ Գրետա Վերդիյանը, Աղասի Այվազյանը 23 պիեսների հեղինակ է, որոնցից մեծ մասը դեռեւս բեմում ներկայացված չեն, եւ փառատոնը նաեւ խնդիր ունի ներկայացնել գրողի դեռեւս չբեմադրված գործերը:



«Մետրո» թատրոնում շարունակվում են աշխատանքները Աղասի Այվազյանի «Արալեզ» պիեսի բեմականացման վրա, որով հոկտեմբերի 24-ին կփակվի փառատոնը: Ներկայացման բեմադրիչն է Արթուր Սահակյանը, ում հետ մենք հապճեպ հարցազրույց ունեցանք՝ խլելով փորձի թանկագին րոպեները: Ա. Սահակյանը չի աշխատում որեւէ թատրոնում, անկախ բեմադրիչի համարում ունի, փառատոնային ակտիվություն չի ցուցաբերում, աչքը չի տնկել պետբյուջեի փողերի ու «Սունդուկյանի» գեղարվեստական ղեկավարի բաղձալի աթոռի վրա: Մենք փորձեցինք իմանալ, թե ինչն է նրան գրավել այս փառատոնում:



- Զարմանալի է Ձեզ ներգրավված տեսնել որեւէ փառատոնի շրջանակում:



- Փառատոնների ես չեմ մասնակցում, ի ծնե: Խնդիրն այն է, որ ինձ դիմեց Աղասի Այվազյանի այրին, եւ ես հասկացա, որ այդ պարտավորվածությունը, որպես թատրոնի աշխատող, ես ունեմ: Ես այդ իմաստով շատ շնորհակալ եմ իրեն, որ ինձ այդ առիթը ընձեռեց, որպեսզի ես նախ ավելի խորը ծանոթանամ Աղասի Այվազյանի դրամատուրգիայի հետ եւ  այս պիեսի շուրջ հանդիպեմ «Մետրո» թատրոնի անձնակազմին: Ես մի քիչ հեռու եմ թատերական օֆիցիալ միջավայրից, եւ ինձ համար ծանր է մասնակցել ցանկացած փառատոնի: Ես հույս ունեմ, որ այս ներկայացումը կյանք կունենա փառատոնից դուրս:



- Որպես բեմադրիչ՝ ի՞նչը կառանձնացնեք Աղասի Այվազյանի դրամատուրգիայում:



- Ես, ճիշտն ասած, պատրաստ չեմ ամբողջական կարծիք հայտնել Աղասի Այվազյանի դրամատուրգիայի մասին: «Արալեզը» ինձ շատ հետաքրքիր է թվում: Ամեն դեպքում, ինքը շատ կարեւոր հեղինակ ա հայ գրականության մեջ, շատ կարեւոր եւ շատ որակով:



- Դուք բեմադրություն դնելիս նախապես կանխատեսո՞ւմ եք, թե ինչ հարաբերություն կառաջանա ներկայացման ու հանդիսատեսի միջեւ:



- Ամեն ներկայացում անելիս դու ամեն ինչ անում ես, որ այդ հարաբերությունը ստացվի: Բայց այդ հարաբերությունը մի դեպքում անում ես մի մակարդակի վրա, Բեքեթի դեպքում մի այլ մակարդակի վրա ա, Աղասի Այվազյանի դեպքում՝ մի երրորդ մակարդակի վրա: Ես հիմա Բեքեթ եմ բեմադրելու:  Ես գիտեմ, որ Բեքեթի համար դռները չեն ջարդելու, բայց դրանից ելնելով չանել էդ գործը՝ մեծ շռայլություն կլինի: Ներողություն՝ դա էլ մեր «քյարն» ա: Առանձնապես հասարակության մեջ ես թատրոնի պահանջ չեմ տեսնում: Ես տեսնում եմ ռաբիզի պահանջ: Բայց, իհարկե, առաջարկն է ծնում պահանջարկ: Թատրոնն ավելի վատ վիճակում չի, քան թե մյուս ոլորտները, ասենք՝ հեռուստատեսությունը: Ուղղակի եթե հեռուստաընկերությունը սովորաբար անտաղանդ ա լինում, թատրոնը տաղանդի խնդիր ունի: Թատրոնը ընդգծված անուշադրության մատնվեց: Այսօր դերասանը առանց երկմտելու ընդունում է սերիալում խաղալու առաջարկը, իսկ դա նշանակում է, որ նրա մասնագիտությունը ստորացված է: Բայց ես չեմ կարծում, որ այս տարիները լրիվ անպտուղ են եղել: