«Հրապարակ». Սա ոչ թե իմ պրակտիկայում, այլ ընդհանրապես չլսված բան էր

Երեկ Բարձրագույն դատական խորհուրդը՝ Կարեն Անդրեասյանի գլխավորությամբ, դադարեցրեց դատավոր Դավիթ Հարությունյանի լիազորությունները։ Որոշումը լսելուց հետո մի քանի հարց ուղղեցինք Դավիթ Հարությունյանին։

- Փաստորեն, Ձեր լիազորությունները դադարեցվեցին այն բանի համար, որ Դուք քննադատել էիք ԲԴԽ-ի կողմից դատարաններում խոսնակների ցանց ստեղծելու գաղափարը, ասել էիք, որ չի կարելի դատավորների խոսքի ազատությունը սահմանափակել։ Ստացվում է՝ Ձեր խոսքի ազատությունը սահմանափակեցին, դեռ ավելին՝ լիազորությունները դադարեցրին։ Ձեր քննադատությունը պնդո՞ւմ եք եւ ի՞նչ կարող եք ասել այն դատավորներին, որոնք խուսափում են իրենց առնչվող հարցերում կարծիք արտահայտելուց։

- Իմ ցանկացած խոսք, որը ես հնչեցրել եմ հրապարակային, իսկ մի մասի տակ նույնիսկ ստորագրել եմ ավելի վաղ, հիմա էլ եմ պատրաստ դրա տակ ստորագրել, ցանկացած ասված խոսքի համար, որն ասել եմ հրապարակային։ Դրանք ավելի վաղ, ինչպես նշեցի, ունեցել են փաստաթղթի տեսք ու ստորագրություն, եւ հիմա էլ, բնականաբար, ես իմ ստորագրությունը մինչեւ վերջ կպնդեմ։ Իսկ խորհուրդս մյուս դատավորներին՝ ընտրություն կատարել․․․, ես չեմ կարող դատավորներին խորհուրդ տալ՝ ընտրել իմ, այսպես ասած, ուղին։ Ամեն մարդ իր ճակատագիրն է ընտրում, ամեն մարդ ինքն է որոշում իր առաջնահերթությունները, իր նախապատվությունները, թե ինչ արժեքներ կրի, ինչ արժանիքներով առաջնորդվի, հանրության առջեւ ինչպես երեւա։ Մի խորհուրդ կարող եմ տալ, որ ցանկացած վայրում բաց աչքերով ցանկացածի աչքին կարողանաս նայել։

- Մի քանի դրվագ եղավ, երբ դատավորների ընդհանուր ժողովում դատավորները ԲԴԽ անդամ չընտրեցին իշխանության թեկնածուին, հետո մամուլը գրեց, որ ԲԴԽ-ում Կարեն Անդրեասյանը փորձել է Վերաքննիչ քրեական դատարանի ստվերային նախագահ ընտրել, սակայն գրեթե բոլոր դատավորները բարկացել ու լքել են ԲԴԽ-ն։ Սա չի՞ նշանակում, որ դատական համակարգն ըմբոստություն է ցուցաբերում, չի ենթարկվում ԲԴԽ-ին։

- Ես դա ըմբոստություն չեմ որակի։ Եթե ընդունենք, որ այդ ամբողջն իրականությանը տառ առ տառ համապատասխանում է, ապա դա ուղղակի վկայում է, որ դատավորները ողջամիտ են գործել, ողջամիտ քայլեր են կատարել, չեն ենթարկվել առնվազն ոչ ողջամիտ առաջարկների, չտեսնված, աննախադեպ առաջարկների։ Դե, հիմա դա է։

- Ձեր դեմ միջնորդության քննությունը կարծես առանձնահատուկ ուշադրության արժանացավ ԲԴԽ-ի կողմից, քան մյուսներինը։ Նախ՝ որոշվեց դռնփակ անցկացնել նիստը, երեկ էլ լրագրողներին չթույլատրեցին վերեւ բարձրանալ։ Ինչո՞վ է պայմանավորված Կարեն Անդրեասյանի, Գրիգոր Մինասյանի, ԲԴԽ-ի այս «առանձնահատուկ ուշադրությունը» Ձեր անձի նկատմամբ։

- Դա, ինձ թվում է, պարզ է։ Եթե նրանք՝ հատկապես Կարեն Անդրեասյանն ազատ խոսքից, իր մասին ճշմարտությունը լսելուց, իր գործողությունների մասին իրականությունն իմանալուց, նույնիսկ իր իսկ կողմից վավերացված տեղեկությունները հրապարակային իմանալուց չվախենար, այդ քայլերին ուղղակի չէր դիմի։ Դա է, իմ կարծիքով, Ձեր հարցի պատասխանը։

- Ձեր կարծիքով՝ այս ամենն ի՞նչ արձագանք է գտնում իրավաբանական հանրությունում, օրինակ՝ փաստաբանների շրջանում Դուք ամենաբարձր վարկանիշն ունեցող դատավորն եք, իսկ Կարեն Անդրեասյանը՝ ամենացածրը։

- Այդ վարկանիշներին չեմ անդրադառնա, ինձ թվում է՝ իրավաբանական հանրությունն առավել քան իր գնահատականը տվել է, իրենց օբյեկտիվ գնահատականը, իմ կարծիքով, բոլորը տվել են։ Նույնիսկ այն մարդիկ, որոնց հետ տարբեր կարծիքներ ենք ունեցել, գուցե նաեւ անձնական տիրույթում դրական հարաբերություններ չեն եղել, բայց բոլորը, միանշանակ, այս գործողություններին տվել են իրենց օբյեկտիվ գնահատականը։

- Քանի որ Դուք քրեական իրավունքի մասնագետ եք, կարո՞ղ եք ասել՝ Ձեր վարույթի շրջանակներում ԲԴԽ-ի թույլ տված խախտումներն ընթացակարգայի՞ն բնույթի են, թե՞ քրեաիրավական։

- Դա երեւի Ձեր կողմից նշված իրավաբանական հանրությունը կգնահատի։ Երբ խորհրդի անդամների մոտ արձանագրվում է, որ «ցավոք, փաստաբանները չեն եկել» այն պայմաններում, երբ իրեն զեկուցում են փաստաբանների ժամանելու մասին, նիստերի դահլիճում գտնվելու մասին, դա զուտ կարգապահական խախտման մասին կարո՞ղ է խոսել։ Սա ոչ թե իմ պրակտիկայում, այլ ընդհանրապես չլսված բան է, որեւէ մեկը նման բան չի լսել։ Այն կանոնները, որ Կարեն Անդրեասյանն է սահմանում ու որոնք խախտում է անընդհատ՝ ըստ իր քմահաճույքների ու կամայական վերաբերմունքով փոխում է, դա, ինձ թվում է, ոչ միայն քրեաիրավական ու կարգապահական տիրույթում են, այլեւ այլ մասնագետների կողմից գնահատման ենթակա են։ Ես ուղղակի դժվարանում եմ ասել, ամեն դեպքում, այս իմ գնահատականը համապատասխան հաղորդումներով ու բողոքներով կներկայացնեմ։

- Ձեր լիազորությունների դադարեցումը երկրի քաղաքական իշխանությունների, մասնավորապես՝ վարչապետի հրահա՞նգն էր, որը Կարեն Անդրեասյանը կատարեց, թե՞ վերջինիս եւ Գրիգոր Մինասյանի անձնական ցանկությունը։

- Ես դատավոր եմ եւ խոսում եմ ապացույցներով։ Այն, որ Կարեն Անդրեասյանն ուներ այդ նպատակը եւ նպատակադրված այդ գործողություններն էր կատարում, դրա ապացույցները ես ունեմ, մի մասը ներկայացրել եմ խորհրդին՝ հնարավորություն տալով չենթարկվել Կարեն Անդրեասյանի ապօրինություններին։ Ինչպես նշեցի, ես խոսում եմ ապացույցներով, ես դրա ապացույցներն ունեմ, որի մի մասը ներկայացրել եմ։

- Ասել էիք, որ դիմելու եք ՄԻԵԴ։ Ձեր կարծիքով՝ Եվրադատարանը գործուն մեխանի՞զմ է՝ դատավորներին պաշտոնում վերականգնելու համար։

- Ես կարծում եմ՝ ավելի քան գործուն մեխանիզմ է, բայց ՄԻԵԴ-ը միակ մեխանիզմը չէ, ու, բնականաբար, օբյեկտիվ որոշման ակնկալիք ունեմ, որը, համոզված եմ, վաղ թե ուշ կայացվելու է։