Մեկն էլ իրեն Կիևյանից է գցել. չլինի՞ նա էլ H1N1 ուներ…

Խոզի գրիպ, խոզի՜ գրիպ անցած տարի էր:

Գրիպ ընկա ու վեց ամսից ավել դուրս չէի գալիս: Ինձ գրիպով վարակողին էլ գիտեի ու ամեն օր համարյա զանգում էի նրան.

-Ախչի ո՞նց ես,- առաջընթաց կա՞…

-Սիստեմայի տակ եմ,- ասում էր:

Շուրջ բոլորն այդ վիճակում էին: Մի երկու օր լավանում էին, հետո նորից կրկնվում էր…

Վեց ամիս հետո ինձ վարակողին հանդիպեցի.

-Լավացա՞ր,- մի այնպիսի տոնով հարցրի, որը նշանակում էր՝ ինձ վարակեցիր, դու լավացա՞ր…

Նա էլ թե՝

-Որտեղի՞ց,- քթիս մեջ այնպիսի վերք է բացվել, որ ցավից մեռնում եմ, - անընդհատ քրտնում եմ, գիշերը տաս անգամ շոր եմ փոխում:

Հա՜, դե լավ է,- քրթմնջացի,- ու տեսա, որ նրա աչքերը զարմանքից կլորացան՝ իբր ի՞նչն է լավ:

… Բայց անցած տարի ոչ մեկը չասաց՝ խոզի գրիպ է: Ինչու՞, չեմ հասկանում:

Եթե այս տարվա գրիպը խոզի է, անցած տարվանը պիտի որ պռոգոմեշի գրիպ եղած լիներ:

Էս տարվա գրիպը մի տեսակ ուրիշ ընթացք ունի: Ասում են քացկեղ ունի, բայց մեռավ H1N1-ից, շաքարային դիապեդ ունի, բայց մեռավ H1N1-ից…

Մեկն էլ իրեն Կիևյանից էր գցել. չլինի՞ նա էլ H1N1 ուներ…

Հասմիկ Բաբաջանյան