Լևոն Զուրաբյանը շատ էլ չի սխալվել

Սիրելի լրատվամիջոցներ, մի քիչ կամաց, խնդրում եմ, ի՞նչ եք կպել՝ կաշառք հա, կաշառք, կաշառք, հա կաշառք… Ուրիշ բառ չկա՞ դրան փոխարինող: Եթե չեք գտնում, գոնե «նյաշառք» գրեք կամ ավելի մեղմ՝ «նյաղարիչ»: Բոլորս էլ հասկանում ենք, որ Լևոն Զուրաբյանը պարտավոր էր իրերն իրենց անունով կոչել: Բայց դա չի նշանակում՝ երբ ընդդիմադիր գործիչը երկու ոտքով էն բանի մեջ է հայտնվել, պետք է դանակավորը շատանա: Դիցուք ես Լևոն Զուրաբյանի կողմից եմ հիմա: Մարդը շատ էլ ճիշտ է ասել՝ Գագիկ Հարությունյանը… Եվրոպայից մարդ չկա, չէ՞… Գագիկ Հարությունյանը, այո, «նյաշառել» է Վենետիկի հանձնաժողովին: Ես նույնիսկ փաստեր ունեմ:

Ո՞ր նորմալ մարդը, ասացեք խնդրեմ, Հայաստանից կհասնի Եվրոպա դատարկ գր… ներողություն, ճամպրուկներով: Մի քթոց ծիրան, մի քանի կտոր բաստուրմա, շուջուխ, կոնյակ՝ մի քանի շիշ, լավաշ (թոնրի), եթե սիրում են՝ մածուն: Այսօր Զուրաբյանին հետապնդողները թող մի հատ հիշեն՝ իրենք դատարկ երբևէ, որևէ մեկի մոտ գնացե՞լ են: Իսկ ինչո՞ւ են մտածում, որ Գագիկ Հարությունյանը հայ չէ և մեր ադաթներին էլ չի տիրապետում: Հովիկ Աբրահամյանը, կարծում եք, Մեդվեդևի մոտ դատա՞րկ է գնում: Չհավատաք: Եթե ուզում եք՝ եկեք խոռով հարցնենք.

-Պարոն վարչապետ, Դուք իսկի ոչ մեկին «նյաշառք» տված չկա՞ք:

Տեսնո՞ւմ եք, լռում է: Ուրեմն տվել է: Գագիկ Հարությունյանն էլ է տվել: Նա էլ է լռում: Որ տվել են էդ «նյաշառքը», ո՞նց ասեն չենք տվել: Կամ էլ պետք է հրաժարվեն իրենց ազգությունից:

Վենետիկի հանձնաժողովը եկել էր Հայաստան, չէ՞: Ասա՝ հա: Հա: Հա ու ջան: Այդ հանձնաժողովին վերաբերմունք ցուց տվող չի՞ եղել: Եթե հայ ենք, ուրեմն եղել է՝ Սևան, Գառնի, Գեղարդ, Էջմիածին, կուլտուրական միջոցառումներ, բանկետ, մեծարման րոպեներ և այլն և այլն: Ինձ ասեք հիմա՝ բա ո՞ր շանորդին այսքան բանից հետո անուն կդներ սահմանադրական բարեփոխումներին:

Ո՞րն է ուրեմն Զուրաբյանի մեղքը, որ մերոնք քիչ էին, Վենետիկի հանձնաժողովի նախագահն էլ էն կողմից է պատիվ պահանջում՝ ոնց կլինի՝ մեզ կաշառակեր ես անվանել: Լևոն Զուրաբյանը, պարոնայք, «կաշառք», «կաշառք տալ», «կաշառք վերցնել» արտահայտությունների տակ հասկանում է այն ամենը, ինչ մենք ասացինք վերևում, այսինքն մի քիչ ավելի ջերմ մարդկային հարաբերությունները, այսինքն՝ «նյաշառքը»: Եվ հիմա, երբ մամուլով, դատախազությունով բանով խառնվել եք իրար, տպավորություն է ստեղծվում, որ այդ բառի տակ փողից դենը ուրիշ բան չեք պատկերացնում: Դուք պարզապես իրավունք չունեք կանխամտածված ձևով Լևոն Զուրաբյանին մեղադրել ձեր իմացած կաշառքի շրջանակներում:

Լրագրողների համար էլ խնդրանքս կրկնեմ՝ գրեք «նյաշառք», այդպես հնարավորինս քիչ մարդ քիչ բան կիմանա:

Ավարտեմ մի հին պատմությամբ: Մարշալ Բաղրամյանը, մի անգամ, Ստալինի աշխատասենյակից դուրս գալիս քթի տակ ասում է. "Բեղավոր սատանա": Դռների մոտ սպասող Բերիան լսում է, բայց ոչինչ չի ասում Բաղրամյանին: Քիչ անց, Բաղրամյանին կանչում են Ստալինի մոտ: Բաղրամյանը ներս է մտնում ու տեսնում Բերիային՝ Ստալիի սեղանի մոտ նստած: Ստալինն իր սատանայական աչքերը հառում է Բաղրամյանի դեմքին ու, բառերը հատ-հատ արտաբերելով՝ հարցնում.

-Ընկեր Բաղրամյան, Դուք այստեղից դուրս գալիս, դռների մեջ արտասանել եք "բեղավոր սատանա" բառերը: Ո՞ւմ նկատի ունեիք:

-Հիտլերին, ընկեր Ստալին,- պատասխանում է Բաղրամյանը արագ:

Լռում են: Մեկ էլ Ստալինը քահ-քահ ծիծաղելով դիմում է Բերիային.

-Իսկ Դո՞ւք, ընկեր Բերիա…

Ասելս այն է, որ մարդուն որևէ բառ ու արտահայտություն վերագրելուց և դրա համար մեղադելուց առաջ կարելի է մի քիչ էլ մտածել: Դե հիմա գնացեք, էն եվրոպացուն էլի «նյաշառք» տվեք ու համոզեք, որ Զուրաբյանը էն չի ասել, ինչ ինքն է մտածում:

Ազատություն Յուրի Դետոչկինին… Է՜, ինչ եմ ասում, Լևոն Զուրաբյանին: